මුලින් ම මා මේ සටහනේ මාතෘකාවට යොදා ඇති වියාචන (ඩිස්ක්ලේමර්) වර්ගයේ විශේෂණ පද කිහිපය පිළිබඳ කරුණු තුනක් පවසමි.
පරණ කතාවලින් වත්මනට ප්‍රයෝජන තිබේ.දැන් මෙන්න ඒ පරණ, නොවැදගත්, පුද්ගලික කතාව කෙටියෙන්.
යම් අයෙකුට නොවැදගත් කතාවක වෙනත් අයෙකුට ප්‍රයෝජනයක් තිබිය හැකි ය.
පුද්ගලික අත්දැකීම්වලද පොදු වින්දනයට ඉඩ ලැබෙන කාරණා අඩංගු විය හැකි ය.
මීට වසර නමයකට පමණ ඉහත 2008 නොවැම්බරයේ දී නිවාඩුවකට ලංකාවට ගිය මට මා නොදැන සිටි අලුත් ඉරිදා සිංහල පුවත්පතක් දැක ගන්නට ලැබුණි. එහි නම වූයේ "හෙළදිව" ය.
එහි පළ වී තිබුණු ලිපි අතරින් දෙකක් මගේ මතකයේ ඉතා හොඳින් රැඳී ඇත. ඉන් එකක් නම්, නොකී කතා බ්ලොග්කරු, හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය විසින් ලියන ලද තම සරසවි සගයෙකු වූ ආනන්ද ඉඩමේගම පිළිබඳ නොකී කතා සටහනකි. දෙවැනි ලිපිය වූයේ එවකට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙහි අභ්‍යන්තර නායකයා ලෙස සැලකුණු ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් පිළිබඳව විවිධ චෝදනා සහ මඩ අඩංගු වූ කිසිදු විශ්වාසනීයත්වයකින් තොර වූ එකකි.
කරුණු සොයා බැලීමේ දී මා දැන ගත්තේ, "හෙළදිව" පුවත්පත ප්‍රකාශනය කරන්නේ ඒවන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණෙන් කැඩී වෙන් වී මරා ගේ දෑත ශක්තිමත් කරන්නට කරණමක් ගසා තම සෑබෑ දේශපාලු ගමන අරඹා තිබුණු විමලසිරි ගම්ලත් නොහොත් විමල් වීරවංශ ගේ කණ්ඩායම විසින් බවයි. මේ පුවත්පත මුද්‍රණය කෙරෙන්නේ මත්තේගොඩ පිහිටි සයුර නම් ප්‍රකාශන ආයතනයකින් බවත්, ඒ සඳහා අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන සැපයෙන්නේ ජපානයේ වාසය කරන හිටපු ජේවීපීකාරයෙකු විසින් බවත් කියවුණි.
විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් ගේ නිර්මාණ සහ වෙනත් ලියවිලි සඳහා වෙන්වූ හෙළදිව පුවත් පතේ අතිරේකයක් විය. එය නම් කර තිබුණේ "නිෂ්මි පිටුව" නමිනි.
මේ කාලයේ වන විට, මා විසින් ලියන ලද අපේ කාලයේ විශ්වවිද්‍යාල තොරතුරු අඩංගු ලිපි කිහිපයක් සුමති ප්‍රකාශනයක් වන "ඉරිදා ලක්බිම" පුවත් පතේ පළ වී තිබුණි.
මාස දෙක තුනකට පසු, 2009 මාර්තුවේ දී මට ඊ-මේලයක් එවූ හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය කියා සිටියේ පෙර කී "නිෂ්මි පිටුව" සඳහා මා ලියා "ඉරිදා ලක්බිම" පුවත් පතේ පළ වී තිබුණු රංජිතන් ගුණරත්නම් (එනම් ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් ගේ මියගිය වැඩිමහල් සොයුරා) පිළිබඳ ලිපිය උපයෝගී කර ගත හැකිදැයි, "හෙළදිව" පුවත්පතේ සංස්කාරකයෙකු විමසන බවයි.
"හෙළදිව" පුවත්පතේ පසුපස ඇති විමල් වීරවංශ දේශපාලනය පිළිබඳව සහ එහි පල වී තිබූ මා මුලින් සඳහන් කළ දේශපාලන ලිපිය පිළිබඳව මා සිත තුළ වූ පිළිකුල නිසා මගේ පෙර කී ලිපිය හෝ එයින් උපුටා ගත් කොටසක් හෝ එවැනි තැනක පළ කිරීම පිළිබඳ මට කිසිදු ප්‍රසාදයක් ඇති නොවුණි.
මා මේ පිළිබඳව ඔහුට කියූ විට හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය මට අප හොඳින් දන්නා පහත කාරණය සිහිපත් කර දුන්නේ ය.
හැම පුවත්පතකටම අයිතිකරුවන් ඇත.මේ අතීත සිදුවීම මගේ සිහියට ආවේ, පසුගිය දිනවල පැවති නෙළුම් යාය බ්ලොග් සම්මාන උළෙල සංවිධානය කළ මාධ්‍ය ආයතනයේ දේශපාලනය නිසා සිංහල බ්ලොග් කලාව අවරට යාවි යැයි ඇතැමුන් කළ මතය පිළිබඳව කල්පනා කරද්දී ය.
ඒ ඒ අයිතිකරුවන්ට ඔවුන් ගේ දේශපාලනයක් ඇත.
අප ලියන්නේ අපට අවංකව අපට අවශ්‍ය දේ නම්, අප ඒ ලියන දේ පුවත්පත්වල ඒ ආකාරයට ම පළවෙනවා නම්, ඒ පුවත්පත්වල අයිතිකාරයින් ගේ පැටිගිරිය හෝ දේශපාලනය ගැන හෝ අනවශ්‍ය පරිදි සිතීම අවශ්‍ය නැත.
-රසිකොලොජිස්ට්
ප/ලි
හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය ගේ පැහැදිලි කිරීම කෙසේ වුව ද, මම නිෂ්මි පිටුව සඳහා රංජිතන් ගුණරත්නම් පිළිබඳව මා ලියූ ලිපිය ලබා නොදුන්නෙමි.
