පසුගිය දා චීනයේ දී පැවති ලෝක ආර්ථික හමුවේ (World Economic Forum) සම්මන්ත්‍රණයක දී ඔහුට යොමු කෙරුණු ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දීමේ දී සුනිල් හඳුන්නෙත්තිගෙන් ප්‍රදර්ශනය වුණු "යන්නේ කොහෙද මල්ලේ පොල්" ආකාරයේ මෙලෝ හසරක් නැති හැසිරීම ගැන විවිධ මත පළ වී ඇත.
සභාව මෙහෙයවන්නිය ඔහුගෙන් ඇසූ ප්‍රශ්නයේ මූලික හරය වූයේ ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයෙ මෑතක දී කළ තීරුබදු වැඩිකිරීම ආසියානුකරයට සහ ශ්‍රී ලංකාවට කෙසේ බලපායි ද යන්න වුවත්, සුනිල් හඳුන්නෙත්ති කළේ ඔහු කලින් පිළියෙල කරගෙන, පුරුදු පුහුණු වී ආ කතාවක කොටසක් ඉදිරිපත් කිරීම බවයි.
මේ ඒ ගැන "මයි-මතය"යි.
- ප්‍රශ්නය අසන්නා කුමක් ඇසුවත් තමන්ට අවශ්‍ය කරුණු සහ ඒ කරුණු පමණක් ඉදිරිපත් කිරීම දේශපාලකයෙකුගේ අයිතියකි. මක්නිසා ද යත්, විශේෂයෙන්ම දේශීය දේශපාලන කරුණුවල දී, නොදන්නා දේ කීමට ගොස් අනා ගැනීමට වඩා, දන්නා නිවැරදි දේ නැවත නැවත වුව ප්‍රකාශ කිරීමේ වරදක් නැත.
නමුත් මා ඒ සාකච්ඡාව නැරඹූ විනාඩි දෙකක පමණ කාලය තුළ මට පෙනී ගියේ සුනිල් හඳුන්නෙත්තෙට ඔහුගෙන් විමසනු ලැබූ එම ප්‍රශ්නය ගැන හෝ ඒ සඳහා දිය යුතු පිළිතුර ගැන සරල අවබෝධයක් හෝ නොතිබුණු බවයි. - එසේම, තමන් ලියාගෙන ගිය කතා කොටස කීමට පෙර, "ඔබ ඇසූ ඒ ප්‍රශ්නයට ස්තුතියි. එයට පිළිතුරු දෙන්නට පෙර මට මෙන්න මේ කරුණු කියන්නට ඉඩ දෙන්න," කියා කීමේ ඇති වැදගත්කම සහ එසේ කියන්නට තරම් සන්නිවේදන හැකියාවක් සුනිල් හඳුන්නෙත්තිට නොතිබුණු බව ද පැහැදිලි විය.
- ලංකාවේ ජනාධිපතියාට හෝ ඇමතියෙකුට ව්‍යක්තව ඉංග්‍රීසියෙන් කතා කරන්නට බැරිවීම නිසා රටට හෝ රටේ ආර්ථිකයට සිදුවෙන පාඩුවක් නම් නැත. මක් නිසා ද යත්, ඒ සියල්ල සාකච්ඡා වී තීරණය වන්නේ අමාත්‍යාංශ නිලධාරී මට්ටමෙන් වීමයි.
- නමුත් මේ වසර පහ තුළජනාධිපති සහ ප්‍රධාන ඇමතිවරු ඒ ජාත්‍යන්තර සන්නිවේදන කුසලතාව වර්ධනය කර ගන්නා බව දක්නට නොලැබුණොතින් සහ අවසානයේ දී සැලකිය යුතු ප්‍රමාණයේ වර්ධනයක් ඇතිකර ගෙන නොතිබුණහොත්, අන්න ඒ මොහොතේ දී නම්, අපිට ඔවුන් පිළිබඳව තක්සේරුවක් කළ හැක.
ඔවුන්ගේ ඉංග්‍රීසි භාෂා පරිචය කෙමෙන් වර්ධනය වන අයුරු ඉදිරි වසර පහ තුළ සහ සැලකිය යුතු වර්ධනයක් නිල කාලය අවසානයේ දී දක්නට නොලැබුණහොත් බොහෝ විට ඒ කාලය ඇතුළත රටේ ද සැලකිය යුතු වර්ධනයක් වෙන්නට ඉඩක් නැත.
මක්නිසාදයත්, තමන්ගේ කුසලතා දියුණු කර ගත නොහැකි, ඒ සඳහා අවශ්‍යතාව නොමැති පුද්ගලයකුට රටේ දියුණුවට සක්‍රීය දායකත්වයක් කළ හැකි යැයි සිතිය නොහැකි බැවිනි.
(image: Created using AI)
