අමතක වී ගිය සංවත්සරය - Fading away......!

ඊයේ දිනයට යෙදුණු, මගේ ජීවිතයේ වැදගත්ම සංවත්සරයක් මට අමතක වී ගියේ ය.

ඒ සංවත්සරය වැදගත් එකකැයි මා කියන්නේ, අවාසනවන්ත ආකාරයට අමතක වී ගියේ ජීවිතයේ එක් වැදගත් සන්ධිස්ථානයක දසවෙනි සංවත්සරය නිසායි.

මේ අමතක වීම සිදු වුණේත්, අමතක වුණු බව සිහි වුණේත්, පුදුම සහගත ආකාරයටය. මීට සති දෙකකට පමණ පෙර මට මේ සංවත්සර දිනය ද, එය දසවෙනි සංවත්සරය බව ද, එනිසා ම එහි ඇති වැදගත්කම ද සිහි වී මා ප්‍රිය බිරිඳ සමග ද ඒ බව පැවසූවෙමි. ෆෙස්බුකියේ සහ රසිකොලොජියේ ඒ ගැන යම් සටහනක් තැබිය යුතුයි කියා ද මම එවෙලේ සිතා ගත්තෙමි.

නමුත්, වෙනත් කාරණා සඳහා කාලය ගත වෙද්දී සහ පැය දින වී, දින සති වී ඉගිල යද්දී මට එය සහමුලින් ම අමතක විය.

ඊයේ රාත්‍රියේ නින්දට ගොස් සිටි මා හදිසියේ ම අවදි වී ඇද අසල තබා ඇති මේස කෑල්ල මත තිබුණු මගේ ජංගම දුරකථනය දෙස බැලු විට දුටුවේ වේලාව දෙක පසු වී විනාඩි තිහක් පමණ බව ය. දිනය ජූලි හත්වෙනිදා සිට ජූලි අට වෙනිදා දක්වා වෙනස් වී තිබුණි.

ඒ ක්‍ෂණයකින් ජූලි හත්වෙනිදාට යෙදී තිබුණු මගේ ජීවිතයේ ඒ වැදගත්ම සංවත්සරය සැමරීම මට අතපසු වුණු බව වැටහී මට මද දුකක් ද ඇතිවුණි.

ඒ සමගම, ඒ මද දුක වසාගෙන නැග ආවේ බලවත් ප්‍රීතියකි. සන්තෝෂයකි. යමක් අත්පත් කර ගත්තා හෝ ජය කණුවක් පසු කළා හෝ ආකාරයේ ආහ්ලාදයකි.

ඒ ඇයිදැයි යන්න දැන් ඉතා කෙටියෙන් පවසමි.

මීට දස වසරකට පෙර 2006 ජූලි මස හත්වෙනි දා, කලින් දින නියම කරගෙන තිබුණු පරිදි, සිනුවර තදාසන්නයේ පිහිටි වෙස්ට්මීඩ් නම් වූ රෝහලට මා ඇතුළත් වූණේ පුද්ගලයෙකුට ජීවිතයේ මුහුණ දෙන්නට සිදුවෙන අභාග්‍යසම්පන්න ශල්‍ය කර්මයකට මුහුණ දීමට ය.

මේ ශල්‍ය කර්මයට අත්‍යාවශ්‍ය අඩිතාලම දැමීම සිදුවීම වූයේ ඊට මාස පහකට පෙර 2006 පෙබරවාරියේ දී ය. ඒ අලකලංචියේ දසවෙනි සංවත්සරය දිනයේ දි මම ඒ ගැන ලියු කවි කිහිපයක් ද රසිකොලොජියේ පළ කළෙමි.

අවුරුදු දහයකුත් ගියා එහෙනම්? - A decade old memory...! :: http://rasikalogy.blogspot.com/2016/02/decade-old-memory.html

එදා 2006 පෙබරවාරි හත්වෙනිදා උදෑසන සිහිසුන් ව ඇද වැටුණු මට, එදිනම හවස් වරුවේ කරන ලද ඇන්ජියෝප්ලාස්ටි නම් වූ ක්‍රියාවලියේ දී ස්ටෙන්ට්ස් නමින් හැඳින්වෙන රුධිර නාල සකසන කුඩා ගැජට්ටු හතරක් මගේ හදවතට රුධිරය සපයන නාලිකා තුළට ඇතුළත් කරනු ලැබුවද, පස්වැන්න යෙදීමට පෙර මගේ තත්වය දරුණු වූ නිසා එම ක්‍රියාවලිය එතැනින් අවසන් කර ඇත.

සති තුනකට පමණ කාලයක් දැඩි සත්කාර ඒකකයේ ද, හෘදය රෝග වාට්ටුවේ ද ගතකර පසු මා නිවසට ආවේ, තත්වය හොඳ අතට හැරුණු වහාම ශල්‍ය කර්මයක් කළ යුතුම යැයි ලැබුණු උපදෙස පිළිගෙන ය.

පෙර සඳහන් කළ පරිදි 2006 ජූලි මස හත්වෙනි දා මා වෙස්ට්මීඩ් රෝහලට ඇතුළත් වූයේ ඒ හදවත් ශල්‍ය කර්මයට මුහුණ දීමටයි.

මගේ හදවතට රුධිරය සපයන නාලිකාවල, පෙබරවාරියෙ දී ස්ටෙන්ට් ගැජට්ටු දමා පෑදූ තැන් හතර ද, එසේ කිරීමට නොහැකි වූ අනෙක් ස්ථානය ද මගහැරීමට, එනම් බයි-පාස් කිරීමට, පැටර්සන් නම් ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා කළ ශල්‍යකර්මය කෙතරම් හොඳින් සිදුවුණා ද කිවහොත් සිව්වෙනි දිනයේ දී මම ආඩම්බරයෙන් නිවසට ද පැමිණියෙමි.

මගේ ආඩම්බරය වැඩි වීමට තවත් හේතුවක් වූයේ බයි-පාස් කළ අය ගැන ද, ඩබල් බයි-පාස් කළ අය ගැන ද, කාලයක සිට නිරතුරු අසා තිබුණ ද, පෙන්ටා බයි-පාස් ඔපරේෂොමක්, එනම් බයි-පාස් පහක් කළ කිසිදු අයෙකු පිළිබඳව මා එතෙක් අසා නොතිබුණු නිසා ය.

එසේම, මගේ ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා ඒ බයි-පාස් පහම කර තිබුණේ පපු කුහර ඇතුළතම ඇති වෙනත් නහරයක් [mammary artery] උපයෝගී කරගෙන වූ නිසා, අතෙන් හෝ කකුලෙන් නහර කපා ගැනීමට සිදු කළ සැත්කම්වල තුවාල කැළල් මට නැත.

ඇත්තේ පපුවේ දික් අතර ඇති සිප් (zipper) එකක් වැනි කැපුමක් පමණි.

මේ ලිපිය අවසාන කිරීමට පළමු කරුණු දෙකක් කිව යුතුය.

එයින් මට වැදගත් කාරණය නම්, බයි-පාස් සැත්කමකින් පසුව හදවත වසර දහයකින් තරුණවන බව කියවේ. දහවරක් පහ පනහකි [10x5=50]. එනම් මගේ වයස එදා සංඛ්‍යා රේඛාවේ ඍණ පැත්තට ගියේ ය.

මේ ලිපිය කියවූ ඔබට වැදගත් කාරණය මෙයයි.

ස්ටෙන්ට්ස් ගැජට්ටු සහ බයි-පාස් සැත්කම් අවශ්‍ය වන හදවත් රෝගය සෑදෙන්නේ කොලස්ටරෝල් වැඩි, රුධිර පීඩනය වැඩි, දුම්බොන අයට පමණක් ම නොවේ. ඒ කිසිදු සාධකයක් මට අදාළ නොවුණි.

අතින් ගිලිහී යන පීඑච්ඩී උපාධිය පිළිබඳ, වෘත්තිය පිළිබඳ සහ රැකියාව පිළිබඳ ආතතිය, දවසේ වැඩි වේලාවක් එක්කෝ පරිගණකයක් ඉදිරිපිට හෝ දුම්රිය අසුනක ඉඳගෙන ගෙවීම වැනි දේ පෙර කී සම්මත සාධකවලට වඩා හදවත් රෝගවලට හේතු කාරක විය හැකි ය යන්න මින් වසර දහයකට පෙර මා එළැඹි නිගමනයයි.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
වේලාව තිබේ නම් මේ පහත ලිපිය ද කියවන්න.
http://rasikalogy.blogspot.com/2016/02/what-to-do-when-i-die-if-you-are-still.html :: මා මළ පසු මෙන්න මෙහෙම කරන්න, හොඳේ? - What to do when I die (if you are still around!)

(image: http://www.smart-heart-living.com/my-scar-makes-me-cry.html)