Showing posts with label දයා පතිරණ. Show all posts
Showing posts with label දයා පතිරණ. Show all posts

Tuesday, 12 April 2016

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් (යාන්තමට) සම්බන්ධ පැරණි මතක සටහනක් - Революция и контрреволюция


ශ්‍රී ලංකාවේ ආගමන නීති කඩ කිරීම පිළිබඳව නැගුණු චෝදනාවට වරදකරු වී පසුගිය දා වසරක සිර දඬුවමක් ලද ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් පිළිබඳව අජිත එදිරිසිංහ, අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ සහ හෙන්රි වර්ණකුලසූරිය වැනි මිතුරන් සයිබර් අවකාශයේ ලියූ විවිධ සටහන් නිසා මගේ පැරණි මතකයක් අවදිවිය.

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් මගේ මේ මතකයේ ගෑවී ඇත්තේ යාන්තමට පමණක් වුවද, එහි යම්කිසි වැදගත්කමක් ඇතැයි මම සිතමි.

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් සහ මා අතර අසමානකම් ඉතා විශාල සංඛ්‍යාවක් ඇති බව අමුතුවෙන් පැවසිය යුතු නැත.

උදාහරණයක් ලෙස ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් නිසා විදේශගත වූ නීත්‍යානුකුල ඕස්ට්‍රේලියානු පුරවැසියෙකි. ඔහුට ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණීමට වීසා අවසරයක් අවශ්‍ය වේ.

මම පුද්ගලික කැමැත්ත මත විදේශගත වුණු ශ්‍රී ලංකා ඕස්ට්‍රේලියානු ද්විත්ව පුරවැසියෙක් මි. මට ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණීමට වීසා අවශ්‍ය නැත.

ඒ ආකාරයේ දහසක් වෙනස්කම් මැද, ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් හා මා අතර සමානකම් ද අඩු වශයෙන් තුන හතරක් ඇති බව මට පෙනේ.

ඉන් පළමුවැන්න අප දෙදෙනාම එකම විශ්වවිද්‍යාලයේ එකම පීඨයේ ඉගෙනුම ලැබීමට වරම් ලද්දන් වීමයි. ඒ සිව් වසරක පරතරයක් ඇතිවය.

දෙවෙනි සමානකම නම්, ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් ගේ බිරිඳ ද, මගේ බිරිඳ ද, දෙදෙනාම, එකම විශ්වවිද්‍යාලයේ එකම පීඨයේ ඉගෙනුම අවසන් කළ අය වීමයි. ඒ වසරක පරතරයක් ඇතිවය.

තුන්වෙනි සමානකම නම් මගේ බිරිඳට සහ මට වැඩිමහල් දුවක සහ බාල පුතෙකු සිටින අතර, චම්පා සෝමරත්න සහ ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් යුවලට සිටින්නේ ද වැඩිමහල් දුවක සහ බාල පුතෙකු ය.

ඒ සමානකම් තුනටම වඩා මට නම් වටින්නේ ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් සහ රසික සූරියආරච්චි යන දෙදෙනාම කොණ්ඩය නැට්ටටම බූ ගා ස්කින් හෙඩ් නමැති පියකරු කේශ විලාසිතාවෙන් සැරසී සිටීමට දක්වන කැමැත්තයි!

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ඉංජිනේරු පීඨයට ඇතුළත් වූ කාලය වන විට මම එහි සිව් වසරක අධ්‍යාපනය හමාර කොට අවසන් පරීක්‍ෂණයට පෙනී සිටිමින් සිටියෙමි. මට වඩා වසරක් ජ්‍යෙෂ්ඨ ශිෂ්‍යයෙකු සිට ඉගෙනුම ලබමින් ද, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සම්බන්ධ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ දේශපාලනය මූලිකව ද, විශ්වවද්‍යාල ශිෂ්‍ය දේශපාලනයේ ද්විතිකව ද කටයුතු කරමින් ද සිටි රංජිතම් ගුණරත්නම් ගේ බාල සොහොයුරා ලෙස ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් වරක් හෝ දෙවරක් ඒ කාලයේ දී මගේ ඇස ගැටී තිබුණි.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සම්බන්ධ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ දේශපාලනය මූලිකව ද, විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය දේශපාලනයේ ද්විතිකව ද කටයුතු කරමින් සිටි, එනම් අද භාෂාවෙන් ජෙප්පන් ලෙස හැඳින්විය හැකි, ශිෂ්‍යයින් අතලොස්ස මගේ නිර්ණායකට අනුව කොටස් දෙකකට බෙදිය හැක.

ඉන් මුල් කොටස වන්නේ හොඳ ජෙප්පන් ය. ඔවුන් සාධාරණව, තාර්කිකව කතා කළහ. සාධාරණව තම කටයුතු කළහ. පේරාදෙණිය ඉංජිනේරු පීඨයේ එකල උගත් ආනන්ද ඉඩමේගම සහ රංජිතම් ගුණරත්නම් මා වර්ගීකරණය කරන්නේ මේ ආකාරයේ හොඳ ජෙප්පන් යනුවෙනි.

මගේ වර්ගීකරණයේ දෙවෙනි කොටස වූයේ නරක ජෙප්පන් ය. ඔව්හූ තම අරමුණු ඉටුකර ගැනීම ගැන මිස, සාධාරණය ගැන සිතුවෝ නොවූහ. ඔවුන් සමග තර්කයෙන් වැඩක් නැත. මත මතය අනුන් මට බලෙන් ආරෝපණය කිරීමට ඔවුන් නොපැකිළුණහ.

අපේ කාලයේ ඉංජිනේරු පීඨයේ ශිෂ්‍යයෙකු වූ මොහොමඩ් නිස්මි මා දමන්නේ මේ ගොඩටයි. ඒ කාලයේ ම, වෛද්‍ය පීඨයේ උගත් ජයශ්‍රී ද මේ වර්ගීකරණයේ නිදර්ශකයක් ලෙස මම හඳුන්වමි.

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම්ව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සම්බන්ධ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ දේශපාලනයට බඳවා ගෙන ඇත්තේ ඒවන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට සම්බන්ධ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ දේශපාලනය මූලිකව ද, විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය දේශපාලනයේ ද්විතිකව ද කටයුතු කරමින් සිටි ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් ගේ වැඩිමහල් සොහොයුරු රංජිතම් ගුණරත්නම් නොව වෙනත් අයෙකු බව කියවේ.

ඒ හේතුව නිසා දෝ, මට පසුව හැඟී ගියේ ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් විශ්වවිද්‍යාලයේ දී අයත් වූයේ වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී සහ ඉංජිනේරු පීඨයේ මොහොමඩ් නිෂ්මි අයත් වූ මගේ වර්ගීකරණ කණ්ඩායමට බවයි.

ඇත්තටම කියනවා නම්, දශක කිහිපයකට පසු කාලයක ඕස්ට්‍රේලියාවේ සිනුවර දී මුණ ගැසුණු තුන් වතාවට කලින් මා ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම්ව අවසාන වතාවට දුටුවේ ඔහු පෙර කී වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී සමග සිටින මොහොතක දී ය.

ඒ වන විට මා විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පිටවී වසරක් ගත වී තිබුණි. මා එදින විශ්වවිද්‍යාල භූමියට පැමිණයේ පසුදා පැවැත්වුණු උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයට සහභාගී වීමටයි. මට ජයශ්‍රී සහ ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් කට්ටුව මුණ ගැසුණේ එදින රාත්‍රිය මා ගත කළ මාර්ස් ශාලාව ඉදිරිපිට දී ය.

මා ලියූ දයා පතිරණ ලිපි මාලාවේ විස්තර කළ පරිදි මේ කාලය වන විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මගින් තමන්ට අනුබද්ධ සම්ප්‍රදායික සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමය වෙනුවට විශ්ව විද්‍යාල කේන්ද්‍රස්ථානය කරගෙන මිලිටන්ට් ස්වභාවයක් ගත් දේශප්‍රේමී ශිෂ්‍ය සංවිධානය පිහිටුවමින් තිබුණු අතර කොළඹ විශ්ච විද්‍යාලය තුළ දී දයා පතිරණ නායකත්වය දුන් ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමය ඒ ක්‍රියාවලියට විරුද්ධව දැඩි ලෙස කටයුතු කරමින් තිබුණි.

මා ඡන්ද බලය හිමි තරුණයෙකු ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශපාලනයට ද, විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයෙකු ලෙස සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයේ ශිෂ්‍ය දේශපාලනයට ද කලක් හිතවත්ව සිටි නමුත්, පසු කලෙක ඔවුන් දේශප්‍රේමයේ සළුවෙන් වසා ගෙන ආ ජාතිවාදී සටන් පාඨ නිසා, ඒ තත්වය කෙමෙන් වෙනස් විය.

මගේ වර්ගීකරණයට අනුව නරක ජෙප්පෙකු වූ වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී තම අතාර්කික දර්ශනයට අනුව සිතන්නට ඇත්තේ මා ද නියෝජනය කරන්නේ දයා පතිරණ නායකත්වය දුන්, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයට පමණක් සීමා වූ, ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ මතවාදය බවයි.

මාර්ස් ශාලාවේ දොරකඩ දී ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් සමගින් සිටි වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී, එහි යමින් සිටි මා දැක කට කොනකට සරදම් සිනාවක් නගා ගෙන මා ඇමතුවේ ඒ සිතුවිල්ල ඇතුව විය යුතුය.

"ආ, කොහොමද, සහෝදරයා? කොහොමද ඔහෙලා ගේ විප්ලවය?"

ඔහු ගේ ඒ කථා විලාශයත්, හැසීරීමත් මට අරුමයක් ම විය.

වසරකට පෙර විශ්වවිද්‍යාලයේ දී නිරතුරු මුණ ගැසුණු විට දී හෝ ඊට මාස හයකට පමණ පෙර හදිසියේ නුවරඑළියේ දී මුණ ගැසුණු අවස්ථාවේ දී හෝ නොතිබුණු පසමිතුරුබවක් ඒ කථා විලාසයේ සහ අංග චලනයේ ගැබ් වී තිබුණි.

මද සිනාවක් නැගීමට අමතරව, වෙනත් කිසිවක් කීමට මට නොහැකි වූයේ ඒ විමතිය නිසාය.

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් ද මද සිනාවක් සහිතව පසෙකට වී සිටියේය.

"ඔහෙලා විප්ලවය කරන දවසට අපිටත් කියන්නකෝ, ආසයි දැන ගන්න!" වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී තම උපහාසාත්මක හඬින්, මෙවර පෙරට වඩා උස් හඬින්, කීවේ මගේ මද සිනහව යම් ආකාරයක බියගුලුකමක් ලෙස සලකා විය යුතුය.

ක්‍ෂණයකින් මා සිතට ආ අදහසක් වචනයට නගමින් ඔහු නිහඬ කරවීමට මා කීවේ මෙපමණකි.

"අපි විප්ලවය කරන දවස ගැන අමුතුවෙන් ඔහෙලාට කියන්න ඕනෑ නෑනේ ජයශ්‍රී, මොකද ඔහෙලා එදාට ම නේ ඔහෙලා ගේ ප්‍රතිවිප්ලවය පටන් ගන්නේ!"

මොහොතකින් අපි වෙන් වී දෙපසට ගියෙමු.

පසුදා උපාධි ප්‍රදානෝත්සවයට සහභාගී වූ මා දින දෙකකට පසු පේරාදෙණියෙන් නික්ම නිවසට පැමිණියෙමි.

තවත් දින දෙකකට පසු මා පුවත්පතකින් කියවූයේ, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ නායක දයා පතිරණ මරා දමා ඇති බවයි.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අභිනව දේශප්‍රේමී ශිෂ්‍ය සංවිධානය වැඩ අරඹා ඇති බව ඉන් මට පැහැදිලි විය.

ඒ සමගම, දින කිහිපයකට පෙර මා අත් විඳි, වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී ගේ ප්‍රහාරාත්මක හැසීරීම, පිළිබඳව ද මට කරුණු පැහැදිලි විය.

මොහෙමඩ් නිශ්මි සහ වෛද්‍ය පීඨයේ ජයශ්‍රී පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශප්‍රේමී ශිෂ්‍ය සංගමයේ නායකයින් ලෙස කටයුතු කළ බව මම දනිමි.

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් එකල කටයුතු කළේ ද ඔවුන් ගේ නායකත්වය යටතේ ය.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණත්, ඒ හා අනුබද්ධ දේශප්‍රේමී ජනතා ව්‍යාපාරය, දේශප්‍රේමී ශිෂ්‍ය සංගමය යනාදී විවිධ කඩතුරා සංවිධානත්, ඉන්දියානු විරෝධයක් මත පදනම්ව, දේශප්‍රේමයට මුවාවී, දේශයේ දේපල විනාශ කරමින් දැඩි ලෙස කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියා කරන්නට පටන් ගත්තේ ඊළඟ වසරේ මැද භාගයේ සිටය.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් සිනුවර දී මුණ ගැසුණු දිනය පිළිබඳ සටහනක් මීළඟට බලාපොරොත්තු වන්න.

ප/ප/ලි (17/04/2016):
ඒ සටහන ලියා පල කිරීම තවමත් නිවාඩුව ගත කරන නිසාත්, අත්‍යවශ්‍ය ඡායාරූපයක් මේ මොහොතේ මගේ පරිගණකයේ නොමැති නිසාත් පසුවට කල් තබමි.

(image: https://www.pinterest.com/pin/545850417310229147/)

Monday, 28 December 2015

දයා පතිරණ අවසානය ද, ආරම්භය ද? - Daya Pathirana, the end...!


මා ලියූ ලිපියේ අද අවසන් කොටස.

මුල් කොටස:
රාවයේ පළවූ මගේ ලිපිය - Forcing the sun to rise at midnight
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/forcing-sun-to-rise-at-mid-night.html


දෙවන කොටස:
කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ පැවති නයි-මුගටි සටනක්! - JVP vs Independent Students
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/jvp-vs-independent-students.html


තුන්වෙනි කොටස:
ජවිපෙට අජීර්ණය හැදෙන කවියක් - What an irony!
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/what-irony.html

සිව්වන කොටස:
දයා පතිරණට එරෙහි ජවිපෙ කුමන්ත්‍රණය - Beginning of JVP bloody politics : Stage 2
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/beginning-of-jvp-bloody-politics-stage-2.html

පස්වන කොටස.
ජවිපෙ ජාතිවාදය සහ සටන් පාඨ - IUSF expels Daya Pathirana
https://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/iusf-expels-daya-pathirana.html

අද අවසාන කොටස.

තම ජීවිතයේ අවසන් දිනයේ ද දයා පතිරණ ගත කර ඇත්තේ තම හදවතට එකඟ දේශපාලනයේ ම ය. පසුව ආරංචි වූ පරිදි, 1986 දෙසැම්බර් මස 14 දින හවස් භාගයේ ඔහු, තම සගයෙකු වූ සෝමසිරි ද සමග විරුද්ධ දේශපාලන කණ්ඩායමක ආරාධනයෙන් ඔවුන් හා සාකච්ඡුාවක් සඳහා පිටත්ව ගොස් තිබේ. තියුණු ආයුධ වලින් කපා කොටා ගෙල සිඳ දැමූ දයා පතිරණ ගේ අඩ නිරුවත් මළ සිරුර ද, ගෙල කපා තිබුණද ප‍්‍රානය නිරුද්ධ නොවී තිබී පසුව දිවි ගලවාගෙන මේ සිදුවීම් විස්තර කරන්නට වාසනාව තිබූ සෝමසිරි ගේ සිහි මූර්ඡුා වූ සිරුර ද පසුවදා, එනම් උදුවප් පුර පසළොස්වක දින, හිමිදිරියේ හොරණ ප‍්‍රදේශයේ දී හමුවිය. මෙම ආරංචිය, ඊටත් පසු දින දිවයින පුවත්පතේ ප‍්‍රධාන පුවත ලෙස කියවූ හැටි අද ද මට මතකය.

සතියකට පමණ පසු මා වෙනත් ගමනක අතරතුර කොළඹ සරසවියට ගොඩ නැගුනෙමි. එය ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ එකම බලකොටුවක් බවට පෙරළී තිබුණි. ඔවුන් ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිටි එක් බැනරයක මට සුපුරුදු කවියක් දිස්විය. එය නම්, පෙර සඳහන් කළ පරිදි, මා 1983 දී විශ්ව විද්‍යාල කුරුටු ගීයක් ලෙස ලියූ, එකල ජ.වි.පෙ. මතවාදයට ප‍්‍රතිවිරුද්ධ වූ, පසුව විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය ඝාතන සමරු කලාපයේ කතුවැකිය සැරසූ, ”බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පුබුදා මුළු ලෝකය එළිය කිරීම” පිළිබඳව වූ විප්ලවවාදී කවියයි.
අසාධාරණයෙ අඳුර බිඳින්නට
හිරු පායන තෙක් සිටි කාලය ඇති
බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පුබුදා
හෙට මුළු ලෝකය එළිය කළ යුතුය
මා පසුව ධර්මසිරි ගෙන් අසා දැනගත් පරිදි, 1985 සමරු කලාපයෙන් මෙය උපුටාගත් ස්වාධීන ශිෂ්‍යයෝ, මා නොදැන සිටිය ද, එය ඔවුන්ගේ ප‍්‍රධාන ප‍්‍රචාරක පාඨයක් ලෙස වසරකටත් වැඩි කාලයක් තිස්සේ පාවිච්චි කරමින් සිට ඇත. ”බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පිබිදීමේ” සංකල්පයට ඔවුන්ගේ විරුද්ධත්වක් නොතිබුණා සේ ය.

මේ කථාවේ උත්ප‍්‍රාසය උපදවන අවසාන කොටස නම්, පසුව 1987 ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමට විරුද්ධ වීමත් සමගම ජ.වි.පෙ. ”බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පුබුදුවන” ආකාරයේ මහා සිවිල් සටනකට බැස මහා ජීවිත හානියක් කරගැනීමත්, දයා පතිරණ මරණයේ පලිය ගන්නට දෝ, ”හිරු පිබිදවීම” පසෙක තබා, 1989 අවසානය දක්වාම පැවති ජ.වි.පෙ. සංහාරයට ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම ද එක්වීමත් ය.

මා මිතුරු නාකන්දලගෙන් ඉල්ලා ගත් "සමාජවාදය නම් කුමක්ද?" කෘතිය ඔහු කියවා අවසන් කර තිබූ එකක්දැයි නො දනිමි. එය මා කියවීම ඇරඹූ විගසම වාගේ දයා පතිරණ අතට පත්වීම නිසා මට ද ඒ අවස්ථාව අහිමි විය. දයා පතිරණ ද ඒ කෘතිය කියවූවායැයි මම නො සිතමි.

ඒ කෙසේ වෙතත්, එදා ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම සහ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමය අතර ඇතිවුණු මත ගැටුමට අදාළව මට අද ද වටහාගත නොහැකි එක් කරුණක් ඇත.

එය නම්, පවතින සමාජ දේශපාලන ක‍්‍රමයේ අසාධාරණ කම් නිසා රජයට විරුද්ධව සටන් කර බලය ලබා ගැනීම සඳහා දාමරික වූ දේපල නාශක සහ මිනිස් ඝාතන කි‍්‍රයාවලියක නිරත වීම සිංහලූන් අතරින් පැන නගින කණ්ඩායමක් කරන විට එය සාධාරණ වන්නේත්, එයම දෙමළ කණ්ඩායමක් විසින් කරණ විට ප‍්‍රතිගාමී මිනීමරු ත‍්‍රස්තවාදයක් වන්නෙත් කෙසේද යන්නයි.

-රසිකොලොජිස්ට්

Sunday, 27 December 2015

ජවිපෙ ජාතිවාදය සහ සටන් පාඨ - IUSF expels Daya Pathirana


කැමති අයගේ කියවීම සඳහා මා රාවය පුවත් සඟරාවේ පල වූ ලිපියක් කොටස් වශයෙන් බ්ලොගය හරහා මෙලෙස මුදා හරිමි.

මුල් කොටස:
රාවයේ පළවූ මගේ ලිපිය - Forcing the sun to rise at midnight
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/forcing-sun-to-rise-at-mid-night.html


දෙවන කොටස:
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ පැවති නයි-මුගටි සටනක්! - JVP vs Independent Students
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/jvp-vs-independent-students.html


තුන්වෙනි කොටස:
ජවිපෙට අජීර්ණය හැදෙන කවියක් - What an irony!
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/what-irony.html

සිව්වන කොටස:
දයා පතිරණට එරෙහි ජවිපෙ කුමන්ත්‍රණය - Beginning of JVP bloody politics : Stage 2
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/beginning-of-jvp-bloody-politics-stage-2.html

අද පස්වන කොටස.

පෙර සඳහන් කළ උසස් අධ්‍යාපන නව සංශෝධන පනත ට විරුද්ධව කෙරුණු සටන, මාර්තු මාසයේ පරාජිතව අවසාන වීමෙන් පසු මුළු 1985 වසර පුරාම පොදු ශිෂ්‍ය සටන් නොතිබුණි. ඒ අඩුව පිරිමහන්නට දෝ, විශ්ව විද්‍යාල මට්ටමෙන් ශිෂ්‍ය ප‍්‍රශ්න මතුවෙන්න ට විය.

මින් ප‍්‍රධාන තීරණාත්මක සටනක් වූයේ දයා පතිරණ ගේ නායකත්වයෙන් යුතු ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම සහ ජ.වි.පෙ. අනුබද්ධ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම අතර කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය තුළ පැන නැගුණු අරගලයයි.

ඒ වන තෙක්ම කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ජ.වි.පෙ. නියෝජනයක් නැති තරම්ම විය. අවිශිබමය තුළ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය නියෝජනය වූයේ තඹරලූවේ ජිනානන්ද වැනි, කෙළින්ම ජ.වි.පෙ. නොවේ යැයි පෙන්වූ අයගෙනි. පේරාදෙණියේ තත්වය ද එ ලෙසම විය. මෙම 1985 වසරේ දී, පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කි‍්‍රයාකාරී කමිටුව තුළ ද ජ.වි.පෙ. කි‍්‍රයා කළේ පසු පෙළ සිට ය.

කෙසේ වෙතත් මේ දෙපිරිස අතර පැවති සටනින් පසු පැවති අවිශිබම රැස්වීම අති තීරණාත්මක එකක් විය. එදින කොළඹ සරසවිය නියෝජනය කිරීමට පොදු ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමේ නියෝජිත තඹරලූවේ ජිනානන්දට අමතරව ජ.වි.පෙ. නියෝජනය කරමින් සරත් එදිරිසිංහ වැනි නමක් තිබූ ශිෂ්‍යයෙකු ද පැමිණ සිටියේ ය. ඔවුන් ගේ අති උද්වේගකාරී කථාවන් හි පොදු ඉලක්කය වූයේ දයා පතිරණ සහ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමයි.

මෙම රැස්වීමේ කැඳවුම්කරු වූයේ පසු කලෙක ජ.වි.පෙ. මධ්‍යම කමිටු සාමාජිකයෙකුව සිට මරණයට ලක් වූ, රංජිතන් ගුණරත්නම් ය. දයා පතිරණ තව දුරටත් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ලියාපදිංචි ශිෂ්‍යයෙකු නොවේය යන තර්කය ඔස්සේ මෙදින ඔහු අවිශිබම නියෝජිතකමෙන් නෙරපුනි.

එම තීරණයට හිස නැමූ දයා පතිරණ, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ රීඞ් මාවතේ ශිෂ්‍ය මධ්‍යස්ථානයේ පැවති එම රැස්වීමෙන් ඉවත්ව ගිය ආකාරය මට දැනුදු මැවී පෙනේ. එය එසේ සිදු වූවද, සභාවේ මුලාසනය දැරූ රංජිතන් ද එවකට ලියාපදිංචි ශිෂ්‍යයෙක් නොවී ය. එකම වෙනස වූයේ රංජිතන් තම ශිෂ්‍යභාවය තහනමකට ලක් වී සිටි අයෙකු වීමයි.

මේ සිදුවීම් මාලාවේ මීළඟ වැදගත් සිද්ධිය වන්නේ 1985 වසරේ සැප්තැම්බරයේ පමණ දේශපාලන කටයුත්තක් සඳහා මහනුවර පැමිණි දයා පතිරණ සහ තවත් ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ නායකයෙකු වූ ධර්මසිරි පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රැයක් නවාතැන් ගැනීම ය. මෙම කාරණය නිසා සමාජවාදී ශිෂ්‍ය පෙරමුණ කෙතරම් සලිත වූවා ද යත්, ඉන් ටික දිනකට පසු පැවති කි‍්‍රයාකාරී කමිටු රැුස්වීමේ දී, මේ පිළිබඳව මහා කලබගෑනියක් කරන්නටත්, ඔවුන්ට තම කාමරයේ නවාතැන් දුන් ශිෂ්‍යයාට විරුද්ධව අභූත චෝදනා නගන්නටත් ඔව්හූ පෙළඹුණහ.

එහිදී, ජ.වි.පෙ. අනුබද්ධ ඒ ශිෂ්‍යයන් ගේ ප‍්‍රධාන තර්කයක් වූයේ, දයා පතිරණ ඇතුළු පිණිස අන්ත රැඩිකල්වාදී පිරිසක් බවත්, ඔවුන් ගේ දේශපාලනය විශ්වවිද්‍යාලය සතු දේපල, සම්පත් විනාශ කරන ආකාරයේ එකක් නිසා ඔවුන් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුළට වැද්දා ගත නොයුතු බවත් ය.

මෙම තර්කය මට එක් වරම සිහි කරවූයේ, ඉහත සඳහන් කළ මගේ කවියේ එන ”බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පුබුදා හෙට මුළු ලෝකය එළිය කළ යුතුය!” යන යෙදුම සහ එයට ජ.වි.පෙ. දැක්වූ ප‍්‍රතිචාරයයි.

තර්ක විතර්ක කෙසේ වූවද, මේ සියල්ලටම මුලික හේතුව වූයේ විශ්වවිද්‍යාල තුළ බල අරගලයට වඩා ඒ වන විට ජ.වි.පෙ. විසින් උතුරේ ප‍්‍රශ්නය මුල් කරගෙන ගෙන ගිය දේශපාලන මතවාදය හා වැඩ පිළිවෙළ සහ උතුරේ ජනතාවගේ ස්වයංනීර්ණය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි දයා පතිරණලා ගේ දේශපාලනය අතර තිබූ මත අරගලය බව මම සිතමි.

මින් සුළු කාලයකට පසුව මා විශ්වවිද්‍යාලීය අධ්‍යාපනය නිම කල අතර හුදු ශිෂ්‍ය ප‍්‍රශ්න ගැන සටන් කළා මිස කිසි කලෙක කිසිදු පිටස්තර පක්‍ෂ දේශපාලනයක නිරත නොවුන බැවින් මගේ කි‍්‍රයාකාරී දේශපාලනය එතැනින් අවසන් විය.

ඊළඟ වසරේ දී (1986) ජ.වි.පෙ., ඔවුන් ට අනුබද්ධව සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයට සමාන්තරව, දේශපේ‍්‍රමී ශිෂ්‍ය පෙරමුණ පිහිටුවන ලදී. අද දක්‍ෂිණාංශික දේශපාලනයක යෙදෙන ඇමතිවරයෙකු වන චම්පක රණවක ද මේ දිනවල සහ ඉන් පසුව එළැඹුණු භීෂණ සමය තුළ මොරටුව විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෙකු ලෙස කි‍්‍රයාකාරී ශිෂ්‍ය දේශපාලනයේ යෙදුණු බව 1990 දී ඔහු දිවයින පුවත් පතේ පළ කළ ලිපි මාලාව මගින් එළිදරව් කළේ ය.

දේශපේ‍්‍රමී ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයේ පොදු සටන් පාඨය වූයේ බෙදුම්වාදීන්ට කප්පම් නොදෙනු! ජනතාවට අයිතීන් දෙනු! සහ ඊට සමගාමී වූ ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නය පිළිබඳව ජ.වි.පෙ. මතවාදයයි.

මේ කාලය වන විට, ලංකාවේ අනෙකුත් වාමාංශික පක්‍ෂ වට මේස සාකච්ඡා යනාදිය තුලින් පොදුවේ යොමුවෙමින් තිබුණේ බලය බෙදා හැරීම මත පදනම් වූ විසඳුමක් කරා ය. දයා පතිරණලා ට අමතරව, මේ රේඛාවෙන් අනිත් පස අන්තයේ මත දැරූ වෙනත් දේශපාලන කණ්ඩායම් ද තිබුණි. මෙයින් එක් කණ්ඩායමක් වූ විප්ලවවාදී කොමියුනිස්ට් පක්‍ෂය මේ වන විට පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුළ යම් පදනමක් ගොඩ නංවාගෙන තිබුණි.

අවසාන කොටස: දයා පතිරණ අවසානය ද, ආරම්භය ද? - Daya Pathirana, the end...! :: https://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/daya-pathirana-end.html

-රසිකොලොජිස්ට්

(image: source unkown, copied from w3lanka.com)

Saturday, 26 December 2015

දයා පතිරණට එරෙහි ජවිපෙ කුමන්ත්‍රණය - Beginning of JVP bloody politics : Stage 2


මගේ රාවය ලිපිය මෙලෙස කොටස් වශයෙන් පළ කරන්නේ කැමැත්තන් ගේ පමණක් පරිභෝජනය පිණිස ය.

මුල් කොටස:
රාවයේ පළවූ මගේ ලිපිය - Forcing the sun to rise at midnight
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/forcing-sun-to-rise-at-mid-night.html


දෙවන කොටස:
කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ පැවති නයි-මුගටි සටනක්! - JVP vs Independent Students
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/jvp-vs-independent-students.html


තුන්වෙනි කොටස:
ජවිපෙට අජීර්ණය හැදෙන කවියක් - What an irony!
http://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/what-irony.html

අද සිව්වන කොටස.

පෙර සඳහන් කළ උසස් අධ්‍යාපන නව සංශෝධන පනත ට විරුද්ධව කෙරුණු සටන, මාර්තු මාසයේ පරාජිතව අවසාන වීමෙන් පසු මුළු 1985 වසර පුරාම පොදු ශිෂ්‍ය සටන් නොතිබුණි. ඒ අඩුව පිරිමහන්නට දෝ, විශ්වවිද්‍යාල මට්ටමෙන් ශිෂ්‍ය ප‍්‍රශ්න මතුවෙන්න ට විය.

මින් ප‍්‍රධාන තීරණාත්මක සටනක් වූයේ දයා පතිරණ ගේ නායකත්වයෙන් යුතු ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම සහ ජ.වි.පෙ. අනුබද්ධ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම අතර කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය තුළ පැන නැගුණු අරගලයයි.

ඒ වන තෙක්ම කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය තුළ ජ.වි.පෙ. නියෝජනයක් නැති තරම්ම විය. අවිශිබමය තුළ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලය නියෝජනය වූයේ තඹරලූවේ ජිනානන්ද වැනි, කෙළින්ම ජ.වි.පෙ. නොවේ යැයි පෙන්වූ අයගෙනි. පේරාදෙණියේ තත්වය ද එ ලෙසම විය. මෙම 1985 වසරේ දී, පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කි‍්‍රයාකාරී කමිටුව තුළ ද ජ.වි.පෙ. කි‍්‍රයා කළේ පසු පෙළ සිට ය.

කෙසේ වෙතත් මේ දෙපිරිස අතර පැවති සටනින් පසු පැවති අවිශිබම රැස්වීම අති තීරණාත්මක එකක් විය. එදින කොළඹ සරසවිය නියෝජනය කිරීමට පොදු ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමේ නියෝජිත තඹරලූවේ ජිනානන්දට අමතරව ජ.වි.පෙ. නියෝජනය කරමින් සරත් එදිරිසිංහ වැනි නමක් තිබූ ශිෂ්‍යයෙකු ද පැමිණ සිටියේ ය. ඔවුන් ගේ අති උද්වේගකාරී කථාවන් හි පොදු ඉලක්කය වූයේ දයා පතිරණ සහ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමයි.

මෙම රැුස්වීමේ කැඳවුම්කරු වූයේ පසු කලෙක ජ.වි.පෙ. මධ්‍යම කමිටු සාමාජිකයෙකුව සිට මරණයට ලක් වූ, රංජිතන් ගුණරත්නම් ය. දයා පතිරණ තව දුරටත් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ලියාපදිංචි ශිෂ්‍යයෙකු නොවේය යන තර්කය ඔස්සේ මෙදින ඔහු අවිශිබම නියෝජිතකමෙන් නෙරපුනි.

එම තීරණයට හිස නැමූ දයා පතිරණ, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ රීඞ් මාවතේ ශිෂ්‍ය මධ්‍යස්ථානයේ පැවති එම රැස්වීමෙන් ඉවත්ව ගිය ආකාරය මට දැනුදු මැවී පෙනේ. එය එසේ සිදු වූවද, සභාවේ මුලාසනය දැරූ රංජිතන් ද එවකට ලියාපදිංචි ශිෂ්‍යයෙක් නොවී ය. එකම වෙනස වූයේ රංජිතන් තම ශිෂ්‍යභාවය තහනමකට ලක් වී සිටි අයෙකු වීමයි.

මේ සිදුවීම් මාලාවේ මීළඟ වැදගත් සිද්ධිය වන්නේ 1985 වසරේ සැප්තැම්බරයේ පමණ දේශපාලන කටයුත්තක් සඳහා මහනුවර පැමිණි දයා පතිරණ සහ තවත් ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ නායකයෙකු වූ ධර්මසිරි පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ රැුයක් නවාතැන් ගැනීම ය. මෙම කාරණය නිසා සමාජවාදී ශිෂ්‍ය පෙරමුණ කෙතරම් සලිත වූවා ද යත්, ඉන් ටික දිනකට පසු පැවති කි‍්‍රයාකාරී කමිටු රැුස්වීමේ දී, මේ පිළිබඳව මහා කලබගෑනියක් කරන්නටත්, ඔවුන්ට තම කාමරයේ නවාතැන් දුන් ශිෂ්‍යයාට විරුද්ධව අභූත චෝදනා නගන්නටත් ඔව්හූ පෙළඹුණහ.

එහිදී, ජ.වි.පෙ. අනුබද්ධ ඒ ශිෂ්‍යයන් ගේ ප‍්‍රධාන තර්කයක් වූයේ, දයා පතිරණ ඇතුළු පිණිස අන්ත රැුඩිකල්වාදී පිරිසක් බවත්, ඔවුන් ගේ දේශපාලනය විශ්වවිද්‍යාලය සතු දේපල, සම්පත් විනාශ කරන ආකාරයේ එකක් නිසා ඔවුන් පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුළට වැද්දා ගත නොයුතු බවත් ය.

මෙම තර්කය මට එක් වරම සිහි කරවූයේ, ඉහත සඳහන් කළ මගේ කවියේ එන ”බලහත්කාරෙන් හෝ හිරු පුබුදා හෙට මුළු ලෝකය එළිය කළ යුතුය!” යන යෙදුම සහ එයට ජ.වි.පෙ. දැක්වූ ප‍්‍රතිචාරයයි.

ඊළඟ කොටස:
ජවිපෙ ජාතිවාදය සහ සටන් පාඨ - IUSF expels Daya Pathirana :: https://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/iusf-expels-daya-pathirana.html

(image: http://www.lankaweb.com/news/items/2015/12/19/%E0%B6%9A%E0%B7%99%E0%B6%A7%E0%B7%9A%E0%B6%BB%E0%B7%92%E0%B6%BA%E0%B7%99%E0%B6%B1%E0%B7%8A-%E0%B6%B6%E0%B7%99%E0%B6%BD%E0%B7%8A%E0%B6%BD-%E0%B6%9A%E0%B6%B4%E0%B7%8F-%E0%B7%80%E0%B7%83%E0%B6%BB-29/)

Thursday, 24 December 2015

කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ පැවති නයි-මුගටි සටනක්! - JVP vs Independent Students


මා මේ ලියාගෙන යන්නේ අතීත සිදුවීම් කිහිපක් පිළිබඳව මගේ මතකයයි. රාවය පුවත් පතේ පළවූ මෙහි මුල් කොටස මෙතැනින් කියවන්න.

අද පළවෙන්නේ දෙවෙනි කොටසයි. කැමැත්තෝ කියවත්වා.

වසා දමා තිබූ පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය නැවත ආරම්භ වන විට පෙර කී කූප‍්‍රකට පොලිස් ස්ථානය රජය විසින් ඉවත් කර ගෙන තිබුණි. අබේසේකර සොයුරා මරා දැමූ දින රාති‍්‍රයේ ඉබේම වාගේ ඇරඹුණු ශිෂ්‍ය කි‍්‍රයාකාරී කමිටුව (අප මෙය ඇක්ෂන් කමිටී හෙවත් ඒ.සී. කියා හැඳින්වූ අතර අනෙක් බොහෝ විශ්වවිද්‍යාලවල එය ප‍්‍රසිද්ධ වූයේ ඇක්ෂන් එක කියා ය) විශ්වවිද්‍යාල පාලන අධිකාරිය සමග යම් සුහදතාවයක් ද ඇති කර ගනිමින් 1983 ජූලියේ සිට තහනම් කර දමා තිබූ මහා ශිෂ්‍ය සභාවේ අඩුව පිරිමැසී ය.

මේ පේරාදෙණිය ශිෂ්‍ය ක‍්‍රියාකාරී කමිටුවේ නියෝජිතයෙකු ලෙස අන්තර් විශ්වවිද්‍යාලීය ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලයේ රැුස්වීමට සහභාගී වෙන්නට මට නැවත සිදුවූයේ 1984 වසරේ අග භාගයේ දී ය.

පේරාදෙණියේ සිට කොළඹ බලා අප කළ බස් ගමනේ දී කියවීම පිණිස මා රුසියානු පොතක සිංහල පරිවර්තනයක් වූ "සමාජවාදය නම් කුමක්ද?" නම් පොත රැගෙන ගියෙමි. මේ පොත මා කියවීම පිණිස ඉල්ලා ගෙන තිබුණේ කෘෂි විද්‍යා ශිෂ්‍ය සුමිත් නාකන්දලගෙනි. කොළඹ රාජගිරියේ ආයුර්වේද ශිෂ්‍ය නේවාසිකාගාරයේ පැවති මේ රැස්වීමට පොලිසියෙන් කඩා වැදීමක් සිදු වේ යැයි ඇතිවුණු සැකයක් නිසා අපට හදිසියේ රැස්වීම අවසාන කරන්නට සිදුවිය. මා ආපසු පේරාදෙණිය බලා ගියේ "සමාජවාදය නම් කුමක්ද?" කෘතිය රාජගිරියේ අමතක කර දමා ය.

ශිෂ්‍ය සභා වෙනුවට උප කුලපති ගේ සභාපතිත්වයෙන් යුතු ශිෂ්‍ය සම්බන්ධතා කමිටු ද, උප කුලපති පත් කිරීම ආචාර්වරුන්ගේ ඡුන්දයෙන් නොව උසස් අධ්‍යාපන ඇමති විසින් සිදු කිරීම ද නීතිගත කරන උසස් අධ්‍යාපන සංශෝධන පනත 1985 ජනවාරියේ රජයෙන් සම්මත කෙරිණි. මෙයට විරුද්ධව අවිශිබම මගින් විශ්වවිද්‍යාල පුරාත්, රට පුරාත්, මහා විරෝධතා ව්‍යාපාරයක් දියත් කරන ලදී.

මේ කාලයේ දී පැවැත්වුණු අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලයේ මා සහභාගී වුණු රැස්වීම්වල දී විටින් විට දයා පතිරණ මට හමුවිය. මා කොළඹ අමතක දමා ආ "සමාජවාදය නම් කුමක්ද?" නම් පොතේ පිටපත ඔහු ළඟ ඇති බවත්, ඔහු ගේ නේවාසිකාගාරයට පැමිණ එය ලබාගත හැකි බවත් දයා පතිරණ ඒ මුල් වාරයේ දී ම මට පැවසීය. පොත කියවා හෝ සමාජවාදය යමක් ඉගෙන ගත්තාදැයි ඔහුට මා සරදමක් කළ ද අවාසනාවකට මෙන් එය ආපසු ලබාගැනීමට මට ඉඩක් නොලැබුණි!

කෙසේ වෙතත් ඒ අවිශිබම රැස්වීම්වල දී දයා පතිරණ හා කතා බහ කරන්නටත්, ඔහු ගේ දේශපාලය කුමක් දැයි තරමක් දුරට හෝ වටහා ගන්නටත් මට හැකිවිය.

දයා පතිරණ නායකත්වය දුන් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමය, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ට සම්බන්ධ වූ සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමයෙන් කරුණු කිහිපයක් නිසා වෙනස් වූ බව මට පෙනුණි.

සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමය මුළු රට පුරා ව්‍යාප්ත වී තිබුණු අතර ස්වාධීනයෝ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයට පමණක් සීමා වූ කුඩා කණ්ඩායමක් වූහ. එසේ වූව ද, සමහර විට එ නිසාම, නයි-මුගටි සටනින් කොළඹ දී එවකට ජයගත්තෝ මුගටියෝ වූහ.

මේ නයි-මුගටි වෛරයට පාදක වූ මූලික දේශපාලන වෙනස් කම වූයේ මේ දෙපිරිස ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නය සහ උතුරේ සටන පිළිබඳ දැක්වූ ප‍්‍රතිවිරුද්ධ අන්ත දෙකේ මතවාදයන් විය.

ස්වාධීන කණ්ඩායම දෙමළ ජනතාවගේ ස්වයංනීර්ණ අයිතිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි දේශපාලන ප‍්‍රවාහය නියෝජනය කළේ ය. ජ.වි.පෙ. මතවාදය මීට ඉඳුරාම වෙනස් එකක් විය. ශිෂ්‍ය දේශපාලනයට මෙය කෙළින් ම සම්බන්ධ ප‍්‍රශ්නයක් නොවූයෙන් බොහෝ පොදු කරුණු අරභයා යම්තාක් දුරකට එකට වැඩ කිරීම මේ දෙපිරිසට ප‍්‍රශ්නයක් නොතිබුණුමුත් රටේ සෑම සංසිද්ධියකටම කෙළින් ම හෝ වක‍්‍රාකාරව හෝ බලපෑ උතුරේ යුද්ධය නිසා ඒ දේශපාලන වෙනස්කම විටින් විට ඉස්මතු විය.

තුන්වෙනි කොටස: ජවිපෙට අජීර්ණය හැදෙන කවියක් - What an irony! :: https://rasikalogy.blogspot.com/2015/12/what-irony.html.

-රසිකොලොජිස්ට්

(image: http://www.cmb.ac.lk/index.php/university-of-colombo/)

Wednesday, 23 December 2015

දයා පතිරණ පිළිබඳ මතකය - Forcing the sun to rise at mid-night


පසුගිය ඉරිදා රාවය පුවත් සඟරාවේ මගේ ලිපියක් පළවිය. එය මගේ විශ්වවිද්‍යාල ජීවිතය හා බැඳුණු එකකි. හැබැයි එහි ප්‍රධාන නළුවා මා නොව, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ / සමාජවාදී ශිෂ්‍ය සංගමය විසින් මරා දැමූ බවට සැක කෙරෙන කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෙකු වූ දයා පතිරණ ය.

මගේ ලිපිය දිග වැඩි වීම නිසා එහි අවසාන පරිච්ඡේද කිහිපය රාවයෙන් හැලී ගොස් තිබුණු බැවින් මුළු ලිපියම (කොටස් කිහිපයකින් යුතුව) රසිකොලාජියේ පල කිරීමට සිතුවෙමි.

විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය දේශපාලනයේ ඉතිහාසය ගැන උනන්දුවවක් ඇති ඇත්තෝ කියවත්වා!

-රසිකොලොජිස්ට්

දයා පතිරණ සහ බලෙන් හිරු නංවීම
දයා පතිරණ ඝාතනයේ විසිනමවෙනි සංවත්සරය නිමිත්තෙනි

අසූව දශකයේ මැද භාගයේ දී කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ නායකයා ලෙස කටයුතු කළ දයා පතිරණ සහෝදරයාව කපා කොටා ඝාතනය කර දමා තිබුණේ අදින් වසර විසි නමයකට පෙර 1986 දෙසැම්බර් මස 15 වන දිනට යෙදුණු උදුවප් පුර පසළොස්වක පොහෝ දා ය.

ඉන් වසර දෙකහමාරකට උඩ 1984 ජූනි මාසයේ දී, පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ පද්මසිරි අබේසේකර සහ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ රෝහණ රත්නායක ශිෂ්‍යයන් දෙදෙනා රාජ්‍ය සේවයේ වෙඩි උන්ඩයෙන් මිය ගොස් තිබුණු බැවින් තවත් සරසවි සිසුවෙක් මරා දමා තිබීම එවකට රටේ මහජනතාව අතර විශාල කලබගෑනියක් ඇතිවීමට හේතුවක් නොවීය. නමුත් දයා පතිරණ ගේ මරණය එසේ සතුරු වෙඩි උණ්ඩයකින් සිදුවූවක් නොව මිතුරු ලෙසින් පැමිණි මාරයාගෙන් ලැබුණු පිහි පහරින් සිදු වූ එකක් වීම විශේෂයකි.

දයා පතිරණ ඝාතනයට මුලික ම හේතුව ලෙස මතුපිටින් පෙනුණේ කොළඹ සරසවියේ ශිෂ්‍ය නායකත්වය පිළිබඳ බල අරගලය වූව ද, සැබෑ වූ හේතුව වූයේ උතුරේ යුද්ධය සහ ජනවාර්ගික ප‍්‍රශ්නය පිළිබදව වූ වඩා පුළුල් මතවාදී ගැටුමක් ඔඩුදුවා යෑම බව මගේ හැඟීමයි. එ නිසා ම මෙම ඝාතනය, පසු කාලයේ ලංකාව තුළ උතුරු නැගෙනහිරින් බාහිරව සිදු වූ මහා ජීවිත විනාශයේ සමාරම්භක මිනිස් බිල්ල ලෙස කෙරෙන හඳුන්වා දීම ඉතා වැදගත් වේ.

දයා පතිරණ (ඔහු ගේ මුළු නම හේවා පතිරණගේ දයානන්ද පියසිරි විය) මට මුලින්ම හමුවූයේ 1984 අගෝස්තු මාසයේ දිනයක කඩවත සූරිගම පන්සලක පැවැත්වුණු අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බල මංඩල (අවිශිබම) රැස්වීමේ දී ය. ඔහු ගේ මරණයෙන් පසුව මා දැනගත් පරිදි දයා පතිරණ මාතර ප‍්‍රදේශය තම නිජබිම කරගත්තෙකි. ඔහු පාසැලේ දක්‍ෂ කි‍්‍රකට් කී‍්‍රඩකයෙක් වූ බව ද කියවුණි.

පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ අප "අවිශිබම"ය හැදින්වූයේ "අයි.යූ.එස්.එෆ්." යන මුලකුරු වලින් වුවද එය අනෙකුත් විශ්වවිද්‍යාලවල ජනපි‍්‍රය වූයේ "අන්තරය" යන නමිනි. අවිශිබමයේ කැඳවුම්කරු ලෙස එවකට කි‍්‍රයා කළේ පසුව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මධ්‍යම කාරක සභිකයෙකු වූ උපාලි ජයවීර ය. ඔහුට අමතරව කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙන් මෙම රැස්වීමට මහජන පක්‍ෂයට, ශී‍්‍රලනිපයට සහ නව සමසමාජ පක්‍ෂයට සම්බන්ධ ශිෂ්‍ය සංගම් නියෝජනය කරන නියෝජිතයන් ද, එදින කුමන පක්‍ෂයක් නියෝජනය කළේ දැයි මා අදත් නොදන්නා, පසුව 1994 දී ශී‍්‍ර.ල.නි.ප.යෙන් පාර්ලිමේන්තුවට තේරී පත්වුණු, ඩිලාන් පෙරේරා ද සහභාගී විය.

ඩිලාන් එවකට ජ.වි.පෙ. හිතවාදියෙකු වූ බව මම අනුමාන කරමි. මා ඔහු අවසාන වරට සජීවීව දුටුවේ 1985 මැයි දිනයේ කොළඹ නව නගර ශාලාවේ පැවති නිල නොවන ජ.වි.පෙ. මැයි දින රැලියේ දී සිය පියාත්, නැගණියත් සමග සිටිය දී ය.

රැස්වීමට සහභාගීවූවන් බහුතරය එක්කෝ ජ.වි.පෙ. කි‍්‍රයාකාරිකයින් හෝ නැතිනම් ජ.වි.පෙ. අනුගාමිකයින් (එනම් විශ්වවිද්‍යාලයට පරිබාහිර ජ.වි.පෙ. දේශපාලනයට ද යම් ලෙසකින් දායක වෙන්නන්) හෝ නැතිනම් ජ.වි.පෙ. හිතවාදීන් (එනම් එවකට ශිෂ්‍ය දේශපාලනය තුළ ජ.වි.පෙ. කි‍්‍රයාකාරීත්වය පිළිබඳ බරපතල ප‍්‍රශ්න නැත්තන් - සමහරවිට ඩිලාන් පෙරේරා මේ ගොඩට වැටුණා විය හැක) බව කැපී පෙනුණි. කොළඹ, මොරටුව, ජයවර්ධනපුර, පේරාදෙණිය සහ රුහුණ විශ්වවිද්‍යාල ද අඩු වැඩි වශයෙන් නියෝජනය වී තිබුණු අතර යාපනය සහ නැගෙනහිර සරසවිය ප‍්‍රායෝගික කරුණු මත අවිශිබමයේ කොටසක් නොවී ය.

එදා රැුස්වීමට පැමිණ සිටි අය අතර සිහින් සිරුරකින් ද බොකුටු කොණ්ඩයකින් ද යුතු කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ දයා පතිරණ කැපී පෙනුණි. ඔහු ජ.වි.පෙ. හිතවාදියෙක් නොවන බව ක්‍ෂණයකින් පැහැදිලි වූයේ ඔහු කවුරුදැයි රැස්වීමේ කැඳවුම්කරු ද ඇතුළුව සභාවෙන් ප‍්‍රශ්න නැගුණු විට ය. තමා කොළඹ සරසවියේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම නියෝජනය කරන බවත්, පසුගිය දිනක පැවති ජල බදු විරෝධී රැුලියේ විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයින් නියෝජනය කරමින් කතා කළ තමා ට මෙම අවිශිබම රැස්වීමට සහභාගීවීමට අයිතියක් තියෙන බවත් දයා පතිරණ ස්ථිරසාරව ප‍්‍රකාශ කළේ ය.

කූප‍්‍රකට භීෂණ සමය මේ වන විට ලංකාවේ තවමත් ආරම්භ වී නොතිබුණ ද මෙම අවිශිබම රැස්වීම පැවැත්වූ කාලය ද විශ්වවිද්‍යාල සිසුන් ට නම් එක්තරා ආකාරක භීම සමයක් විය. පෙර සඳහන් කළ පරිදි පද්මසිරි අබේසේකර සහ රෝහණ රත්නායක ශිෂ්‍යයින් වෙඩි තියා මරා දමා ඒ වන විට ගතවී තිබුණේ යාන්තම් මසක් පමණ කාලයක් පමණි. මේ රෝහණ රත්නායක ශිෂ්‍යයා දයා පතිරණ නායකත්වය දුන් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය සංගමයේ සාමාජිකයෙකු වී යැයි සිතමි.

මේ වන විට විශ්වවිද්‍යාල සියල්ල ම වසා දමා තිබුණු අතර අප එදා රැස්වුණේ ශිෂ්‍ය විරෝධය ඉදිරියට ගෙනයාමත්, විශ්වවිද්‍යාල නැවත විවෘත කරගැනීමත්, පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය තුළ එවකට පිහිටුවා තිබූ පොලිස් ස්ථානය ඉවත්කරවා ගැනීමත් පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමටය. මගේ මතකයට අනුව රැස්වීම අවසාන වූයේ, පොලීසිය එතැනින් ඉවත් කරන ලෙස රජයට බල කිරීම පිණිස, පොදු ජන පෙත්සමක් අත්සන් කිරීමට තීරණය කිරීමත් සමග ය.

දෙවෙනි කොටස: කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ පැවති නයි-මුගටි සටනක්! - JVP vs Independent Students :: https://rasikalogy.blogspot.com.au/2015/12/jvp-vs-independent-students.html.

-රසිකොලොජිස්ට්