මොනවද බං උඹ කැම්පස් එකේ දී කෙරුවේ? - Some questions make you speechless

සිංහල භාෂාවෙන් කතා බහ කරන විට තවකෙකු ඇමතීමට භාවිතා කළ හැකි විකල්ප වචන රාශියකි. ඔයා, උඹ, මචං, මහත්තයා, තමුසේ, අයිසේ, සර්, තමුන්නාන්සේ සහ ඔබතුමා යනු ඉන් ප්‍රධාන ඒවාය. මීට අමතරව, අවසර, ඩාලිං, ඩියර්, ලව්, පැටියා, පණ, වස්තුව වැනි සුවිශේෂී පුද්ගලයින් සඳහා භාවිතයේ යෙදෙන වචන ද වේ.

මට ඉවසන්නට අසීරු කාරණයක් නම් තමුන්නාන්සේ සහ මැතිතුමා යන වචන ද්වය අද යුගයේ අවභාවිතයේ යෙදෙනු ඇසීමට ලැබීමයි. ඒවා යේ අප ඉගෙනගත් මුල් අරුත් කෙසේ වුවද, අද බහුතරව යොදා ගැනෙන්නේ නම් එක්තරා විදියක සුළු හෝ අපහාසයක් සහිතව බව මගේ අදහසයි.

ඔයා, මචං, උඹ යන වචන තුන සැලකුවහොත් අපේ මිතුරන් සඳහා අප ඒවා භාවිතා කිරීම, ඒ මිතුරුකමේ ශක්තිය පෙන්නුම් කරණ යම් මිනුමක් සේ සැලකිය හැකි යැයි මම සිතමි.

ඔයා, මචං, උඹ වචන තුන මා භාවිතා කරන ආකාරය ගැන කිවහොත්, මා සමස්තයක් ලෙස සියලුම කාන්තාවන් අමතා ඇත්තේ ද, වත්මනෙහි අමතන්නේ ද ඔයා කියා ය. උඹ හෝ මචං කීමට හැකි ආකාරයේ මිතුරියක් මට කිසි දිනෙක සිට නැත. ඉදිරියේ සිටිනු ඇතැයි ද නොසිතමි.

මිතුරන් සම්බන්ධයෙන් ගතහොත් ඔයා කියා පටන් ගෙන මචං වී පසුව උඹ දක්වාද වර්ධනය වූ මිතුරුකම් බොහෝ ය. නමුත්, මචංගෙන් ඔබ්බට මෙන් ම, ඔයා ගෙන් ඔබ්බට වර්ධනය නොවූ මිතුරුකම් ද සමහර විට දශක ගණනාවක් තිස්සේ පවතී. එයට මූලික ම හේතුව ලෙස මා දකින්නේ අදාළ පුද්ගලයා සහ මා අතර ඇති සමානකම්වල අඩුවැඩිකම් ය. එවැනි සමානකම් ඉතාමත් වැඩි නම් පැය කිහිපයක් ඇතුළත වුව ඔයා ගේ සිට මචං හරහා උඹ දක්වා මිතුරුකම දියුණු වීමට ඉඩකඩ ඇත.

තවෙකෙකුට කරණ විහිළු, සරදම්, උපහාස ගැන ද මට ඇත්තේ මේ ආකාරයේ ම විශ්ලේෂණයකි. මිතුරුකමක් නැති නම් සරල විහිළුවක් හෝ කළ නොහැක. මිතුරුකමේ ශක්තියට අනුලෝමව සමානුපාතිකව කළ හැකි විහිලුවේ, සරදමේ හෝ උපහාසයේ දැඩිකම වැඩිවේ.

ඒ සීමාව නොදැන කරණ විහිළු, සරදම්, උපහාස අවසන් වෙන්නේ ඇස් රතු වීමෙනි, මිතුරුකම නැති වීමෙනි.

මට සංජය වත්තේගම මුණ ගැසුණේ මගේ දෙවෙනි රැකියාවේ දී ය. අධ්‍යයන පීඨ දෙකක නමුත් එකම විශ්ව විද්‍යාලයේ එකම කාල සීමාවල ඉගෙන ගත් සිසුන් වූවද අප දෙදෙනා විශ්ව විද්‍යාලය ඇතුළත දී කිසි දිනෙක මුණ ගැසී නොතිබුණි. අප දෙදෙනා වෙනත් අධ්‍යයන පාඨමාලා හැදෑරූ අය වීමට වඩා, අප එකිනෙකා නොදැන සීටීමට හේතු ලෙස දැක්විය හැක්කේ ඔහු මට වඩා වසරක් කණිෂ්ඨ වීමත්, මා මෙන් නොව ඔහු නිවසේ සිට දිනපතා විශ්ව විද්‍යාලයට පැමිණි සිසුවෙකු වීමත් ය.

උපාධිධාරීන් කිහිප දෙනෙකු බඳවා ගන්නා ලද කළමනාකරණ පුහුණු වැඩ සටහනක අප දෙදෙනා සේවය ඇරඹුයේ එකම දිනයේ ය. කොළඹ පිහිටි විශාල පරිමාවේ සමාගමක් නිසා කාර්යාලය ඇතුළේ අප අතර කතාබහ සිදුවූයේ අනිවාර්යෙන් ම ඉංගිරිසියෙනි. අප අතර ඇති සමානකම් නිසා ස්වාභාවිකව ම මිතුරුකමක් ඇරඹී එය තරමක් වර්ධනය විය. කාර්යාල කටයුතුවලින් පරිබාහිරව, දිවා ආහාර අනුභවය වැනි අවස්ථාවල දී අප සිංහලෙන් කතා කළ ද, අපේ මිතුරුකම පැවතියේ ඔයා අවස්ථාවේ යැයි සිතමි.

සති කිහිපයක් කොළඹ කාර්යාලයේ ගත කිරීමෙන් පසු අප දෙදෙනාව සමාගමේ ප්‍රදේශ දෙකක පිහිටි කර්මාන්ත ශාලා දෙකක් වෙත යොමු කරන ලදී.

යළිත් සති කිහිපයකට පසු අප ප්‍රධාන කාර්යාලයේ දී හමුවූ විට අපේ මිතුරුකම මචං අදියර දක්වා වර්ධනය වී තිබුණි. එය උඹ තත්වය දක්වා වැඩි දියුණු වූයේ ඉන් සතියකට පමණ පසු අප දෙදෙනාට එක ම කර්මාන්ත ශාලා පරිශ්‍රයේ ස්ථාන දෙකක පුහුණුව සඳහා යාමට සිදුවීමත් සමගයි.

උදයේ වෙනම සේවා ස්ථානයට ගිය ද, අප දෙදෙනා (එහි සිටි අනෙකුත් කළමනාකරුවන් සමග) තේ පැන් බීවේ, දිවා ආහාරය ගත්තේ එකට ය. සවස සේවය අවසන්ව කොළඹ බලා ආවේ ද එකම වෑන් රථයේ ය. මේ කාලය තුළ සංජය මගේ ඉතා හොඳ මිතුරෙක් බවට පත් වූයේ නිරායාසයෙනි. උඹ සහ මචං නමින් ඇමතීම පමණක් නොව, එකිනෙකා විහිළු, සරදම්, උපහාස කර ගැනීම ද සාමාන්‍යය බවට පත්විය.

එක් දිනක් කම්හලේ සේවය කළ තවකෙකු සමග, ඔහු ගේ මේසය අසල දී, සංජය සහ මා සුහද කතා බහක නිරත වී සිටියේ තව මොහොතකින් වෑන් රථය පැමිණි විගස සේවය නිමවා යාමට නියමිත බැවිනි. සංජය සිටියේ මේසයට අත් දෙක තබා එයට බර දී ගෙනය. ඔහුගේ දෑතේ ම නහරයක් බැගින් ඉලිප්පී මතු වී තිබෙනු පෙනුණි.

"මේ මොකද මේ?" අනෙකා සංජයගෙන් විමසීය.

"අනේ මන්දා, මගේ කකුල්වලත් මේ වගේ නහර ඉලිප්පිලා තියෙනවා!" සංජය පැවසීය.

"ගංජා ගැහැව්වාම ඔහොම තමයි මචං!" මම කීවෙමි. ඒ මගේ කටට මුලින්ම ආ වචන පෙළ මිස සිතා මතා කීවක් නොවේ. ගංජා බොන්නන් ගේ අත්වල පාදවල නහර එලෙස ඉලිප්පෙනවාදැයි මම අද වෙනතුරු නොදන්නෙමි.

එය සංජය නො ඇසුණා මෙන් සිටි නිසා මම නැවතත් "මචං, උඹ ඔය ගංජා ගහන එක අත හැරියා නම් ඕක නැතිවෙලා යාවි!" කියා කීවෙමි.

සංජය මුවින් නොබැණ සිටියේ ය.

මට සංජයගෙන් සම්බුව ලැබුණේ පසුවදා ය.

අප අතර විවිධාකාරයේ විහිළු, සරදම්, උපහාස ඊට පෙර හුවමාරු වී තිබුණු නිසා, මා කී ඒ වදන් කිහිපයට කෝපවී ඔහු මට බැණ වැදීම මට පුදුමයක් වුණත්, ඒ පුදුමය මකා සිත විශාල ආහ්ලාදයකින් පිරී ගියේ සංජය ඊළඟට කී දෙයිනි.

"උඹ මොනවද බං කැම්පස් එකේ දී කළේ? උඹ අඩු තරමේ ටෙනිස්වත් ගැහැව්වාද?"

ඒ කතාව ඇසූ මා ක්‍ෂණයකින්ම නැගි සිනහව නවත්වා ගත්තේ ඉතා අසීරුවෙනි. ඒ සමගම ඒ ප්‍රකාශයේ පදනම වැටහී සිත ඇතුළතින් මා කෙතරම් අන්ධභූත වී ද යත්, මට සංජය ගේ පැනයට නිසි පිළිතුරක් දීමට නොහැකි විය.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
මා සංජයට දිය යුතුව තිබූ නමුත් නොදුන් පිළිතුර වෙනම සටහනක් ලෙසින් පසුව පළ කරමි.

ප/ප/ලි:
මට වැටහුණු පරිදි සංජය කෝප වී තිබුණේ මගේ විහිළුව සීමාව ඉක්මවීම නිසාම නොවේ. ඒ අවස්ථාවේ එහි සිටි තුන්වැන්නා සමග සංජය ගේ මචං/උඹ මට්ටමේ හිතවත්කමක් නොතිබුණු නිසාය.

මේ මා මුලින් කියූ මිතුරු කමේ ඔයා/මචං/උඹ මිනුම සහ විහිළු/සරදම්/උපහාස මිනුම එකතු වූ ස්ථානයකි!


(image: http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2015/01/25/250755D300000578-2925300-image-a-126_1422168010545.jpg)