ජීවිතයේ අවංක සතුටක් දැනුණු දවසක් - One of the happiest days of my life

මීට වසර කිහිපයකට පෙර මට ලංකාවේ ජීවත්වන අයෙකු විසින් කරන කතාවක් සයිබර් අවකාශයේදී අසන්නට ලැබුණි.

යම්කිසි ආගමික පසුබිමක් සහිත වූව ද, ඒ දේශනයේ අන්තර්ගතය වූයේ ලංකාවේ සාමය සංහිඳියාව පිළිබඳ ඉතා වැදගත් අදහස් ගොන්නකි. ඒ කතාව ඇසූ මට ඒ දේශකයා පිලිබඳව කෙතරම් ගෞරවයක්, ඒ දේශනය පිළිබඳව කෙතරම් පැහැදීමක් ඇතිවුණා ද කියනවා නම්, ඒ පිළිබඳව වෙනම ම ලිපියක් ලියා මගේ රසිකොලොජි බ්ලොග් අඩවියේ පළ කළෙමි.

එයින් වසර දෙකහමාරකට පමණ පසු දිනයක මට සිනුවර දී ඒ මා ගරු කරන දේශකයා හමුවීමට අවස්ථාවක් ලැබුණි.

එතැනදී කෙරුණු කණ්ඩායම් සාකච්ඡාවෙන් පසුව දහවල් කිස ද නිමකර, දේශකයා පිටව යාමට සැරසුණු මොහොතේ දී, මා හඳුන්වා දී වචන කිහිපයක් කතා කළ මම, මගේ රසිකලොජි බ්ලොගය ප්‍රවර්ධනය කිරීම සඳහා මුද්‍රණය කර තිබෙන කාඩ් පතක් ද ඔහු අත තැබුවෙමි.

එය දුටු විගස ඔහුගේ මුවෙන් පිටවුණේ මා කිසි දිනක නොසිතූ වචන කිහිපයකි.

"ආ! රසිකොලොජි බ්ලොගය ලියන්නෙ ඔබ ද? ඊට කලින් කතන්දර නම් බ්ලොගය ලිව්වේත් ඔබ නොවේ ද?"

මා ගරු කරන උතුම් මිනිසකු එලෙස මගේ බ්ලොග් පඩංගු පිළිබඳව තැන සිටීම පිළිබඳව මම පුදුමයට පත්වීමි.

ඒ සමගම මට දැඩි සතුටක් ද ඇති වුණේ ඔහු ඊළඟට කියූ කරුණ නිසා ය.

"මාත් කාලෙකට කලින් බ්ලොග් එකක් ලිව්වා. ඒ ලිපි කිහිපය පළකර මා ලැබූ අත්දැකීම් ඉතාමත් වටිනවා."

මා එදා ලැබුවේ බ්ලොග්කරුවෙකු වීම පිළිබඳ අවංක සතුටකි.

මා බ්ලොග්කරුවෙකු වී දැන් මේ ගෙවෙන්නේ දාසයවෙනි වසරයි!

-රසික සූරියආරච්චි