අදින් වසර ගණනාවකට ඉහත, මගේ මතකයේ හැටියට 1997 වසරේ දී පමණ, එක් දිනක මම එවකට අප පදිංචිව සිටි මෙල්බර්න් තදාසන්නයේ පිහිටි තට්ටු නිවාසයේ සාලයේ කවිච්චියේ හරිබරි ගැසී රූපවාහිනිය නැරඹීමට පටන් ගතිමි. එවෙලේ ඕස්ට්‍රේලියානු විකාශන සංස්ථාව (Australian Broadcasting Corporation) හෙවත් ඒබීසී චැනලයේ ප්‍රචාරය වෙමින් තිබුණේ ලෝක සාමය සංහිඳියාව වැනි බරපතල කාරණයක් සම්බන්ධයෙන් වූ සර්ව ආගමික පූජකයින් සහභාගී වූ සාකච්ඡාමය වැඩසටහනකි.
එය සජීවී වැඩසටහනක් නොව පෙර පටිගත කරන ලද්දක් වූ අතර, විකාශය වූ දිනය සහ වේලාව සලකා බලන කළ බොහෝ දුරට නැවත ප්‍රචාරයක් වෙන්නට ඇතැයි මට සිතේ.
ඒ සාකච්ඡාවට සහභාගීවූවන් අතර කතෝලික, ක්‍රිස්තියානි, යුදෙව්, මුස්ලිම්, හින්දු පුජකයින් මෙන් ම, ලංකාවේ අයෙකු යැයි හැඟෙන බෞද්ධ භික්‍ෂුවක ද සිටින බව මට පෙනුණි.
මොහොතකට පසු කතාව ඇරඹූ එහි සිටි එක් පූජකයෙකු, තියොලොජිකලි යම් යම් වෙනස්කම් තිබුණත්, මෙහි සිටින අප සියලු දෙනාම යම් දෙයියෙකු විශ්වාස කරන ආගම් නියෝජනය කරන අය නොවේද, එනිසා අපට අහවල් කාරණය පිළිබඳ යම් මූලික එකඟතාවකට පත්විය හැකි නොවේදැයි පවසමින් ඒ අහවල් කාරණය විස්තර කිරීමට පටන් ගත්තේ ය.
එවිට කතා කළ ඒ සාකච්ඡා සභාවේ සිටි බෞද්ධ භික්‍ෂුව පවසා සිටියේ පුජකයා ගේ ඒ කතාව සාවද්‍ය බවත්, අන් අය කෙසේ වෙතත්, තමන් නියෝජනය කරන බුදු සමය නම් කිසිසේත් ම දෙයියෙකු විශ්වාස කරන දේව ආගමක් නොවන බවත් ය.
අදහන මැවුම්කාර දෙයියෙකු නොමැති වීම, බුදු සමය අන් ආගම්වලින් අතිශය පැහැදිලිව වෙන් කරන මූලික ම කරුණක් බවත් ඒ බෞද්ධ භික්‍ෂුව වැඩි දුරටත් ප්‍රකාශ කළේ පෙර කී පූජකයා නිරුත්තර කරමිනි.
එදා ඒ රූපවාහිනී සාකච්ඡාවට සහභාගී වූ බෞද්ධ භික්‍ෂුව වනාහී ගංගොඩවිල සෝම හිමියන් බව මම පසුව දැන ගතිමි. ඔහු, එවකට මෙල්බර්න් තදාසන්නයේ නෝබල් පාක් ග්‍රාමයේ පිහිටුවා තිබුණු සිංහල-බෞද්ධ පන්සලේ නේවාසික භික්‍ෂුවක් වූ බව ඒ පන්සලේ සාමාජිකයෙකු වූ මා මිත්‍ර අජිත් මාම්පිටිය පසු දිනක මා සමග පැවසී ය.
එදා මට පූජ්‍ය ගංගොඩවිල සෝම හිමියන් පිළිබඳව ඇතිවුණේ ඉමහත් ප්‍රසාදයකි.
නොබෝ කලකින් ම ඕස්ටේ‍ර්ලියාව හැරදා ලංකාව කරා ගිය ගංගොඩවිල සෝම හිමියන්, ලංකාවේ පන්සල් සංස්ථාවල පිළිලයක් සේ ඔඩු දා පැතිර ගොස් තිබුණු මිථ්‍යාදෘෂ්ටික දේවාගමට එරෙහිව රූපවාහිනීයෙන් ද, වෙනත් මාධ්‍ය මගින් ද බොදු ජනයා ගේ නුවණැස පාදා අඳුරෙන් එළියට ගෙන ඒම අරමුණු කරගත් ව්‍යාපාරයක් අරඹා ඇති බව අන්තර්ජාලය හරහා ද, දුරකථන ඇමතුම් හරහා ද, මට දැන ගන්නට ලැබුණි.
පුජ්‍ය ගරු ගංගොඩවිල සෝම හිමියන් පිළිබඳ මගේ ප්‍රසාදය තවත් වැඩිවිය.
නමුත්, 1999 වසර අග භාගයේ දී නිවාඩුවකට ලංකාවට ගිය මට දක්නට ලැබුණේ, බෞද්ධයින් අඳුරෙන් මුදවා ගැනීමේ තම අදේවවාදී ව්‍යාපාරය අමතක කර දමා ඔහු දේශපාලනය නම් මඩ ගොඩට බැස ඇති බවයි.
තමා දෙයියන් ඇදහීමට විරුද්ධව ගෙන ගිය ව්‍යාපාරයට සහ බුදු දහම පිළිබඳව කළ දේශනවලට පැහැදුණු අය තමන් ගේ දේශපාලන වැඩ පිළිවෙළ සඳහාත් නම්මා ගත හැකි වේදැයි සිතා දෝ, ඒ වසරේ (1999) දෙසැම්බරයේ පැවැත්වුණු ජනාධිපති ඡන්දය වර්ජනය කරන ලෙස ඉල්ලා පුවත්පත් දැන්වීම් පවා පළ කරමින් ඔහු දේශපාලන මඩ ගොහොරුවේ ගිලී කිමිදෙන්නට පටන් ගත්තේ ය.
ගංගොඩවිල සෝම පිළිබඳව මගේ සිතේ ඇතිව තිබූ ප්‍රසාදය ඒ ක්‍ෂණයකින් නැති වී ගියේ ය.
ඒ සමගම සිදුව තිබුණේ, අදේවවාදී, බුදු දහමේ අගය දන්නා අය ගංගොඩවිල සෝම කෙරෙන් දුරස් වී, ඒ වෙනුවට අති ජාතිවාදී බලවේග ඔහු වටා එක් වීමයි.
සෝම දියත් කළ ජනාධිපති ඡන්ද වර්ජනය පුස්සක් වූ අතර, අති බහුතරයක් ජනයා අපූරුවට තම සර්වජන ඡන්ද බලය පාවිච්චි කළහ. මම ද, ජීවිතයේ දෙවන සහ අවසාන වරට සිල් බිඳ ගත්තෙමි.
සෝම ගේ ඉල්ලීම නිසා නොවුණත්, තවත් අති ජාතිවාදී ව්‍යාපාරයක් වූඑල්ටීටීඊ සංවිධානය නම් ඡන්දය වර්ජනය කළ බව මගේ මතකයයි.
ඔහු ගේ ඒ අති ජාතිවාදී දේශපාලන ව්‍යාපාරයේ දී ගංගොඩවිල සෝම අවියක් ලෙස පාවිච්චි කළේ ඔහු ඕස්ට්‍රේලියාවේ සිටි අවසාන කාලයේ දී අල්ලා ගත්තා යැයි මා සිතන බංකොලොත් තර්කයකි.
බංකොලොත් වුණත්, රට එකක් නොවැ!
ඒ කතාව විස්තරාත්මකව ඊළඟට ලියමි.
-රසිකොලොජිස්ට්
ප/ලි:
ජූලි මාසයේ දී පැවති ඕස්ට්‍රේලියානු මැතිවරණය අවසානයේ දී මා ලියූ මේ ලිපියේ මුල් කොටස "මගේ දෙයියා සහ උඹේ දෙයියා" නමින් පසුගිය සතියේ පළ කෙරිණි.
ඕස්ට්‍රේලියානු මැතිවරණයට නිසා මට ගංගොඩවිල සෝම සිහිවුනේ ඇයිදැයි ලිපියේ ඊළඟ කොටසින් කියවන්න.
(image: http://www.sbs.com.au/guide/article/2016/07/18/pauline-hanson-please-explain)
