පිරිමින් ගේ අවයව සඳහා යොදා ගත හැකි උපමා කවරේද? - Pot belly and what else?

මේ උපමා උපමේය අසා තියෙනවා නේද?

මුහුණ සඳ වගේ ය.
දෙතොල් නා දළු වගේ ය.
පියයුරු රණ තිසරුන් වගේ ය.
කෙස් වැටිය වලාකුළක් වගේ ය.
බෙල්ල හක්ගෙඩියක් වගේ ය.
උකුල කරත්ත රෝදයක් වගේ ය.
ඇස් දෙක නිල් මානෙල් වගේ ය.

කාන්තා සිරුරේ විවිධ අවයව කොටස් වර්ණනා කිරීමට විශේෂයෙන් ම, පැරණි සිංහල සාහිත්‍යයේ ද, කොළඹ යුගයේ සෞන්දර්යාත්මක කවියේ ද, විවිධාකාර උපමා උපමේය භාවිතා කර ඇති බව අපි දනිමු. මේ වර්ණනා බොහෝ විට අති ශෘංගාරාත්මක අදහස් ජනිත කරවන ආකාරයේ ඒවා ය.

බෞද්ධ භික්‍ෂූන් විසින් රචනා කර ඇති ග්‍රන්ථවල පවා මේ ආකාරයේ ශෘංගාරාත්මක කාන්තා වර්ණනා සුලභව දකින්නට ඇත.

එවැනි කාන්තා රූප සම්පත්තිය වර්ණනා කෙරෙන නිර්මාණ බිහිවීමට හේතුව නම්, ඒ පුරාණ සාහිත්‍ය කෘති රචනා කර ඇත්තේ පිරිමින් වීම බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත. තොටගමුවේ ශ්‍රී රාහුල වැනි බෞද්ධ භික්‍ෂූන් ද අවසාන විග්‍රහයේ දී පිරිමින් ය.

ඒ හේතුව නිසා ම, එනම්, වෙනත් ආකාරයකට කියනවා නම්, පුරාණයේ සාහිත්‍යකරණයේ යෙදුණු කාන්තාවන් නොසිටි නිසා ම, පිරිමින් ගේ රූප ස්වභාවය උපමා උපමේය යොදා ගනිමින් වර්ණනා කෙරෙන අවස්ථා සාහිත්‍යයේ දක්නට නොලැබෙන තරම් ය. ඒ සමගම අපේ පැරණි සිංහල සාහිත්‍යකරුවන් අතර සමකාමීන් නොසිටීම හෝ ඔවුන් ඒ බව හෙළි නොකිරීම ද මෙයට හේතු වන්නට ඇතැයි අනුමාන කළ හැක.

මීට වසර දහයකට පමණ පෙර කාලයක, සිනුවර පැරණි සිංහල සාහිත්‍යය පිළිබඳව සම්මන්ත්‍රණයක් පැවැත්විණි. පැරණි ගද්‍ය පද්‍ය කෘති පිළිබඳව සාරගර්භ දේශනවලින් සමන්විත වුණු මේ සමන්ත්‍රනයට සම්පත්දායකත්වය සපයන ලද්දේ මේ ප්‍රදේශයේ වාසය කරන මැදි විය පසු කරමින් සිටින සාහිත්‍යධරයන් සිව් දෙනෙකු විසිනි.

එදින ඒ වැඩසටහන මෙහෙයවීමේ කාර්යය භාර වී තිබුණේ මට ය.

සම්පත් දායකයින් විසින් විවිධ සාහිත්‍ය ක්‍ෂේත්‍ර පිළිබඳව පැවැත්වූ දේශනවලින් අනතුරුව එළැඹියේ සභාවේ සිටි සාහිත්‍යකාමීන් ගේ ප්‍රශ්න ඇසීමේ වාරයයි.

මෙහිදී සභාවේ සිටි එක් කාන්තාවක ප්‍රශ්නයක් යොමු කරමින් මා මේ සටහනේ මුල් කොටසේ දී ඉඟියක් දුන් ප්‍රශ්නය, එනම්, පැරණි සිංහල සාහිත්‍යයේ පිරිමින් ගේ රූප ස්වභාවය වර්ණනා කෙරුණේ කවර උපමා උපමේය උපයෝගී කොට ගෙනදැයි විද්වත් මණ්ඩලයෙන් විමසන ලදී.

එයට පිළිතුරු දෙන්න උත්සාහ කළ විද්වත් මණ්ඩලයේ එක් අයෙකු පවසා සිටියේ පිරිමින් ගේ උරහිස්වල පළල් බව පැරණි සාහිත්‍ය කෘතිවල දී වර්ණනාවට ලක් වී ඇති බවයි.

ශාලාවේ ඉදිරිපසින් ප්‍රේක්‍ෂකාගාරය දෙසට මුහුණ ලා වාඩි වී සිටි විද්වත් මණ්ඩලයේ සිව් දෙනාට පිටුපසින් ඒ මොහොතේ සිටි මට, ඒ ප්‍රශ්නයට වඩාත් ගැලපෙන පිළිතුරක් පැහැදිලිව පෙනුණි.

ලෙක්ටර්නයේ මයික්‍රෆෝනය අසලට ගිය මම මෙසේ පැවසුවෙමි.

"අතීතයේ දී සාහිත්‍ය කෘතිවල කාන්තාවන් ගේ මුහුණ සඳට සමාන කර තිබුණු බව මා දන්නා නමුත් පිරිමින් පිළිබඳව එවැනි උපමා භාවිතා වුණු බව මා නම් අසා නෑ. නමුත් මේ විද්වත් මණ්ඩලය දෙස පිටුපස සිට බලා සිටි මට නම් ඔවුන් ගේ සිරුරේ කුමන කොටස සඳට සමාන කළ යුතු ද යන්න ගැන ඉතා පැහැදිලි වුණා!"

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
ඇත්තට ම, පිරිමින් පිළිබඳ යොදා ගත් හැකි සාහිත්‍යමය වර්ණනා, උපමා තිබේ නම් ඒ මොනවා ද?

(https://www.flickr.com/photos/28851808@N07/2694783321/lightbox/)