සම්මාන නැති කතාවක් - Awardless

මේ සැප්තැම්බරයේ දිගු දවස් ය. මේ සමය කොළඹ සාහිත්‍ය ක්‍ෂේත්‍රයේ උණුසුම් ම කාලය වෙන්නේ පොත් ප්‍රදර්ශන ද, පොත් එළිදැක්වීමේ උත්සව ද පමණක් නොව පසුගිය වසරේ ලියවුණු කෘති සඳහා සම්මාන පිරිනැමීම ද සිදුවෙන නිසා ය.

ඒ ආකාරයෙන් සම්මාන ලැබූ කෘති සම්මානිත කෘති ලෙස ද, ඒ කෘති නිපදවූ ලේඛකයින් සම්මානිත ලේඛකයින් ලෙස ද සම්මානිත හැඳින්වේ.

"අසම්මානී" යනුවෙන් වචනයක් තිබේ නම් අප එය අර්ථ දක්වා ගත යුත්තේ ඒ අනුසාරයෙනි.

දැන් මා මේ සැරසෙන්නේ මාස කිහිපයක් පැරණි කතාවක් ලියන්නටයි. මෙය කතාවක් ගැන කතාවක් හෙයින් කතා වර්ගයක් ලෙස ද සැලකිය හැක.

මා පුද්ගලිකව නොහඳුනන අයගෙන් මට ෆේස්බුක් මිතුරු ඉල්ලීම් ලැබී, ඔවුන්ගේ ඒ ඉල්ලීම පිළිගත් විගස මා කලක සිට කරන එක් කාර්යයක් වන්නේ මගේ රසිකොලොජි බ්ලොගය පිළිබඳව පවසා ඔවුන්ට කෙටි පණිවිඩයක් යැවීමයි. මුල් කාලයේ දී මේ පණිවිඩයට රසිකොලොජි බ්ලොගයට සබැඳියක් ද ඇතුළත් වූ නමුත් දැනට වසරකට පමණ පෙර සමයක මාර්ක් සකර්බර්ග් ගේ බොට් බලකාය මට ඒ එකතු කිරීමට ඉඩ නොදේ. එනිසා, පසුකාලීනව ඒ සඳහා වෙනත් විවිධ උපක්‍රම අනුගමය කිරීමට මට සිදු වූ අතර, ඒ සඳහා ගතවෙන කාලය නිසා, මිතුරු පොරොත්තු ලේඛනය පන්සියය ද ඉක්මවා ගියේ ය.

ඒ කෙසේ වෙතත්, මේ ආකාරයෙන් පණිවිඩයක් යැවීමේ එක් වැදගත්කමක් වන්නේ පසු කලෙක දී ද සොයා ගත හැකි වෙන පරිදි එය සයිබර් අවකාශයේ රැඳී තිබීමයි.

මා 2016 අගෝස්තුවේ දී යවන ලද එවැනි පණිවිඩයක් මෙසේ ය.



එලෙස ෆේස්බුක් මිතුරුකමක් ඇරඹුණු පසු, සාමාන්‍යයෙන්, සිදුවන්නේ අලුත් මිතුරා/මිතුරිය තම කාල රේඛාවේ පළ කරන දෑ, ඔබට දර්ශනය වීමට පටන් ගැනීමයි. එතරම් හැඳුනුම් කමක් නැති අය තම මුතු දත් පෙන්වා සිනාසෙමින් ගෙන පළකරන ඡායාරූප සඳහා බියුටිෆුල් යැයි ලියන්නට මට අවශ්‍යතාවයක් නොමැති නමුත් ගද්‍යපද්‍ය නිර්මාණයක් සම්බන්ධයෙන් තත්වය එය නොවේ.

මගේ මේ ෆේස්බුක් මිතුරිය පළ කර තිබුණු නිර්මාණයක් මා නෙත ගැටී කියවූ මට ඒ ගැන මගේ ප්‍රතිචාරය දැක්වීමට සිතුණේ පසුගිය මැයි මාසයේ දී ය.

කුඩා ළමුන් සඳහා ලියවුණු කුඩා ගැමි කතන්දරයක් වූ එහි සාරාංශය මෙසේ ය.

ගමක වෙසෙන දුප්පත් මිනිසෙකි. ඔහු බඩගින්න නිසා ම ගමේ පොහොසතාගේ වත්තේ වැවුණු දෙයක් සොරකම් කිරීමට ගොස් අයිතිකරුට අසුවෙයි. අයිතිකරු ඔහුට සමාව දී නිදහස් කර හරින්නේ සොරකම් නොකරන ලෙසත්, ඒ වෙනුවට අවශ්‍යතාව දන්වා ඉල්ලන ලෙසත් අවවාද කරමිනි.

ඒ දුප්පත් මිනිසාට පසු දිනයක ද කෑමට යමක් නොතිබුණු නිසා, පොහොසතාගේ නිවසට ගොස් වී ස්වල්පයක් ඉල්ලා සිටී. බිස්සේ වී ඇටයක්වත් නැති යැයි මුසාවක් පවසන පොහොසතා කිසිත් නොදී දුප්පතා පලවා හරියි. එදින රාත්‍රියේ දුප්පත් මිනිසා, පොහොසතාගේ වී බිස්සෙන් වී සොරකම් කරයි.

පසුදින ගමේ කඩමන්ඩියේ දී පොහොසතා තම වී බිස්සට හොරු පැන ඇති බව කණගාටුවෙන් පවසන විට එහි සිටින සොරා කියන්නේ හොරු පැන්නාට මොකද ඉතිං වී බිස්සේ වී ඇටයක්වත් නෑ නේ කියායි.

මේ කතන්දරය කියවා ස්ටිකර් නොව, ලිඛිත ප්‍රතිචාර දක්වා තිබූ සැම දෙනාම පවසා තිබුණේ එය කුඩා දරුවන්ට ආදර්ශ රැසක් දෙන කතාවක් බවයි. සමහර අම්මලා එය තම දරුවන්ට කියා දෙන බව ද පවසා තිබුණි.

කළ යුතුව තිබුණු පරිද්දෙන් ම, මා ප්‍රතිචාර දැක්වූයේ මෙලෙස ය.

මේ කතාව කුඩා දරුවන්ට ලබා දෙන්නේ, බොරුවක් කියූ අයෙකුගෙන් හොරකම් කිරීම වරදක් නැතිය ආකාරයේ වැරදි ආදර්ශයකි. අවසානයේ හොරා වීරයා වී, මුල් හොරකමට සමාව දුන් තැනැත්තා දුෂ්ටයා වී ඇත.

මගේ ඒ ප්‍රතිචාරයට ෆේස්බුක් මිතුරියගෙන් ක්‍ෂණිකවම වගේ ලැබුණේ රතු පැහැති හදවත ලකුණ දරන ආදරෙයි ප්‍රතිචාරයකි. ඉන් දිරිමත් වූ මම, තවත් තරමක් දිගු මේ කතාවේ අවසානය වෙනස් කරන ලෙසයි. ඒ සඳහා මම විකල්ප දෙකක් ද ලබා දුන්නෙමි.

ඉන් පළමු විකල්පය වූයේ ගමේ කඩමණ්ඩියට ගමේ පන්සලේ හාමුදුරුවන්ව එවෙලේම ගෙන්වා, සොරකම සහ බොරු කීමේ ආදිනව පිළිබඳව පැහැදිලි කිරීමක් කරන ලෙසයි.

ඒ අවසානය සම්ප්‍රදායානුකුල මෙන්ම, ඒක ආගමික නිසා දෙවන විකල්පය ලෙස මා යෝජනා කළේ, දුප්පත් මිනිසා නිවසට පැමිණ තම හපන්කම කියද්දී, ඒ තාත්තාගේ දියණිය ලවා, ඔහුට සොරකමේ වරද පිළිබඳව පෙන්වා දෙන ලෙසයි. තාත්තලාට අවවාද දිය හැකි දියණියන් ලොව සිටින බවට මා කළ උපකල්පනය සැම විටම සත්‍යයක් නොවන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.

මට යළිත් ඒ කතන්දරය සහ මගේ ප්‍රතිචාර පිළිබඳව සිහිවූයේ, ඉන් සති කිහිපයකට පසුව, මිතුරෙකු හා සාහිත්‍යමය කරුණු පිළිබඳව සාකච්ඡාවක යෙදෙමින් සිටිය දී ය. මා යළි කියනවාට වඩා ඔහුටම එය කියවීමට දෙනු පිණිස මම ජංගමයෙන් අදාළ කතන්දරකාර ෆේස්බුක් මිතුරියගේ අඩවියට ගොස් අදාළ කතන්දරය සෙව්වෙමි.

කතාව තිබුණි. නමුත් මා දැක් වූ මුල් ප්‍රතිචාරය මෙන්ම, දෙවනුව කළ යෝජනා ද අතුරුදහන් වී තිබුණි. එසේම, මා තවදුරටත් එකී තැනැත්තාගේ ෆේස්බුක් මිතුරෙකු නොවන බව ද, එනම් මා අන්ෆ්‍රෙන්ඩ්කරණයට බඳුන් වී ඇති බව ද මට පෙනුණි.

එසේ මිස මා බ්ලොක්කරණය කර නොතිබුණු නිසා, පහත සඳහන් ප්‍රතිචාරය පණිවිඩ සේවය මගින් යවන්නටත්, ඊට අමතරව, ඊයේ රාත්‍රියේ හදිසියේ සිහි වී, අද මෙලෙස අකුරු කරන තුරු මේ සිදුවීම මතකයේ රඳවා ගැනීමටත් මට හැකි විය.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
ඇත්තටම මට මේ කතාව නොලියා ඉන්නට තිබුණි. එහෙත් ඊයේ ෆේස්බුක් හි පළවුණු වෙනත් සටහන් දෙක තුනක් කියවන විට සිහියට නැගුණු නිසා ඔන්න ඔහේ ලියා දාන්නට සිත්විය.

(image: https://www.abc.net.au/radionational/programs/booksandarts/winning-awards-as-an-emerging-writer/3959746)

ඇදහිල්ල සහ මෝඩකම - Faith and fools

මේ ෆේස්බුක් සංවාදයකින් උපුටා ගත් කතාවකි. මගේ පසු ප්‍රයෝජනය පිණිසත්, අවශ්‍ය අයට කියවීම පිණිසත් මෙසේ සංරක්‍ෂණය කර තබමි.

සංවිධානාත්මක ආගම් නියෝජිතයින් (කහකඩයින් සහ සුදුකඩයින් සියළු දෙනාම) විසින් කරන ප්‍රෝඩා පිළිබඳව ෆේස්බුක් සයිබර් අවකාශයේ නිරතුරු හඬ නගන අයෙකු මෑත දිනයක දී ක්‍රිස්තියානි ආගමික කල්ලියක් පිළිබඳව තබන ලද කෙටි සටහනක අන්තර්ගතය නිසා කුපිත වුණු ළමයෙකු ඔහුට විරුද්ධව මෙසේ බැණ අඬ ගසා තිබුණි.

"බලහන් උබලගෙ තාත්තා උබේ උප්පැන්නෙ ආගම කියන තැනට මොකක්ද දාලා තියෙන්නෙ කියලා. ඉස්සෙල්ල බලපන් උප්පැන්නයක් තියනවද කියලා."

උප්පැන්න සහතිකයේ ආගම සඳහන්ය යනු ඇතැම් දෙනා නොදැනුවත්කම නිසා සිතා සිටින සාවද්‍ය කරුණකි. මා මේ පිළිබඳව රසිකොලොජි සටහනක් ද ලියා ඇත.

කෙසේ වෙතත්, ඉහත ප්‍රතිචාරයට පිළිතුරු ලෙස මම එහි මෙලෙස සටහන් කළෙමි.

උපතෙන් මූලිකවම තීරණය වන්නේ දෙමව්පියන් කවරේද යන්න සහ පුරවැසිභාවය පමණකි. උප්පැන්න සහතිකේ නම් දෙමව්පියන් රෝම ලන්දේසි හෝ වෙනත් නීතියකට අනුව විවාහ වී සිටී දැයි යන වික්ටෝරියානු ප්‍රශ්නයටද පිළිතුර ඇත.

ආගම යනු උපතින් ලැබෙන දෙයක් නොවේ. ආගම් අදහන්නෝ ද මෝඩයෝ ය, උප්පැන්න සහතිකේ ආගමක් සඳහන්ව ඇති යයි සිතන්නෝ ද මෝඩයෝ ය.

එයට පිළිතුරු දුන් කතෝලික කාන්තාවක් සහ මා අතර ඉන් අනතුරුව ඇතිවුණු සංවාදය මෙසේ ය.

---

ඇය:
දැන් ආගම් නොඅදහන අය බුද්දිමත් කියල නිගමනයකට ආවෙ කොහොමද? මංකොල්ලකාරයන්ට, මැරයන්ටත් ආගම් නැහැ. මම කියන්නෙ බෞද්ද ඒවුන් නෙවෙ. කිතුනු ඒවුන් නම් පව් කරන ගමන් ආගම් අදහන් නැහැ. කිතුනු කියන්නෙ මාර්ගයක්. ඒ මාර්ගයෙ යන විට ලැබෙන අත්දැකිම් වලට තමයි ඔය ආගම කියල පිට අය හදුන ගන්නෙ.

දැන් මොන පදනමකින්ද ආගමක් පිලි නොගන්න ආගමක් (ජන කොට්ටාශයක් ) බුද්දිමත් කියන්නෙ?

ආගමක් individualised.

මගෙ ආගම මගෙ. තව කිතුනුවෙක්ගෙ ආගම ඔහුගෙ. ඒත් යම්කිසි දැනුම් පද්දතියක් පිලිගන්න අය. දැනුම් පද්දතියක් පිලි නොගැනිම කියන ආගමට අයිති අය කොහොමද බුද්දිමත් වන්නෙ?

---

මම:
නැවත කියවා බලන්න මා ලියා ඇත්තේ ආගම් අදහන්නෝ මෝඩයෝ ය කියාය. ඔබ එය කියවා තේරුම් ගෙන ඇත්තේ ආගම් නොඅදහන අය බුද්ධිමත් කියාය.

එවැනි සරල කරුණක්වත් නිවැරදිව තේරුම්ගත නොහැකි වූ ඔබ අනිවාර්යෙන්ම ආගමක් අදහන්නෙකු බව පෙනේ.

ඔබ ඇසූ මෝඩ ප්‍රශ්නයට නොව මා ලියූ ප්‍රකාශයට හේතුව අවශ්‍ය නම් කියන්නම්.

1. යම්කිසි දෙයක් "ඇදහීමට" අවශ්‍ය වන්නේ එය විමසා බලා අවබෝධ කර ගත නොහැකි නිසා ය. උදාහරණයක් ලෙස "සර්වබලධාරි දෙයියා" යනුවෙන් සංකල්පයක් ඇත. එවැනි භූතයකු සිටීද යන්න අපට විමසා බලා අවබෝධ කරගත නොහැකිය. එනිසා එය "ඇදහීමට" සිදුවේ. එයින් පෙනෙන්නේ ඇදහීම යනු ස්වාධීන චින්තනයෙන් පරිබාහිර වූ පසුගාමී ක්‍රියාවක් බවයි.

2. ලෝකය පිළිබඳව, ලොව පවතින ආකාරය පිළිබඳව, මිනිසා පිළිබඳව, මිනිසා සහ මිනිස් සිත ක්‍රියාත්මකවන ආකාරය පිළිබඳව නොයෙකුත් දැනුම් පද්ධති බිහිවී තිබේ. මේවා ධර්මය ලෙස හැඳින්වේ. ධර්මය යනු තමන් විසින් විමසා අවබෝධ කරගත යුතු දැනුම් පද්ධතියකි. ඒවා, පෙර කී ආකාරයෙන් "ඇදහිය" යුතු දේ නොවේ.

3. මේ දැනුම් පද්ධති හෙවත් ධර්ම පදනම් කොටගෙන ආගම් යනුවෙන් හැඳින්වෙන සංස්ථා බිහිවී තිබේ. එවැනි යම් ආගමක් ඇදහිය යුතු යැයි පැවැසේ නම්, එය ස්වාධීන චින්තනයෙන් පරිබාහිර වූ පසුගාමී එකකි.

4. ආගම් අදහන පුද්ගලයින් මෝඩයින් වන්නේ ඒ නිසාය.

මා පළ කළ අදහස් ප්‍රශ්න කිරීමේ දී ඔබ කළ වරද මෙයයි.

"ආගම් අදහන පුද්ගලයින් මෝඩයින් ය" යන (සත්‍ය වූ) ප්‍රකාශයෙන් ආගම් නොඅදහන පුද්ගලයින් බුද්ධිමතුන් ය කියා අපෝහනය කළ නොහැක. අඩු වශයෙන් ආගම් නොඅදහන පුද්ගලයින් මෝඩයින් නොවේය කියා හෝ අපෝහනය කළ නොහැක.

එසේ කළ හැකි යැයි සිතීම ම, අතාර්තික අමන සිතුවිල්ලකි. හැබැයි ඔබට අවශ්‍ය නම්, එය එසේය කියා "ඇදහිය" හැක. එයට හේතුව නම්, මා පෙර විස්තර කළ පරිදි, යම්කිසි කරුණක් "ඇදහීම" සඳහා විචාර බුද්ධිය තිබීම හෝ අදාළ කරුණ තාර්කික වීම හෝ අනවශ්‍ය නිසා ය.

---

ඇය:
මම නම් ඇදැහුවෙ ප්‍රත්යක්ශයෙන් ඉන්නව කියල දැන ගත්තට පසුව. අනිත් අයත් ඒහෙමයි.

දැන් ඔබ දහමක් අදහන්නෙ ඒය විය හැකි දෙයක් දැයි නොදැන. Science අදහන්නෙත් ඒය අපිට උගන්වන නිසා.

ඔබ ඔබෙ බිරිද කියන දෙ අදහන්නෙ ඇය ඔබට විශ්වාස වන්ත නිසා. Faith කියන්නෙ ඒකට. ඔබල අදහනව කියන්නෙ පස්ස උඩ දාගෙන වදින ඒකටද? අපි අදහන්නෙ අපි ඒය තියන බව දැන ගත් පසු. ඒක නිසා තව සොයනව. ඒ තුලින්ම ගොස් විශ්වය ගවෙශනය කරනව.

ඒක බුදු දහමෙ නැත්තෙ, ඒය ප්‍රත්යක්ශ නැති නිසා. Practically කරන්න පුලුවන් නම් ඔවුනුත් ඒ faith ඒක තුලම තව ඉදිරියට ගොස් ගවෙශනය කරනව.

දැන්‍රම් පද්දතින් ලැබෙන්නෙ ගවෙශකයන්ට.. ඒ වගෙම තුනි මනසක් ඇති කෙලෙස් අඩු පුද්ගලයන්ට. අනිත් අයට දැනිම (දැනුම නෙවෙ) නැති නිසා ඔවුන් ඒවා ප්‍රතික්ශේප කරනව.

Cambridge books වලම තියනව scientific theories are base on their imaginations කියල. ඒව තමයි දැනිම. ඒහෙම යමක් සොයා ගත්ත අයත් මනස ඇරැනු පුද්ගලයන්.

දැන් ඔබ උගතෙක් උනෙ ඔවුන්ගෙ imaginations කට පාඩම් කර විබාග පාස් කරපු නිසා, මොකද බැරි? ඔබ කියනව අාගම් අදහන පුද්ගලයන් මොඩයන්ය.. ඒ නිගමනය හරිනම් , ඉලගට ඉතුරැ වන පාර්ශවය අාගම් නොඅදහන අය. ඒහෙනම් ඒ අය බුද්දිමත් විය යුතුයි.

අදත් ඇමරිකාවෙ Florida state ඒකෙ mass shooting ඒකක්. ඒ ආගමක් අදහන, ඒ විනයකට යටත් නැති අයෙක්. ඒහෙනම් ඒ කෙනාත් බුද්දිමතෙක්.

මම ආගමක් අදහනව. ඒහෙනම් මම මොඩයෙක්. ඒ ඔබෙ මතය. ඔබ නුවනැත්තෙක්.

බල්ලට පුසට අාගමක් නැහැ. ඔවුනුත් නුවනැත්තෙක්. ආගමක් බිහි වෙන්නෙත් ඒ පරිසරයෙ පුද්ගලයන්ගෙ state of mind ඒකට අනුව. ඒ ආගම් නිසා තමයි, මිනිසුන්‍ ගල් යුගයෙන් එලියට ආවෙ.

අපි සර්ව බලදාරි දෙවියන් දන්නව. අපෙ මනසෙම වැඩ සිටිනව. ගනුදෙනු කරනව. ඒ සියල්ම base on our own experiment. ඉතින් අපි අදහනව, මොකද දන්න දෙයකට faith ඒකක් තියනව. ඔබෙ ගෙදර ගැහැනිය විශ්වාස ඔබට මිසක් ඒහා ගෙදර මිනිහට නෙවෙ නේද? ඒහා ගෙදර මිනිහ ඇවිත් නිව්වොත්, "උඹෙ ගැනිව උඹට විශ්වාසද කියල? ඔයා කියය මගෙ ගැනි මට විශ්වාසයි උඹට පාන්ද? වැඩක් බලා ගනින් කියල😄"

අපෙ මනසෙ ඉන්න මගෙ දෙවියන් , බ්‍රහ්ම සහ මාර. (යම නැහැ. හිටපු ගමන් ඒ form ඒකත් ඒනව.😄) මම දන්නව නම් ඒකෙන් මම දෙවියන් කියන ඉහලම. ස්තරය අදහනව නම් අනිත් ඒවුන්ට පාන්ද? උඹලට නැහැ. මට ඉන්නව.

---

මම:
එක්කෝ ඔබ මා ලියූ පසු සටහන් දෙක කියවා නැත එසේ නැතිනම් එය කියවුවද ඔබට අවබෝධ කර ගැනීමට නොහැකි වී ඇත.

සත්‍යය දෙවැන්න නම් එයට හේතුව ඔබ "ඇදහීම" කරන, ස්වාධීන චින්තනයක් නැති, පසුගාමී, අතාර්තික ආගමිකයෙකු නිසා යැයි මට නිශ්චිතව කිව හැක.
☹️

---

ඇය:
ඔබ මාව analyse කරෙත් ඔබගෙම මනසෙ තියන දත්ත මත. ඒ කියන්නෙ analyse උනෙ ඔබව.

මොකද මට මගෙම චින්තනයක් තියනව. ඒ වගෙම මගෙම ආගමකුත් තියනව.. ඒ නිරවුල් බව, නිදහස් මනස ලැබෙන්නෙත් කිතුනු මනසක් තියන අයකුට. කිතුනු නිකායන් සිය ගනනක් තියනව. ඒ වගෙම base on christian path, විවිද ආගම් පවා තියනව.

ඒක නිසා මගෙ නිදහස් මනසින් මම ආගමිකයන් දෙස බලනව. ඔබල තමන්ම කොටු කර ගත් රාමුවකට වි, මම කිසිම ආගමක් නොඅදහමි කියන ආගමට කොටුවි කිසිම චින්තනයක් නැති පිරිසක්ව සිටිනව.

චින්තනය නිදහස් නම් සර්ව ආගමිකයකු හො ව්ය හැකියි. ආගම් ගවෙශනය කරන්නකු විය හැකියි. බටහිර කිතුනු චින්තකයන් ඒහෙමයි. බෞද්ද ආසියාතිකයන් , වෙනස්. ඔවුන් තුල තියනව හින මානයක්. ඔවුන් වෙනස්. ඔවුන් දන් නැහැ ගවෙශනයක් කරල තමන්ටම අනන්නය වු කියවිමක් ආගම් ගැන දෙන්න. ඔවුන් දන්නෙ නොතෙරෙන හැම මගුලකටම හිනා වෙන්න. පරිබව කරන්න.

---

අන්ධ භක්තිය හෙවත් ඇදහිල්ල යනු මෝඩකම ම බව මට යළිත් පැහැදිළි විය.

-රසිකොලොජිස්ට්

(image: https://www.hrgrapevine.com/content/article/notion-2019-06-26-internal-coaching-are-you-relying-on-blind-faith)

කතුරු මුවාත් - ඔව් ඒ චිත්තරපටියකි :: Sharpen your scissors

මගේ තාත්තාගේ බාලම නැගණිය අප හැඳින්වූයේ චූටි නැන්දා ලෙසිනි. එනිසා ම, ඇය විවාහ වූ පසු ඇගේ සැමියා, අපේ අලුත් මාමා, ධර්මදාස, අපේ චූටි මාමා විය. ඔහු, තමන්ගේ පවුලේ වැඩිමහල්ලා වීම අපට කිසිසේත් ම, අදාළ නොවී ය.

චූටි නැන්දා මා කැටුව "සිදාදියෙන් හයක්" නම් සිංහල චිත්‍රපටය නරඹන්නට ගිය කතාව මම මීට පෙර සටහන් ගත කළෙමි. ඒ, මල් කුමාරයෙකු වීමට මට ලැබුණු එකම අවස්ථාව මගෙන් ගිලිහී ගොස්, රුවන් මල්ලීට ලැබෙන්නට පෙර ය. එලෙස, රුවන් මල්ලීට මල් කුමාරයෙකු වීමට වරම ලැබුණේ අපේ චූටි නැන්දා සහ චූටි මාමා ගේ විවාහ උත්සව දිනයේ දී ය.

චූටි නැන්දා සහ මාමා විවාහ වූයේ එක්කෝ කපුවෙකු විසින් ගෙනෙන ලද එසේ නැතිනම් ඉරිදා පුවත් පතක මංගල දැන්වීමක් අනුසාරයෙන් ලද මංගල යෝජනාවක් මගිනි. නැන්දා ගුරුවරියක බව මම කතුරු මුවාත් සටහනේ දී සඳහන් කළෙමි. චූටි මාමා ද ගුරුවරයෙකු විය.

යෝජනා සම්මත වී, සියල්ල තීරණය වූ පසු, වෙන්ඩ චූටි මාමා සති අන්ත දිනවල නැන්දා බැලීමට අපේ මහගෙදරට එනවා මගේ මතකයේ හොඳින් තිබේ. ඒ ඔහු ඒ ගමන්වල දී අපට චොකලට් ගෙන ආ නිසා විය යුතු ය.

මට පසුව වැටහුණු පරිදි මේ විවාහාපේක්‍ෂිත යුවලට තනිපංගලමේ චිත්‍රපටයක් නැරඹීමට අවශ්‍ය වී ඇත. බොහෝ විට සිදුවෙන්නට ඇත්තේ, වෙන්ඩ චූටි මාමා විසින් මේ යෝජනාව චූටි නැන්දාට කිරීමයි.

චූටි නැන්දා එයට එකඟ වී ඇත.

හැබැයි කොන්දේසි සහිතව ය.

එක් සති අන්තයේ දිනයක, අම්මා ද, නැන්දා ද, මම ද වේලාසනින් ම දිවා ආහාරය ගෙන දොළහමාරේ බසයෙන් නිවසෙන් පිටවුණෙමු. බස් ගමනාවසානයේ දී දුම්රියක නැග ගම්පහ නගරය බලා ගියෙමු.

පබ්ලික් හෝල් නම් සිනමා ශාලාව පිහිටියේ ගම්පහ නගරයේ ය.

එදින අපේ බස් රථය ප්‍රමාද වී, අප යන්නට ඇත්තේ ප්‍රමාද වූ දුම්රියකිනි.

අප තිදෙනා පබ්ලික් හෝල් සිනමා ශාලාවට ළඟා වූ පසු මා දුටුවේ චිත්‍රපට දර්ශනය ඇරඹී ඇති බවත්, වෙන්ඩ චූටි මාමා, නොඉවසිල්ලෙන් මෙන් කොරිඩෝරයේ සිටින බවත් ය.

මාමා විසින් ප්‍රවේශ පත්‍ර මිලට ගත් පසු අපට ශාලාව ඇතුළට යෑමට ලැබුණි.

සෙනග පිරී තිබුණු ඒ ශාලාවේ, අම්මා සහ මා එක ස්ථානයක ද, චූටි නැන්දා සහ වෙන්ඩ චූටි මාමා වෙනත් ස්ථානයක ද අසුන් ගත් බව මගේ මතකයයි.

එදා මා නැරඹූ චිත්‍රපටයේ නම කතුරු මුවාත් බව මගේ මතකයේ ඇත.

ඊට අමතරව, සිනමා දර්ශනය අවසානයේ අසල තිබුණු හෝටලයකට ගොස් අප සීනි බනිස් කා තේ පානය කළ බව ද මගේ මතකයේ ඇත.

කතුරු මුවාත්, පිහිය මුවාත් යනුවෙන් ගීතයක් ගයමින් ඩී ආර් නානායක්කාර නම් නළුවා කුඩා කරත්තයක් තල්ලු කරමින් පාරේ ගමන් කරන දර්ශනයක් එහි තිබුණු බව ද මගේ මතකයේ ඇති නමුත්, ඊට අමතරව, කතුරු මුවාත් චිත්‍රපටය පිළිබඳව කිසිවක් මට සිහිපත් කර ගත නොහැක.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි
මේ මා චිත්‍රපට පිළිබඳව ලියූ දෙවන සටහනයි.

ඒ තමන්ගේ ජීවිතයට බලපෑමක් ඇති කළ චිත්‍රපට දහයක නිශ්චල ඡායාරූප දහයක්, දිනකට එකක් බැගින් පළ කරන්න යැයි මේ දිනවල ෆෙස්බුක් හි පැතිරෙන අභියෝගය මට එල්ල කළේ රන්සිරිමල් ප්‍රනාන්දු ය.

පළ කළ හැක්කේ ඡායාරූප පමණි, විස්තර ලියන්ට බැරි ය. දිනකට එකක් බැගින් දස දිනක් තිස්සේ මේ කර්තව්‍යය කළ යුතු ය. සෑම දිනම වෙනත් අයෙකුට ද, එම අභියෝගය කළ යුතුය යනාදී වශයෙන් එම අභියෝගයේ නීති මාලාවක් තිබුණි.

මා මුල් සටහනේ ලියූ පරිදි මා ලියන්නේ මගේ ජීවිතයට බලපෑමක් ඇති කළ චිත්‍රපට ගැන නොවේ. ඇත්තටම, ඒ ආකාරයේ චිත්‍රපට තිබුණාදැයි මට මතක නැත. චිත්‍රපටයක් නරඹා දුක් වෙන්නට ද, සිත පිනා යන්නට ද ඉඩ ඇති නමුත්, ජීවිතයට අනිසි බලපෑමක් ඇති කර ගන්නේ ඇයි?

මා ලියන්නට යන්නේ මගේ ජීවිතයට සම්බන්ධ කිසියම් හෝ හේතුවක් නිසා මගේ මතකයේ රැදී ඇති චිත්‍රපට ගැන ය. ඇත්තටම චිත්‍රපට ගැන නොව, ඒවා මාතෘකා කොට ගෙන, ඒ හා බැඳුණු මගේ සිතේ රැඳී ඇති දේ ගැන ය.

(image: http://www.films.lk/kathuru-muwath-sinhala-film-576.html)

පළමුවෙනි චිත්තරපටිය - Six from the town

කාලෙන් කාලෙට එන වසංගතේ නෑ අඩුපාඩු....

එසේ කීවේ මා නොව ඇන්ටන් ජෝන්ස් නිහාල් නෙල්සන් ය. මට මතක හැටියට හැත්තෑවේ දශකයේ අග හරියේ දී ය. ඒ කුඩු හෙවත් මත්ද්‍රව්‍ය ගැන ගැයෙන බයිලාවකි. ඇන්ටන් ජොන්ස්ලා අද සින්දු නොකියන මුත් කුඩු සහ බයිලා නම් අද ද යහතින් වැජඹේ.

අද කාලේ වසංගත එන්නේ එදා මෙන් නොව ෆේස්බුක් හරහා ය.

ගිය වසරේ අග භාගයේ දී තමන් කැමති පොත් දහයක මුල්කවරවල ඡායාරූප, වරකට එකක් බැගින් ලියා පළ කරන්නට කියා අභියෝගයක් ආවේ ය. හැබැයි කවර පමණි. විස්තර ලියන්නට බැරිය. ඒ මදිවාට, අභියෝගය ඉදිරියට ගෙන යන්නට තම මිතුරෙකු නම් කළ යුතු විය.

රංජිත් පෙරේරා නම් මිතුරෙකු කළ එම අභියෝගය බාර ගත්ත ද, මා නම් ඒ සමග ආ කොන්දේසි කිසිවක් තඹ සතයකට මායිම් නොකළෙමි.

මා පොත් පිට කවර ඡායාරූප පළ කළේ මා ලියූ හෝ සංස්කරණය කළ හෝ පොත් ගැන පමණකි. පිට කවර පමණක් නොව ඒ ඒ පොත් ගැන දීර්ඝ විස්තරයක් ද ලියා පළ කළෙමි. තවත් කොන්දේසියක් කඩමින් කිසිවෙකුට එම අභියෝගය නැවත ලබා නොදුන්නෙමි. එසේ ම, පොත් දහයකින් නතර නොකොට මටම අතපසු වී යන තුරු දිගටම පොත් ගැන ලිවීම කළෙමි.

මේ මොහොතේ ද, මට එවැනි අභියෝගයක් නැවතත් ලැබී ඇත. ඒ තමන්ගේ ජීවිතයට බලපෑමක් ඇති කළ චිත්‍රපට දහයක නිශ්චල ඡායාරූප දහයක්, දිනකට එකක් බැගින් පළ කරන්නට ය. ඡායාරූප පමණි, විස්තර ලියන්ට බැරි ය.

මට මේ අභියෝගය කළේ රන්සිරිමාල් ප්‍රනාන්දු විසිනි.

ඉතින් මා මේ සැරසෙන්නේ ඒ අභියෝගය ද බාර ගෙන නැවතත් ඒ සමග පනවා ඇති කොන්දේසි කඩන්නටයි.

මා ලියන්නේ මගේ ජීවිතයට බලපෑමක් ඇති කළ චිත්‍රපට ගැන නොවේ. ඇත්තටම, ඒ ආකාරයේ චිත්‍රපට තිබුණාදැයි මට මතක නැත. චිත්‍රපටයක් නරඹා දුක් වෙන්නට ද, සිත පිනා යන්නට ද ඉඩ ඇති නමුත්, ජීවිතයට අනිසි බලපෑමක් ඇති කර ගන්නේ ඇයි?

මා ලියන්නට යන්නේ මගේ ජීවිතයට සම්බන්ධ කිසියම් හෝ හේතුවක් නිසා මගේ මතකයේ රැදී ඇති චිත්‍රපට ගැන ය. ඔව්, ඡායාරූප පමණක් නොව විස්තරයක් ද ලියමි. හැබැයි චිත්‍රපටය ගැන නොවේ. මගේ මතකයේ රැඳී ඇති, ඒ චිත්‍රපය නැරඹීම හා ආශ්‍රිත සිදුවීම් ගැන ය.

ඒ සමගම මගේ සටහන මුලින් රසිකොලොජි බ්ලොගයේ පළ කර පසුව ෆේස්බුක් හි බෙදා හරිමි. එසේම, මෙවර, මා කිසිදු විස්තරයක් නොදන්නා, අහඹු ලෙස තෝරා ගන්නා ෆේස්බුක් මිතුරෙකුව නම් කීරීමට ද අදහස් කරමි.

දැන් මෙන්න පළමුවෙනි චිත්තරපටිය.

නම: සිදාදියෙන් හයක්

මෙන්න මගේ මතකය.

චූටි නැන්දා යනු මගේ තාත්තාගේ බාල නැගණියයි. අගේ නම කරුණාවතී ය. වෘත්තියෙන් ගුරුවරියකි. මා කුඩා කළ ඇය අමුතු අකුරින් සටහන් ලියනු මා දැක ඇත. ඒ හින්දි භාෂාව ද ලියන්ට උපයෝගී කර ගන්නා දේවනාගරී අක්‍ෂර බව මම අසා දැන ගත්තෙමි. නැන්දා ලියමින් හිටියේ හින්දි නොවේ, සංස්කෘත භාෂාවයි. ඒ ඇය ජී.ඒ.කිව්. නම් විභාගයක් සඳහා ඉගෙන ගනිමින් සිටි විෂයයකි.

නැන්දා ඉගැන්වීම කළේ සපුගස්කන්ද මහා විද්‍යාලයේ ය. එහි ගුරුවරියක ලෙස සේවය කළ එදිරිසිංහ නම් කාන්තාව නැන්දාගේ මිතුරියක විය. ඒ සතිශ්චන්ද්‍ර සහ සුනිල් ගේ අක්කා ය.

සතිශ්චන්ද්‍ර එදිරිසිංහ නම් එවකට නැගී එන නළුවා රඟ පෑ "සිදාදියෙන් හයක්" චිත්‍රපටය නරඹන්නට නැන්දාට හිතුණේ ඒ ඇඳුනුම්කම නිසා විය යුතු ය.

කෙසේ වෙතත්, අවිවාහක තරුණියක තනිවම චිත්‍රපටයක් නැරඹීමට යාමේ සිරිතක් අද මෙන්ම එදා තිබුණේ ද නැත. එනිසා, නැන්දා ඇයගේ අයියාගේ ලොකු පුතා වූ මා කැටුව ගියා ය.

නැන්දා සමග "සිදාදියෙන් හයක්" නම් චිත්‍රපටය නැරඹූ බව මට මතක නමුත් එහි අන්තර්ගතය ගැන මෙලෝ අල බෝලයක් මගේ මතකයේ අද නැත. එසේ නමුදු මෙය බටහිර චිත්‍රපටයක කොපියක් හෝ අනුකාරක නිර්මාණයක් වෙන්නට ඉඩ ඇති බව සිතේ.

සිදාදියේ නොව ගමේ හය දෙනෙකු ගැන නම් මම දනිමි. ඒ මගේ තාත්තා සහ ඔහුගේ සොහොයුරු සොහොයුරින් පස් දෙනා ය. ඒ ගමේ හය දෙනාගෙන් මෙලොව ඉතිරිව ඉන්නේ නැන්දා පමණි.

පසුගිය වසරේ අසනීපවී ලෙඩ ඇඳේ පසුවන නැන්දාගේ දැන් වයස අවුරුදු අසූ හතරකි. "සිදාදියෙන් හයක්" චිත්‍රපටයේ අන්තර්ගතය ගැන ඇගේ මතකයේ තොරතුරු රැඳී තියෙන්නට ඇති ඉඩකඩ අඩු ය. තිබුණ ද, ඒවා වචන බවට පෙරළන්නට ඇයට දැන් නොහැකි ය.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
නැන්දාගේ මිතුරිය, එදිරිසිංහ නම් ගුරුවරියගේ නිවසට ද මම ඒ දිනවල ගොස් ඇත්තෙමි.

මෙන්න ඒ ගැන මා ලියූ මතක සටහන.

http://rasikalogy.blogspot.com/2017/05/oh-no.html
මල් කුමාරයා - Oh, no!


(image: https://www.films.lk/sidadiyen-hayak-sinhala-film-565.html)

පරණ ණයක් ගෙවීම - What for telling?

ෆේස්බුක් නිසා බ්ලොග් අවගමනය සිදු වූ බව නොරහසකි. එය හොඳින් දැන දැනම ෆේස්බුක් හි පළ වූ දේ පසුව බ්ලොගයේ බෙදා ගන්නට වීම නම් දුකකි. ඒත් මෙය නොකර බැරි ය.

හදිසියේ ම පහත දැක්වෙන ඡායාරූපය ෆෙස්ක්බුක් හි දුටිමි.



මෙහි ඇති සිංහල දෝෂ දැක මෙලෙස ලියූවෙමි.

සිංහල නිවැරැදිව ලියන්න දන්න කෙනෙක් ඔය පක්ෂයේ ඇත්තේ ම නැද්ද?

මෙන්න ඉන් පසු ඇති වූ සංවාදය.







මෙකී අලුත් දේශපාලන පක්‍ෂය අර ණය ගෙවන වීරයාගේ පක්‍ෂයයි.

මේ සංවාදයට අසුවීම ද පරණ ණයක් ගෙවීමක් බව මට පැහැදිළි විය!

-රසික සූරියආරච්චි

(image: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=344081549700895&set=a.105326096909776&type=3)

ෆේස්බුකයියා - Who is he?

ලොකු දෙයක් නොවුණත්, ෆේස්බුකයියා යනු මා විසින් සයිබරාවකාශයට අද අලුතෙන් හඳුන්වා දෙන සිංහල වචනයකි. මේ ලියන මොහොත වන විට ෆේස්බුකයියා යන්න කිසිදු වෙබ් පිටුවක ඇතුළත්ව නොමැති බව ගූගල් දෙයියා පවසයි.



ෆේස්බුකයියා යන වචනය සෑදෙන්නේ ෆේස්බුක් සහ අයියා යන වචන ද්වය සන්ධි වීමෙන් බව සලකන්න. එනම්, ෆේස්බුක් + අයියා = ෆේස්බුකයියා.

මෙය සිංහල භාෂාවේ එන ස්වර සන්ධියකි.

සන්ධි යනු වචන ද්වයක් එකිනෙක ඇඳී, උච්චාරණය පහසු වෙනත් වචනයක් සෑදෙන ආකාරය විස්තර කෙරෙන පර්යාය පදයයි.

වචන ද්වයක් එකිනෙක සන්ධි විය හැකි ආකාර දහයක් පිළිබඳව සිංහල භාෂා පාඩම්ල දී ඉගැන්වේ. මා සඳහන් කළ ස්වර සන්ධිය යනු ඉන් එකකි.

ස්වර සන්ධිය යනු මුල් වචනයේ අවසානයේ ඇති ව්‍යංජනාක්‍ෂරය දෙවන වචනයේ මුලින් ඇති ස්වරය හා එක් වී වචන ද්වය එකිනෙක හා බැඳීම නොහොත් සන්ධි වීමයි.

එනම්,

ෆේස්බු + ක් + අ + යියා
ෆේස්බු + ක + යියා
ෆේස්බුකයියා

වීමයි.

සන්ධිවූ වෙනත් පද තුනක් ද මේ ලිපියේ මේ වාක්‍යයට පෙර මා භාවිතා කර ඇත. ඒවා නම්, සයිබරාවකාශය, එකිනෙක සහ ව්‍යංජනාක්‍ෂරය යන වචන ද්වයයි.

එයින් එකිනෙක යන වචනය සෑදී ඇත්තේ ද, එකින් සහ එක යන වචන ද්වය ස්වර සන්ධි වීමෙන් බව පෙනේ.

එනම්,

එකි + න් + එ + ක
එකි + නෙ + ක
එකිනෙක

වීමයි.

නමුත් සයිබරාවකාශය සහ ව්‍යංජනාක්‍ෂරය යන වචන සෑදෙන්නේ තරමක වෙනස් ආකාරයකින් බව පෙනේ.

එනම්,

සයිබ + ර් + අ + වකාශය
සයිබ + ර + ආ + වකාශය
සයිබරාවකාශය.

එසේම,

ව්‍යංජන + අක්‍ෂරය
ව්‍යංජන + ආ + ක්‍ෂරය
ව්‍යංජනාක්‍ෂරය

මේ ආකරයේ සන්ධිවීම් හැඳින්වෙන්නේ ස්වරාදේශ සන්ධි වශයෙන් යැයි හඟිමි.

මීට අමතරව සිංහල භාෂාවේ, පූර්වස්වර ලෝප සන්ධිය, පරස්වර ලෝප සන්ධිය, ගාත්‍රාක්ෂර ලෝප සන්ධිය යනාදී වශයෙන් තවත් සන්ධි වර්ග අටක් ඇති බව කියවේ.

https://si.wikipedia.org/wiki/සිංහල_සන්ධි

එලෙස, විවිධාකාර සන්ධි තිබුණ ද, ඒ දක්වා ඇති ලයිස්තුවේ අපර ව්‍යංජන ලෝප සන්ධියක්, එනම්, එකිනෙක එක්වෙන පද දෙකෙන් පසු පදයේ ඇති ව්‍යංජනාක්‍ෂරය ලොප් වී යාමෙන් සෑදෙන සන්ධියක්, ගැන සඳහන් නොවේ.

උදාහරණයක් ලෙස රජය විසින් ෆේස්බුක් පිළිබඳව යම් පනතක් ගෙන ආවායි සිතමු. ෆේස්බුක් + පනත යන්න ෆේස්බුකනත යනුවෙන් ප යන්න ලොප් වී සන්ධි නොවේ!

එනිසා, ෆේස්බුකයියා යන වචනය නිර්මාණයේ දී ඒ ලොවෙත් නැති ව්‍යංජන ලෝප සන්ධියක්, ප-යන්නක් ලොප්වීමක් සිදු වී නැති බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.

මේ සටහන පළ වී ඔබ කියවන මොහොත වන විට ෆේස්බුකයියා යන අලුත් වචනය සයිබරාවකාශයට එකතු වී ඇත.

දැන් ඉතිං කවර නම් බාධාවක් ද?

මා දන්නා හඳුනන එක්තරා ෆේස්බුකයියෙකු සම්බන්ධ අපූරු සිදුවීමක් තවත් කල් නොඇර වහා අකුරු කර, ඊළඟ රසිකොලොජි සටහනෙන් ම ඉදිරිපත් කරන්නට අදහස් කරමි.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
මෙන්න මේ වන විට ෆේස්බුකයියා යන වචනය පළ වී ඇති තැන්.
Google ෆේස්බුකයියා

ප/ප/ලි:
මේ දිනවල ලියවෙන්නේ ෆේස්බුක් පිළිබඳ සටහන් ය. මෙන්න පසුගිය දිනවල පළ වූ සටහන් කිහිපය.
1. ෆේස්බුක් ගෘප් ඇඩ්මිනියගෙන් නොසෑහෙන්න කෑවෙමි! - Oh, these Facebook group administrators
http://rasikalogy.blogspot.com/2017/07/oh-these-facebook-group-administrators.html

2. තවත් ෆේස්බුක් කචල් කතාවක් - Facebook fun
http://rasikalogy.blogspot.com/2017/07/facebook-fun.html

3. ෆේස්බුක් අවකාශය, බ්ලොග් ලෝකය සහ මගේ ලෝකය - Facebook, blogging and I
rasikalogy.blogspot.com/2017/07/facebook-blogging-and-i.html

(image: https://www.dailydot.com/news/montana-facebook-stalking-joshua-james-allen/)

ෆේස්බුක් අවකාශය, බ්ලොග් ලෝකය සහ මගේ ලෝකය - Facebook, blogging and I

ටෙලිවිෂනය සිනමා ශාලාවේ මාරයා වූයේ යම් සේ ද, ෆේස්බුක් අවකාශය වනාහී බ්ලොග් ලෝකයේ මාරයා බව අපට වැටහෙන්නට පටන් ගත්තේ මීට කලකට පෙර ය. ඒ, බ්ලොග් ලෝකයේ එකල වැඩ පෙන්නමින් සිටි කිහිප දෙනෙකු, මුලින් ෆේස්බුක් අවකාශයට පොඩ්ඩක් හොම්බ දමා, එය රස විඳ, තලුමරමින් රස විඳ, ඉන්පසු ක්‍රම-ක්‍රමයෙන් එයට ඇබ්බැහී වී, අවසානයේ බ්ලොග් ලෝකයට බූට් එක තබා ෆේස්බුක් අවකාශයේ බින්න බැසීම ඇරඹූ අවදියේ ය.

මේ සඳහා හොඳම උදාහරණය නම් "රියර්-ගේට්" නමින් බ්ලොගයක් ලියූ චාර්මි සෑම් ය.

ඒ කාලයේ මා ලියූ බ්ලොගයේ, මේ බ්ලොග්කරුවන් ෆේස්බුක් පැණි හැලියට වහ වැටී බ්ලොග් ලොවට පිටුපෑම සම්බන්ධව සටහනක් තැබූ බව ද, එකී බ්ලොග් සහෘදයින්ට නැවතත් බ්ලොග් ලෝකය පිළිබඳ සිතා බලන මෙන් එහි දී ඉල්ලීමක් කළ බව ද මගේ මතකයේ ඇත.

නමුත් චාර්මි සෑම්ලා ආපසු පැමිණියේ ම නැත.

මහ මාරයා පමණක් නොව දස බිම්බර මාර සෙනග සහ තණ්හා, රතී, රඟා ද පරදා ජයගත් අය මෙලොව සිට ඇතැයි පැවසෙන නමුදු, අප වැනි පෘථග්ජනයින් ඒ ලොකු හපන්කම් කළ හැකි ද?

අන් බොහෝ දෙනෙකු මෙන් ම, ඒ දිනවල සිට ම මා ඇරඹුවේ ද ෆේස්බුක් මාරයා සමග ගේම ඉල්ලීම නොව, උගෙන් වැඩ ගැනීමයි.

එනම්, ෆේස්බුක් හරහා බ්ලොග් ප්‍රචාරය සහ ප්‍රවර්ධනය යි.

සිංහල නවකතා මිලට ගෙන කියවන පිරිස, නවකතා ලියන පිරිසට වඩා ඉතා විශාල නමුත්, සිංහල කවි පොතක් මිල දී ගන්නා පිරිස සංඛ්‍යාවෙන් නිරතුරු කවි ලියන පිරිසට වඩා ඉතා අඩු බව අප දනිමු.

සිංහල බ්ලොග් පිළිබඳව ද, මේ ආකාරයේ සංසන්දනයක් කළහොත්, සිංහල බ්ලොග් සටහනක් කියවන පිරිස, සාමාන්‍යයක් ලෙස, සිංහල බ්ලොග් ලියන පිරිසට වඩා වැඩි නමුත්, ඒ අති විශාල ලෙස නොවේ යැයි මම සිතමි.

නමුත්, ෆේස්බුක් පාවිච්චි කරන සිංහල දන්නා පිරිස පිළිබඳව සංඛ්‍යාත්මකව පැවසිය යුත්තේ ඔළු ගෙඩි මිලියන්වලිනි.

ඒ ඔළු ගෙඩි මිලියන් කිහිපයෙන් අංශු මාත්‍රයක ප්‍රතිශතයක් හෝ බ්ලොග් කියවීමට ගෙන්වා ගැනීමට ඇති නම්, එය සංඛ්‍යාවෙන් විශාල පාඨක පිරිසක් බව නිසැක ය.

රසිකොලොජි බ්ලොගය ආරම්භයේ සිට ම, මම මගේ ෆේස්බුක් ගිණුම හරහා ඒ බ්ලොග් ලිපි සඳහා සම්බන්ධතා බෙදා හැරීමට පටන් ගත්තෙමි. බ්ලොග් ලිපි ගැන සම්බන්ධතා බෙදා හැරීමට ම වෙන් වූ ෆේස්බුක් කණ්ඩායම් ද රාශියක් ඇත. මම පුරුද්දක් ලෙස ඒ අවකාශයන් ද රසිකොලොජිය ප්‍රවර්ධනය සඳහා භාවිතා කරමි. ඒත් ඒ කණ්ඩායම්වල සිටින බහුතරයක් දෙනා ද බ්ලොග් ලියන්නන් ම නිසා, ඒ මහන්සියෙන් එතරම් ප්‍රතිඵලයක් ඇති ද යන්න සැක සහිත බව කිව යුතු ය.

බ්ලොග් ලිපිවලට පාර කියා දෙන සටහන් ෆේස්බුක්හි යෙදීමේ දී මා කරන්නේ අදාළ වෙබ් ලිපිනය කෙටි කර සාදා ගැනීමයි. මේ සදහා bitly වැනි සේවා කිහිපයක් ම ඇත. එවැන්නට ගිණුමක් සාදා ගැනීමෙන් පසු, අප බෙදා හරින සටහන ඔස්සේ කී දෙනෙකු බ්ලොගය පැමිණියේ ද යන්න සහ ඔවුන් ආවේ කවර රටේ සිට ද යන්න ද සොයා ගත හැක.

ෆේස්බුක් හරහා බ්ලොග් ප්‍රචාරය සහ ප්‍රවර්ධනය සෑහෙන්න සාර්ථක කටයුත්තක් යැයි යන්න මගේ ද අත්දැකීමයි. ඇත්තටම කියනවා නම්, මගේ බ්ලොගයට පිවිසෙන අයගෙන් වැඩි ප්‍රතිශතයක් දැන් එන්නේ ෆේස්බුක් හරහා ය.



එකම ප්‍රශ්නය නම්, මෙලෙස බ්ලොග් ප්‍රචාරය සහ ප්‍රවර්ධනය සඳහා වැඩි කාලයක් ෆේස්බුක්හි ගත කරන විට, බ්ලොගය සඳහා වැය කරන්නට ඇති කාලය අඩු වෙනවාට අමතරව, අප ද, ෆේස්බුක් පැණි හැලියට වැටීමට ඇති සම්භාවිතාව ද වැඩි වීමයි.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
පිට පිටම ෆේස්බුක් කචල් පිළිබඳව ලිපි දෙයක් ලියූ පසු නිරායාසයෙන් ලියවුණු සටහනකි මේ. මුල් ලිපි දෙක කියවීම සඳහා පහත සබැඳි භාවිතා කරන්න.

1. ෆේස්බුක් ගෘප් ඇඩ්මිනියගෙන් නොසෑහෙන්න කෑවෙමි! - Oh, these Facebook group administrators
http://rasikalogy.blogspot.com/2017/07/oh-these-facebook-group-administrators.html

2. තවත් ෆේස්බුක් කචල් කතාවක් - Facebook fun
http://rasikalogy.blogspot.com/2017/07/facebook-fun.html

(image:http://blogs.sch.gr/tgiakoum/files/2011/02/blog-or-facebook.jpg)

තවත් ෆේස්බුක් කචල් කතාවක් - Facebook fun

ෆේස්බුක් ගෘප් ඇඩ්මිනියකගෙන් මා බඩ පුරා කෑ ආකාරයත්, ප්‍රතිප්‍රහාරක් එල්ල කළ නොහැකි වූ හැටිත් පිළිබඳ කතාව මම මීට පෙර දිනයක ලියා රසිකොලොජියේ පළ කළෙමි.

අද මේ කියන්න යන්නේ ද, ෆෙස්බුක් කතාවකි. හැබැයි මෙය මට හෝ එක් පුද්ගලයෙකුට සිදු වූ දෙයක් නොව පොදුවේ ෆේස්බුක් කණ්ඩායම් තුළ දක්නට ලැබෙන තත්වයක සුවිශේෂී අවස්ථාවක් පිළිබඳව විස්තරයක් නොහොත් සමාජ ජාල පිළිබඳව එක්තරා ආකාරයක කේස් ස්ටඩියකි.

මගේ තවත් මිතුරන් දෙතුන් දෙනෙකු ද, මා ද එක්ව, අප සැම භූගෝලීයව අයත් ප්‍රදේශයේ, අපේ මාධයෙන්, අපට වැදගත්වෙන සමාජ, දේශපාලන කටයුතු පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමට ෆේස්බුක් කණ්ඩායමක් මීට දෙවසරකට පමණ පෙර පිහිටුවා ගත්තෙමු. අපේ කණ්ඩායමේ අරමුණ සහ එහි නම කෙසේ වුව ද, කණ්ඩායමේ කාරක උපදෙස් මාලාව ලියද්දී එහි සාමාජිකත්වය කිසි ලෙසකින් භූගෝලීයව හෝ වෙනත් කිසිදු ආකාරයකින් හෝ සීමා නොකිරීමට අප වගබලා ගත්තෙමු.

එසේ ම, කණ්ඩායමට සාමාජිකයින් බඳවා ගැනීම හෝ සාමාජිකයින් විසින් පළ කරන දේ අනුමත කිරීම හෝ ඒ ආකාරයේ කිසිදු අයුතු බලයක් පරිපාලකයින් විසින් තමන් වෙත රඳවා තබා ගනු නොලැබුණි. ඕනෑ ම සාමාජිකයෙකුට තවත් පිරිස් එකතු කිරීමටත්, අවශ්‍ය දෙයක් පළ කිරීමටත් හැකි විය.

පරිපාලකයින් සතු එක ම බලය වූයේ කණ්ඩායමේ කාරක උපදෙස් මාලාවට අයත් නොවන දෙයක් සිදු වේ නම්, එයට ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව මැදිහත් වීම පමණි.

භූගෝලය, ඉතිහාසය අතින් සමානකම් තිබුණ ද, විවිධ අදහස් ද, විවිධ චර්යාවන් ද, විවිධ අමනකම් ද ඇති පිරිසක් මෙලෙස එකට ගාල් කළ විට බලාපොරොත්තු විය යුතු පරිදි, මේ ෆේස්බුක් කණ්ඩායමේ ක්‍රියාකාරීව හැසිරෙන සුලු සාමාජිකයින් පිරිස අතර ද, කැපී පෙනෙන ලෙස උප කුලක දෙකක් ටික කලකින් ම ඇති විය.

ඉන් එක කොටසක් නම්, ලංකාවේ පැවති මහින්ද රාජපක්‍ෂ රෙජීමයේ පරාජය පිළිබඳව අදටත් හොටු පෙරමින් අඬන, ඔවුන් ගේ හිටපු රජා හෝ කුණු නාශක යුව රජා කෙසේ හෝ ආපසු බලයට ගෙන ආ යුතු යැයි සිතා මෙලෝ සිහියකින් තොරව පිස්සු කෙළින, රණවිරු ලේබලයෙන් හෝ සිවුරු ලේබලයෙන් ඕනෑම දුෂණ, භීෂණ, මැර, ජඩ, මිනීමරු ක්‍රියාවක් වසා දැමිය යුතු යැයි මොර දෙන පිරිස ය. ඒ පිරිස අතරේ, සිංහලබුඩ්ඩාගම රකින්නන්, මුස්ලිම් කඩ වර්ජනය කරන, කඩන, පෝස්ටර් බෙදා හරින්නන්, නලින්ද සිලුවා වන්දනාවේ යෙදෙන අනාථ නාථ ඇබිත්තයින් වැනි පිරිස් ද සිටින බව පැහැදිලිව පෙනුණි.

මේ කණ්ඩායමේ පිරිස් නොවරදවා කරන කාර්යයක් වනුයේ, ලංකාවේ සිදු වූ දුෂණ, භීෂණ, මැර, ජඩ, මිනීමරු ක්‍රියා පිළිබඳ යම් නීතිමය ක්‍රියාමාර්ග ගැනෙන අවස්ථාවල දී වුදිතයින්ට රණවිරු හෝ සිවුරු හෝ ලේබලය අලවමින් ඒ ගැන හොටු පෙරීමයි. ඒ සමගම, වරින් වර ඔවුන් ගේ රජා පැරදීම පිළිබඳ ආඬපාලි නගමින් ඒ සම්බන්ධව අත්සනක් හෝ ගැසූ අයට දොස් නගමින් අන් අයට විනෝද සමය නොඅඩුව සැපයීමයි.

පසුව සඳහන් කිරීමේ පහසුව සඳහා අපි මේ කණ්ඩායම "කුජීත" ලෙස හඳුන්වමු.

දෙවෙන කොටස නම් පොදුවේ පෙර කී කුජීත උප කුලකයට අයත් නොවන සර්වත්‍ර කුලකයේ සියලු දෙනා ය. ඔවුන් අතරින් වැඩි දෙනෙකු නිෂ්ක්‍රීය නිරීක්‍ෂකයින් වූ අතර, සක්‍රීය දායකත්වය සපයමින් ෆේස්බුක් අවකාශයේ නිරතුරු සැරිසැරූ මා වැනි කිහිප දෙනෙක් ද වූහ.

කුජීත උප කුලකයේ සාමාජිකයින් විසින් කළ එක් කුජීත ක්‍රියාවක් වූයේ, තමන්ගේ විවිධ ඇජෙන්ඩාවන් සාක්ෂාත් කර ගැනීම පිණිස, තමන්ගේ මතවාදයට ගැලපෙන මතවාදයෙන් යුතු පිරිස් රොතු පිටින් කණ්ඩායමට බඳවා ගැනීමයි. විශේෂයෙන් මෙය සිදුවූයේ, කුජීත නොවන අයෙකු විසින් සමාජ දේශපාලන කරුණක් පිළිබඳව කුජීතයින්ට නොදිරවන දෙයක් පළ කළ විට ය.

මේ කතා වස්තුවේ කූටප්‍රාප්තිය මෙයයි.

මීට මාස කිහිපයකට කලින් මම මගේ දතක් පිළිබඳව සහ දත් නඩත්තුව පිළිබඳව විවාදාත්මක අදහසක් කණ්ඩායමේ පළ කළෙමි. එයින් කුපිත වූ කුජීත කණ්ඩායමේ අය, මට පෙනුණු ආකාරයට මට සටනක් දීමට සිතා, බුරුතු පිටින් නව සාමාජිකයින් බඳවා ගන්නට පටන් ගති.

මෙසේ කණ්ඩායමට එක් කරගත් පිරිස අතරේ වැඩි වශයෙන් ම වූයේ, සිංහලබුඩ්ඩාගම රකින්නන්, මුස්ලිම් කඩ වර්ජනය කරන, කඩන පෝස්ටර් බෙදා හරින්නන්, නලින්ද සිලුවා වන්දනාවේ යෙදෙන අනාථ නාථ ඇබිත්තයින් වැනි පිරිස් බව පැහැදිලිව පෙනුණි.

එහි දී මේ නවක සාමාජිකයින් ඉන්නේ තූත්තුකුඩියේ ද, ටිම්බක්ටුවේ ද, ජිබ්රෝල්ටාවේ ද, අඩිස් අබාබාවේ ද යන්න ද, මේ අයට අපේ කණ්ඩායමේ මුඛ්‍ය පරමාර්ථවලට කවර නම් සම්මාදමක් කළ හැකි ද යන්න ද, කුජීතයින් විසින් නොසලකා හැර තිබුණි.

මෙය දුටු මා කියුවේ එක් වැකියක් පමණි. ඇත්තටම එය ප්‍රශ්නයකි. ප්‍රශ්නයක් වූවාට පිළිතුරක් අපේක්‍ෂා නොකළ ප්‍රශ්නයකි.

දස බිම්බර මාර සෙනග ද ඔය කැඳවන්නේ?

මා දේවදත්තලාට තියා, දස බිම්බර මාර සෙනගට ද බිය නැත්තෙකු බව ඔවුන්ට පසුව වැටහෙන්නට ඇත.

දස බිම්බර මාර සෙනගට අමතරව තණ්හා, රතී සහ රඟා කැඳෙව්වා නම් ඔන්න මා තරමක් හෝ සැලෙන්නට ඉඩ තිබුණු බව කිව යුතුයි.

නමුත් අවාසනාවකට මෙන්, කුජීතයින් විසින් තූත්තුකුඩියෙන්, ටිම්බක්ටුවෙන්, ජිබ්රෝල්ටාවෙන්, අඩිස් අබාබාවෙන් බඳවා ගත් ඒ නවක සාමාජිකයින් අතර සිටියේ මාර ප්‍රත්‍රයින් පමණි.

මර දුවරු නොසිටිය හ!

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
ඊළඟට අපේ එක්තරා අයියෙකුට ෆේස්බුක් හි දී මුහුණ දෙන්නට සිදුවුණු කනගාටුදායක සිදුවීමක් ගැන විස්තරයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න.

(image: https://www.thoughtco.com/the-demon-mara-449981)

ෆේස්බුක් ගෘප් ඇඩ්මිනියගෙන් නොසෑහෙන්න කෑවෙමි! - Oh, these Facebook group administrators

"කෑවෙමි" කියා ව්‍යාකරණානුකූලව ලියා ඇත්තේ මේ කතාව මා ගැන, මා කෑ කෑමක් ගැන, නිසා ය.

නමුත් මෙය තත්‍ය ලෝකයේ දී කෑ අත්‍යවශ්‍ය කෑමක් නොව සයිබර් අවකාශයේ, සමාජ ජාලයක දී කෑ, අතත්‍ය අනවශ්‍ය කෑමකි.

එනිසා ම, භෞතික වශයෙන් කිසිදු ගැහැටක් විඳින්නට, අඬු-පඩු කඩා ගන්නට, හොම්බ-කට සමතලා කර ගන්නට, සිදු නොවුණි.

එසේ නමුත්, මා කවදත් "වලියට බර නැති" අයෙකු නිසා, තත්‍ය ලෝකයේ දී වුව කිසි දිනක භෞතික වශයෙන් කිසිදු ගැහැටක් විඳ, අඬු-පඩු කඩා ගෙන, හොම්බ-කට සමතලා කර ගෙන නොමැති බව ද කිව යුතු ය.

අතත්‍ය ලෝකය සම්බන්ධයෙන් මේ අත්දැකීම හරහා මා උගත් පාඩම නම්, වලියට බර වුවත්, වලියෙන් විසි වීමට ඉඩ ඇති බව ය.

කතාව කෙටියෙන් මෙසේ ය.

සිව් පද කවියට මගේ යම් කැමැත්තක් ඇත. දිනක් මා ෆේසක්බුක් හි සැරි සරන මොහොතක දුටුවේ නිතර සිව්පද කවි බඳින මගේ මිතුරෙකු, තමන් සාමාජිකයෙකු වන ෆෙස්බුක් කවි කණ්ඩායමක පළ කළ සිව් පද කවියක් තම ෆේස්බුක් කාල රේඛාවේ ද බෙදා හැර ඇති බවයි.

ඒ හරහා එකී ෆෙස්බුක් කවි කණ්ඩායමේ අවකාශයට ගිය මට පෙනුණේ එහි කෙරෙන කවි සංවාදයන්ට සහභාගීවීමට නම් මුලින් එහි සාමාජිකයෙකු විය යුතු බවයි.

ෆෙස්බුක් කණ්ඩායමක සාමාජිකයෙකු වීම යනු එක ක්ලික් කිරීමක මහන්සිය පමණක් නිසා මම වහාම ඒ කණ්ඩායමට එක් වීමට අයැදුම් කළෙමි. එය කණ්ඩායමේ ඇඩ්මින්ගෙන් අනුමත විය යුතු බවට ක්‍ෂණික පණිවිඩයක් එහි පළවුණි.

පසු දා උදෑසන මා දුටුවේ, මට ෆේස්බුක් හරහා ඒ කණ්ඩායමේ ඇඩ්මින්ගෙන් (ඇත්තටම මේ ඇඩ්මිනියකි!) පණිවිඩයක් ලැබී ඇති බවයි.

"ඔබේ ඉල්ලීම සලකා බැලීමට මා ඔබේ ෆෙස්බුක් අවකාශයට ගොස් බැලුවා, නමුත් කවි නම් දුටුවේ නෑ. ඔබ ඇත්තටම කවි ලියන්නෙකු ද? විස්තර දන්වන්න!" යනාදී වශයෙන් එහි පැවසී තිබුණි.

"මේ කොහේවත් තියෙන කණ්ඩායමකට බැදෙන්නට සී.වී. දාන්නේ ඇයි ද?" කියාත් මුලින් සිතුණු නමුත්, මා පසුව කළේ මා ලිවූ සිව්පද කවි පළ වී තිබුණු (රසිකොලොජිය, බූන්දි වෙබ් අඩවිය වැනි) විවිධ තැන් කිහිපයක විස්තර ඇයට යැවීම යි.

ඇය ඒවා කියවන්නට ඇත. පසු දා වන විට මගේ සාමාජිකත්වය ඇඩ්මිනිය විසින් අනුමත කර තිබුණි.

මේ පියවර කිහිපය සඳහා දින දෙකක් ගත වීමට හේතුව නම්, මා ඕස්ට්‍රේලියාවේ සිඩ්නි නුවර (හෙවත් සිනුවර) සිටීමටත්, මෙකී ඇඩ්මිනිය යුරෝපියානු රටක සිටීමත් ය.

එදින සවස මා කළේ, මා ලියා "දකුණු කුරු දිව් කව්" ග්‍රන්ථයේ පළ වී තිබුණු සිනුවර වැනුම නම් සිව් පද කවි පන්තිය මේ කවි කණ්ඩායමේ ෆේස්බුක් අවකාශයේ පළ කිරීමයි. ඒ සමගම අදාළ කවි පොතේ පිටකවරයේ ඕස්ට්‍රේලියාව නිරූපණය වන චිත්‍ර සටහනක් තිබුණු නිසා ඒය ද එකතු කළෙමි.

මා පසුදා උදෑසන අවදිවන විට දුටුවේ, තම කණ්ඩායමේ නීති අනුව සිව්පද කවි මිස චිත්‍ර හෝ රූ සටහන් පළ කිරීම කළ නොහැකි බව කියමින් එය වහා ම ඉවත් කර ගන්නා ලෙස, ඇඩ්මිනිය විසින් මට මුලින් එක් පණිවිඩයක් එවා ඇති බවයි.

යුරෝපය සහ සිනුවර අතර කාලය වෙනස නිසා, ඇය අණ කළ ආාකරයට මා රූපය ඉවත් කර නොගත් බව පවසමින්, මා නින්දේ සිටියදී ම, ඊළඟට ඇය ඒ රූපය සහිත කවි පන්තිය ම ඉවත් කර දා තිබුණි.

පින්තූරයක් නිසා කවි පන්තියක් ඉවත් කිරීම වනාහී "මුහුණ ගැන ඇති අකමැත්ත නිසා නහය කපා ගැනීමක්" වැනි ය. ඒ ගැන මට ඇති වූ අප්‍රසාදය නිසා ම, තත්‍ය ලෝකයේ දී ප්‍රායෝගික වලියට බර අයෙකු නොවූ මට ද, කවියෙන් වලියක් ඇදීමට සිත් විය.

මා කළේ පහත කෙටි කවිය ෆේස්බුක් කණ්ඩායමේ පළ කිරීමයි.

නීති රීති ගැන ම තකා
කවියේ ගුණ දොස් නොතකා
කවි පන්තිය ඇති ය මකා
පුදන කොට ම කාපි යකා

කණ්ඩායමේ ඇඩ්මිනිය ඒ කවියේ ආ යකා යන ඇමතුම තමන්ට ආදේශ කර ගත්තා විය හැක.

සිනුවරට පසු දා උදාවෙන විට, මගේ ඒ දෙවෙනි කවිය ද මකා, මා කණ්ඩායමෙන් ද නෙරපා දමා තිබුණි.

ඇරඹෙන්නටත් පෙර ම වලිය නිමවිය. සිතේ ඇතිවුණු අප්‍රසාදය ද, වලියක් ඇද ගැනීමේ අවශ්‍යතාව ද එලෙස ම ය. ඒත් කළ හැකි දෙයක් නැත!

ෆේස්බුක් ගෘප් ඇඩ්මිනියගෙන් මා නොසෑහෙන්න කෑවේ ඒ අයුරිනි.

-රසිකොලොජිස්ට්

(image: https://www.spreadshirt.com/devil+woman+gifts)

එක පවුලේ සමාජවාදය නොහොත් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ලොකු අයියලා සහ චුට්ටං මල්ලිලා - All JVPers are equal but some JVPers are more equal (and bigger) than others

මේ සටහන ලියන්නට සිතුනේ ඉහතින් දක්වා ඇති Meme නොහොත් සයිබර් පෝස්ටරය දුටු විට ය.

මේ මෙමේය දුටු විට මට දැනුනේ හාස්‍ය රසයකි. මුවගට නැගුනේ සිනාවකි.

එයට හේතුව නම්, මෙයි එන "අනුර අයියා" නම් ඇමතුමයි.

අප දන්නා පරිදි සම්ප්‍රදානුකූලව වාමාංශික පක්‍ෂවල සාමාජිකයින් එකිනෙකා අමතන්නේ සහෝදරයා හෝ සහෝදරිය කියා ය. ඒ ආකාරයේ ඇමතුමකින් නිතැනින් ම හැඟෙන්නේ එලෙස එකිනෙකා අමතා ගන්නා පිරිස, එකිනෙකා හා සමානයින් ය යන්නයි.

එක එල්ලේ ම, නිවැරදි අරුත ගෙන නොදුන්නේ වුව ද, සහෝදරයා / සහෝදරිය යන සිංහල ඇමතුම යොදා ගන්නේ "කොම්රේඩ්" යන ඉංග්ලිෂ් වචනය වෙනුවටයි.

එකම කාමරයක් බෙදා හදා ගන්නා වැනි අරුතක් සහිතව මුලින් ම භාවිතා වී ඇති බව පෙනෙන "කොම්රේඩ්" යන වචනය එකිනෙකා හා සමානයින්, එකම කර්තව්‍යයක නිරතවෙන අය, යන සාමාන්‍ය අරුත දෙන පදයකි. එනිසා, එලෙස ආමන්ත්‍රණය කර ගන්නේ ද ඒ ආකාරයෙන් එකිනෙකා හා සමාජ සම්බන්ධතා ඇති අයයි.

විශේෂයෙන් ම, ලොක්කන් සහ සොක්කන් නොව, තම සාමාජිකයින් එකිනෙකා හා සමානයින් යැයි සළකන සමාජවාදී පක්‍ෂ සහ වෘත්තීය සමිති කොම්රේඩ් යන වචනය භාවිතා කරන්නේ එනිසා ය.

මෙය කියවන සමහරෙකුට "රසික, ඔබ ඒ කියන්නේ සමාජවාදී පක්‍ෂ ගැන ය, නමුත් මේ කතා කරන්නේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ගැන ය!" යනුවෙන් සරදමක් කිරීමට සිතුණොත් එය ලොකු පුදුමයක් නොවේ.

ඒ සරදම් කෙසේ වෙතත්, "අනුර සහෝදරයා" නොකියා "අනුර අයියා" කියා කරන මේ ඇමතුමෙන් අපට පෙනෙන්නේ අයියලාට බාල මල්ලිලා (සහ නංගිලා) ද සිටින බවයි.

එනම්, ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ අද සිටින්නේ එකිනෙකා හා සමාන සහෝදරයන් නොව, ලොකු අයියලා සහ චුට්ටං මල්ලිලා බවයි.

සමහර විට, හයිරංකාර ලොකු අයියලා සහ අතපල්ලෙන් වැටුණු චුට්ටං මල්ලිලා ලෙස තවත් දරුණු තත්වයක් තියෙනවා විය හැක.

වාසනාවකට මෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ආරම්භක නායක නන්දසිරි විජේවීර හෙවත් රෝහණ විජේවීර පිළිබඳ සඳහන් කෙරෙන තැන්වල අද ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මේ ලොකු අයියලා විසින් තවමත් "ආදරණීය රෝහණ සහෝදරයා" යනුවෙන් කියනු මා අසා ඇත.

නමුත් මේ අනුර අයියා ප්‍රවනතාවය ඉදිරියටම පැවතිය හොත්, "ආදරණීය රෝහණ සහෝදරයා" යන යෙදුම වෙනුවට, "රෝහණ ලොක්කයියා", "රෝහණ මාමා", "රෝහණ සීයා", "රෝහණ කිරිකිත්තා" යනාදී යෙදුම් ද අපේ ජීවිත කාලය තුළදී ම අසන්නට ලැබෙනු ඇත.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
මේ කාරණය ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ ෆෙස්බුක් ක්‍රියාකාරිකයෙකුගෙන් මම මෙලෙස විමසුවෙමි.

"මොකක්ද මේ අයියා කතාව?
එක පවුලේ නොවෙයි නේද?
සහෝදරයා (කොම්රේඩ්) කියන එකට මොකද වුනේ?"

ඔහු කියා සිටියේ මෙයයි.

"ඒක තියෙනවා ☺☺
සම වයසේ නොවන අයට අයියා කියලා කවදත් කිවුවා. සිරි අයියා කිවුවෙ සෝමවංශ සහෝදරයාට. සහෝදරයා කියන්නේ පොදුවේ. ව්‍යාපාරය තුල ඉන්න සම වයසේ කෙනාටත් සහෝදරයා කියනව."

එය අසා, ජෝර්ජ් ඕවල් ගේ "ඇනිමල් ෆාම්" කෘතියේ මා කියවා ඇති සිංහල පරිවර්තනය සිහි වී මම මෙලෙස පිළිතුරු බලාපොරොත්තු නොවන පැණයක් නැගුවෙමි.

"ඒ කියන්නේ පක්ෂයේ සියළු දෙනාම සමාන සහෝදරවරු නමුත් සමහර සහෝදරවරු සෙසු අයට වඩා ලොකු සහෝදරවරු ය කියන එකද?"

ප/ප/ලි:
ඉකොනොමැට්ටා විසින් ලියා ඇති මේ ලිපියෙන් අපූරු කතාවක් කියවේ!
http://economatta.blogspot.com/2017/05/blog-post_7.html

(image: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1193540444107616&set=pb.100003550150915.-2207520000.1494078154)

දේශපාලුවන් සම්මාන දුන් අපි නොදන්නා සයිබර් සම්මාන උළෙලක් - Cyber Awards 2016 (Blogs, Vlogs, Twitter, Instagram and all included)

දේශපාලුවන් පැමිණ සම්මාන ප්‍රදානය කළ නමුත්, ඒ ගැන කිසිදු කචල්-බචල් ඇති වූ බවට ආරංචියක් නැති සම්මාන උළෙලක් ගැන විස්තරයක් පසුගිය දා මට අසන්නට ලැබුණි.
මේ සම්මාන උළෙල බ්ලොග් සඳහා පමණක් පැවැත්වූ එකක් නොවේ.

මෙය බ්ලොග්වලට පමණක් නොව ෆේස්බුක්, ට්විටර්, ඉන්ස්ටග්‍රෑම්, ව්ලොග් හෙවත් වීඩියෝ බ්ලොග් ඇතුළු සයිබර් අවකාශයේ සමස්ත සමාජ මාධ්‍ය සියල්ලට ම වාගේ සම්මාන පිරිනැමූ අප නොදන්නා සම්මාන උත්සවයකි.

සම්මාන පිරිනැමීම සංවිධානය කර තිබුණේ ලංකාවේ රාජ්‍ය ආයතනයක් වන ජාතික තරුණ සංවර්ධන කාර්යාංශය (National Youth Development Bureau - NYDB) විසිනි.

ඒ කටයුත්ත පිළිබඳව මා දැන ගත්තේ ෆේස්බුක් හි සහෘද බ්ලොග්කරුවෙකු විසින් පළ කර තිබුණු පහත රූ සටහන නිසා ය.



මෙය ඒ ඒ කාණ්ඩවල හොඳම සයිබර් නිර්මාණකරුවන් සඳහා සම්මාන දීමක් නොව ජනප්‍රිය ම නිර්මාණකරුවන් සඳහා සම්මාන දීමකි. ජනප්‍රියත්වය නීර්ණය කරනුයේ වෙබ් අඩවියක ඡන්ද විමසීමක් මගින් බව පැවසුනි.

ෆෙස්බුක් හි ඉහත ඡායාරූපය සමග පළ කර තිබුණු පෙර කී ජාතික තරුණ සංවර්ධන කාර්්‍යාංශයේ වෙබ් අඩවියට ගිය විට දක්නට ලැබුණේ ඒ අදාළ පිටුව ක්‍රියාත්මක නොවන බවයි.



එසේම මේ සම්මාන ලබා දීමට නිර්දේශ වී තිබුණු ඒ ඒ සයිබර් නිර්මාණ කෙසේ කවුරුන් කෙලෙසක තෝරා තිබුණේ ද යන්න පිළිබඳව දැන ගැනීමට ක්‍රමයක් ද ඒ වෙබ් අඩවියේ අනෙක් ස්ථානවල හෝ නොතිබුණි.

කෙසේ නමුදු මෙකී සම්මාන උත්සවය පැවැත් වී තිබේ.

ඒ අවස්ථාවේ දී රූපගත කරන ලද තත්වයෙන් බාල වීඩියෝවක් පහත දක්වා ඇත.

විඩියෝව අපහසුවෙන් නරඹා මා දැනගත් පරිදි, සම්මාන උළෙලේ දී ප්‍රකාශ කෙරී ඇත්තේ ඔවුන් වෙබ් ඡන්ද විමසීම පැවැත්වීමට සූදානම් කර තිබූ දත්ත ගබඩා පද්ධතිය විනාශ වූ බවයි.

සම්මාන ප්‍රධාන දිනයට පෙර එය යථා තත්වයට පත්කර ගැනීමට නොහැකිවුනු නිසා ඔවුන් කර ඇත්තේ, ජනප්‍රියතම නිර්මාණකරුවා තේරීම නොව අවසන් වරට දකින විට ඡන්ද ලයිස්තුවේ සිටි ඒ ඒ කාණ්ඩයේ තිදෙනෙකුට සම සම්මාන ප්‍රදානය කිරීමයි.

කෙසේ වුවද, මේ සම්මාන සඳහා නිර්දේශිත නිර්මාණකරුවන්ට උත්සවය ගැන දන්නවා ආරාධනා කිරීමට නම් සංවිධායකයින්ට අමතක වී තිබුණු බව පෙනුණි!

මේ සම්මාන ප්‍රදානය කෙරුණේ ඇමතියෙකු නොවුන ද, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී දේශපාලුවෙකු අතිනි. එනිසා ම දෝ, මේ උත්සවය පවත්වා තිබුණේ නෙළුම් පොකුණ රඟහලේ නොව ඒ අසල භූමියේ ය.

සිංහල බ්ලොග් අංශයේ ජනප්‍රියතම සම්මාන ත්‍රිත්වය හිමිවී ඇත්තේ, අලුත්, මාතලන් සහ අමා ගේ හීන සාප්පුව නම් බ්ලොග්වලටයි.

මෙන්න ඒ කොටස පමණක් නැරඹීමට සබැඳියක්.

https://youtu.be/SFK21lh3kyQ?t=891

මෙන්න සම්පූර්ණ යූටියුබ් වීඩියෝව.



-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
ලිපියේ ඉහලින් ඇති දේශපාලුවෙකු අතින් සම්මාන ගැනීෙම් අර්ශනය ගැන මට කිය හැක්කේ මෙපමණකි.

"කෝණ මානයක් තිබේ ද?"

ප/ප/ලි:
මෙන්න තවත් දේශපාලුවෙකු අතින් සම්මාන ගැනීමක්. කෝණ මාන අවශ්‍ය නැත. කශේරුකා ලබ්බකව තිබේ!



(image: http://dailynews.lk/2016/12/19/features/102247)

ෆේස්බුක් විනෝද සාගරේ - Facebook: Entertainment Galore

"ෆෙස්බුක් තියෙන්නේ පොඩි ෆන් එකක් ගන්නනේ අපෙ හාමුදුරුවනේ!" වැනි ප්‍රකාශයක් එක්කෝ මහාබයියා විසින් හෝ නැතිනම් වෙනත් අයෙකු විසින් හෝ කියන වීඩියෝවක දර්ශනයක් මීට වසර දෙකහමාරකට පමණ පෙර මා දුටු බවට මතයක් තිබේ.

එය සත්‍යයකි. සත්‍යයක් මිස වෙනකක් නොවේ. කොටින් ම, ෆෙස්බුක් යනු විනෝද සාගරයකි.

ඒ බව සනාථ කරවන, මා නොබෝදා ලැබූ, අපූරු අත්දැකීමක් අද ඔබ සමග බෙදා ගැනීමට සිතුවෙමි.

මේ කතාවේ ඇති උත්ප්‍රාසය නම්, ඒ "ෆේස්බුක් යනු රස සාරයකි!" යන්න මට හොඳින් පෙන්වා දුන්නේ ද, පෙර කී මහබයියා ගේ අනුගාමිකයින් වීම යි.

හැබැයි, ඒ ඔවුනුත් ෆන් එකක් ගනිමින් නම් නොවේ. ඒ වෙනුවට, ඔවුන් සිටියේ කෝපයෙන් දැවෙමින්, ලේ රත්කර ගනිමින්, කක්කා බර හදා ගනිමින් බව පහත විස්තරය කියවන ඔබට ද පැහැදිලි වෙනු ඇත.

පසුගිය දින කිහිපය බෝ ගස් පිළිබඳව අපේ අවධානය යොමු වූ කාලයක් බව අපි හොඳින් දනිමු.

මුලින් ම, තම පියා, වික්ටර් රත්නායක, ගේ දෙවන විවාහය කඩාකප්පල් කිරීම සඳහා බෝධි පූජා පවත්වන ලෙස ඔහු ගේ කනිටු පුත් ලෙලුම් ඉල්ලා සිටියේ ය.

ඒ සමගම බෝධි පූජා සම්බන්ධයෙන් මට අසන්නට ලැබුණු අතුරු කතා දෙකතුනක් පිළිබඳව ද මම ලිපියක් ලියා පළ කළෙමි.

බෝධි පූජා සම්බන්ධව ඒ ආකාරයේ එක් කතාවක් වූයේ, W3Lanka බ්ලොග්කරු අජිත් පැරකුම් ජයසිංහ විසින් මතු කරන ලද, "බෝගස්වලට ආදරේ කිසිවෙකු තමන්ගේ වත්තේ හෝ බිත්තියක හෝ බෝ ගසක් පැළ වීමට නො දෙන්නේ ඇයි?" යන බඩ කොරවෙන ප්‍රශ්නය යි.

ඇත්තටම, එලෙස කළා නම්, අප සැමට නිවසේ සිට ම විමධ්‍යගත මොඩලයේ බෝධි පූජා දිනපතා ම හෝ දිනකට කිහිප වරක් හෝ පවත්වා දැහැමෙන් සෙමෙන් රෝගාබාධයෙන් තොරව කල් ගත කළ හැකි වෙනු ඇත.

මේ ආකාරයේ අදහස් ෆේස්බුක් හි සඳහන් වුණු තැන් කිහිපයකට ම, මම මෙලෙස පැවසීමි.

මං දවසක බුදුවුණොත් බුදුවෙන්නේ තැඹිලි ගහක් යටයි.

මම මේ අදහසම, තැඹිලි ගසක ඡායාරූපයක් ද සමගින් මගේ ම ෆේස්බුක් කාල රේඛාවේ ද පළ කළෙමි.

"අපෙ හාමුදුරුවනේ, ෆෙස්බුක් කියන්නේ රස සාගරයක්!" බව මට තේරුණේ එයින් පසුවයි.

මෙන්න පළමුවෙනි උදාහරණය.
(https://www.facebook.com/apjayasinghe/posts/10155031104789326)



මෙන්න දෙවෙනි උදාහරණය.
(https://www.facebook.com/nadeesha.chandrasena/posts/10210385872178023)


මට ප්‍රණීත වචනයෙන් සංග්‍රහ කරමින් සටහන් තබා, ෆේස්බුක් යනු රස සාගරයක් බව ස්ඵුට කළ ඒ පින්වතුන් දෙදෙනා ම හිටපු රජා ගේ අමු වහල් බයියන් බව ඔවුන් ගේ ෆේස්බුක් කාල රේඛා දෙස බැලීමෙන් මට වැටහිණි.

බයියන් ෆෝම් කිරීම රස උල්පතක් බව මා පෙර සිටම දැන සිටියත් මේ අත්දකින්නට ලැබුණේ නම් බලාපොරොත්තු නොවූ බෝනස් රසයකි.

ඔබටත් ෆන් බෝ වේවා!

-රසිකොලොජිස්ට්

(image: http://www.strippedpixel.com/ten-thousand-buddhas-hong-kong/)