බීලා මැරෙමු ද, නොබී මැරෙමු ද හෙවත් ආච්චීට කට උත්තර නැත! - Running in the family?

මගේ මව ගේ පියා සහ මව වයසෙන් වෙනස් වූයේ වසර තුනකින් පමණකි.

ඔවුන් දෙදෙනා ම වෘත්තියෙන් ගුරුවරු වූහ. ආච්චී පේෂකර්මය පිළිබඳ ගුරුවරියක් ලෙස සේවය අරඹා ඒ සේවයේම විශ්‍රාම ගියාය. ඇය සේවය කළේ පළාතේ පිහිටුවා තිබූ මධ්‍යම විිද්‍යාලය හෙවත් සෙන්ට්‍රල් කොලීජියේ ය. ආතා, උප ගුරුවරයෙකු ලෙස සේවය අරඹා, කුඩා පාසලක මුල් ගුරුවරයා, එනම් ඒ දිනවල හැඳින්වුණු ආකාරයට ලොකු මහත්තයා, ලෙස කලක් සේවය කර විශ්‍රාම ගියේය.

දෙදෙනාගේ ම ගම් පළාත කළුතර දිස්ත්‍රික්කයේ වුවද, ඔවුන් විවාහ වී වසර හත අටකට පමණ පසු සේවය ඇරඹූ රත්නපුර කලවාන ප්‍රදේශයේ කුඩා ඉඩම් කෑල්ලක් මිලට ගෙන නිවසක් සාදා එහි පදිංචි වී සිටියහ. මැදි වයසේ සිට, ජීවිතයේ අවසානය දක්වා ඔවුන් දෙදෙනා ජීවත් වුණේ ඒ නිවසේ ය.

ආච්චී නම් අප දන්නා කාලයේ පටන් සවස් වරුවේ බුදුන්ට මල් පූජා කර වැඳ පන්සිල් සමාදන් වී ජීවත් වූ අයෙකු වුවද, ආතා නම් පස්වෙනි ශික්‍ෂාපදය තුට්ටුවකටවත් මායිම් කළ අයෙකු නොවීය.

නිවස ඉදිරිපිටට තිබුණු කුඩා කුඹුරු කෑල්ලෙන් ලැබෙන සහල් සහ කුඩා ගෙවත්තේ වවාගත් එළවළු, පලාවර්ග බුදිමින් ඔවුන් ගෙවුයේ, අද අපේ මිම්මෙන්, සෞඛ්‍ය සම්පන්න දිවි පෙවතකි.

නමුත්, තරමක් ස්ථුල ශරීරයකට හිමිකම් කියූ ආච්චීට විශ්‍රාම ගොස් වසර කිහිපයකින්ම විවිධ රෝගාබාධ වැලදුණි. ඒවා කවරක්දැයි මා , නිවැරදිව නොදන්නා මුත්, ආච්චී රාත්‍රියට බත් කෑම නොකළ බවත්, සීනි පැණි රස වර්ග කෑම, තෙල් කෑම යනාදිය නො කළ බවත් මගේ මතකයේ ඇත.

මෙසේ කාලයක් ගතවුණු පසු ආතාට ද යම් රෝගාබාධ ඇතිවුණි. මේ කාලය වෙන විට දෙදෙනාම ගත කළේ ඔවුන් ගේ ජීවිතවල අටවෙනි දශකයයි.

මේ මා අපේ පුංචි අම්මාගෙන් ඇසූ කතාවකි.

දිනක් ආතා ගේ අසනීපය ගැන ඇතිවුණු කතාබහක දී ආච්චී ආතාට දෝෂාරෝපණය කර ඇත්තේ, "දන්න කියන කාලේ ඉඳලා බොන එකමනේ වැඩේ! ඉතිං ඔහේට ඔය අසනීප නොහැදී තියේවියැ?" යැයි කියමිනි.

විවාහ වූ දිනවල සිටම පාහේ ඔහු අසා තිබෙන්නට ඇති මේ බීම පිළිබඳ කතාව ඇසූ ආතා තරමක් කෝප වී ඇත.

ආච්චී ගේ කතාවට පිළිතුරු ලෙස ඔහු පවසා ඇත්තේ මේ වදන් කිහිපය පමණි.

"හොඳයි, මං ලෙඩ වුණේ අරක්කු බීලා ය කියමුකෝ. එතකොට ඔහේ ලෙඩ වුණේ මොනවා බීලා ද?"

ආච්චීට කට උත්තර නැති වී ඇත්තේ එවිට ය.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
ආතා වසර හැත්තෑ නමයක්(*) ජීවත් වූ අතර, ආච්චී ඉන් වසර අටකට පසුව(*) වසර අසූ දෙකක(*) තම ජීවිතය අවසන් කළා ය.

ඉකොනොමැට්ටා මේ ලිපිය ද කියවන්න.
http://economatta.blogspot.com/2016/02/blog-post_10.html

(*) ප/ප/ලි:
මේ ලිපියේ දැක්වෙන ආතා සහ ආච්චිගේ ජීවිත කාලය පිළිබඳ මිනුම්වල යම් වරදක් ඇත. ඒ වරද පිළිබඳව දොස් පැවරිය යුත්තේ, ඒ වරද පෙන්වා දීම පිළිබඳ ස්තුතිය ද හිමි විය යුතු ඉකොනොමැට්ටාට ම ය.
;-)

මේ ලිපිය ලියන මොහොතේ ආතා ගේ උපන් දිනය මා නිවැරදිව දැන සිටියේ නැත. මරණය සිදුවූ වසර සහ මාසය ගැන පමණක් අපැහැදිලි අදහසක් තිබුණි. ඇය ජීවත්ව සිටි කාලයේ දී ආච්චී ගේ උපන් දිනයට සහ ඇය මිය ගිය පසු ඒ සංවත්සරයට සිදු කළ දාන මාන කටයුතු නිසා ආච්චි ගැන එසේ අවුලක් නොතිබුණි.

ලිපිය අවසාන කර පළ කිරීමට යද්දී ඉකොනොමැට්ටා ගේ අදාළ ලිපිය ගැන සිහිවී එයට සබැඳියක් යෙදීමට එය නැවත කියවන විට ගැහැණු පිරිමි අපේක්‍ෂිත ආයු කාලයේ වෙනස පැහැදිලි වීමට සිතා ලිපියේ අවසන් වගන්තියෙ වෙනස් කළෙමි. එහි දී සිදුවුණු අවුල ද, අන් ස්ථානවලදී නොසලකා හැරි ආසන්න කිරීමේ දෝෂයන් ගේ ද සියලු වැරදි මගේ ය.

අම්මාගෙන් අසා දැනගත් කරුණු අනුව මෙන්න නිවැරදි විස්තරය.

ආතා ආච්චීට වඩා අවුරුදු තුනකුත් මාස නමයක් වැඩිමහලු ය. ඔහු මිය යන විට වයස අවුරුදු අසූවකුත් මාස දෙකකි.

ආච්චී මිය ගියේ අවුරුදු අසූ තුනකුත් මාස දහයක් ආයුෂ ගෙවා ය. ඒ ආතා මිය ගොස් අවුරුදු හතකුත් මාස පහකට පසුවය.

තවත් නොකියා කියූ කරුණු කිහිපයක් මෙන්න.

1. මට වැටහෙන විදියට මේ දෙදෙනාම අපේක්‍ෂිත සාමාන්‍ය ආයු කාලයට වඩා ජීවත් වී ඇත.

2. මගේ මාතෘකාවේ "රනින් ඉන් ද ෆැමිලි" යන යෙදුම මයිකල් ඔන්ඩච්චි ගේ පොතක නමකි. එය මෙහි දී දෙආකාරයකින් වැදගත් වේ.

3. ආච්චී සහ ආතා අතරේ මෙහි ඇති දෙබස ඇතිවෙන කාලයේ ආතා අමිතාබ් බච්චන් ගේ වයසේ සිටි අතර, ආච්චී ජයා බහදුරි ගේ වයස තරමක් පසු කර සිටියා ය.

(image: http://www.hindustantimes.com/bollywood/amitabh-jaya-bachchan-wedding-anniversary-seven-times-they-romanced-onscreen/story-QPJoJH93KlR1WRSeAAvSUN.html)