ප්‍රතිගාමී ධනපති පක්‍ෂයකට විලිලැජ්ජාව නොතකා ඡන්දය දූනිමි - My shameful and regrettable behaviour at teh presidential election

මැරුවත් යූඇම්පී අපේ ආච්චී සහ මැරුණත් යූඇම්පී අපේ බාප්පා සේ දරදඬු සිතැති මැරුවත් සිරිලංකා ඥාතීහූ ද මට සිටිති.

මේ එක් ඇන්ටි-අංකල් පවුලක්, කලින් අයිටීඇන් මිස වෙනත් චැනලයක් නොබැලූ අතර දැන් ඔවුන් බලන්නේ දෙරණ නම් චැනලය යැයි ආරංචි ය.

මේ ආකරයේ දැඩි මතධාරී අනම්‍ය පාක්‍ෂිකයින් දැන් දැන් අඩු වෙමින් යතැයි කිය වේ. මා කලින් දිනයක "ඡන්ද කාලේ කතා" යනුවෙන් ලියා පල කළ ලිපියේ සඳහන් කළ අයුරු එය හොඳ ප්‍රවණතාවක් යැයි සිතමි.

මෙහි සැබෑ උත්ප්‍රාසය වන්නේ අපේ අංකල්ලා, ඇන්ටිලා දැඩි මතධාරීව සිටින අතර, ඔවුන් ගේ දේශපාලන පක්‍ෂවල ප්‍රධාන පෙළේ නායක දේශපාලුවන් තම පුද්ගලික වාසි වෙනුවෙන් ඒ පැත්තෙන් මේ පැත්තට සහ මේ පැත්තෙන් ඒ පැත්තට පැනීමයි. මේ ලපයි සිපයි නායකයින් නොවේ, කතානායකලා ය, සභානායකලා ය, ජ්‍යෙෂ්ඨ ඇමතිවරු ය. ජාතික සංවිධායකවරුය. ඒ මදිවාට ජනාධිපති අපේක්‍ෂකයින් ය.

එකක් අනිකේ කාබන් පිටපතක් නැතිනම් ප්‍රතිබිම්බයක් බවට දැන් පත් වී ඇති යූඇම්පී සිරිලංකා පක්‍ෂ දෙකෙන් එකකට ඡන්දය දුන් අයෙකුට ඊළඟ වාරයේ අනෙක් පක්‍ෂයට ඡන්දය දීම පහසු දෙයක් විය හැකි මුත්, තම මුල්ම ඡන්දය වාමාංශික පක්‍ෂයකට ලබා දුන් මා වැන්නෙකුට පසු කලෙක දක්‍ෂිණාංශික පක්‍ෂයකට ඡන්දය දෙන්නට හිත හදා ගැනීම අසීරු දෙයකි.

නමුත්, මම එය ජීවිතයේ දෙවරක් කර ඇත්තෙමි.

ඉන් පළමුවැනි අවස්ථාව එළැඹියේ ඕස්ට්‍රේලියාවේ දී ය. ඒ එවකට වික්ටෝරියා ප්‍රාන්තයේ බලයේ සිටි ජෙෆ් කෙනට් නම් ප්‍රමුඛ ඇමති තක්කඩියා එළවා දමන්නට 1999 දී කම්කරු පක්‍ෂයට ඡන්දය දුන් අවස්ථාවයි.

මේ ලිපිය ලියන්නේ ඒ ගැන විස්තර කීමට නොව, මට ලංකාවේ පැවති 1999 ජනාධිපතිවරණයේ දී දෙවෙනි වරට මගේ ප්‍රතිපත්තියක් ලිහිල් කර ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නට සිදුවූ ආකාරය ලේඛනගත කිරීමටයි.

හොඳින් හිතා බැලුවොත් දක්‍ෂිණාංශික පක්‍ෂවලට ඡන්දය නොදෙන මගේ ප්‍රතිපත්තිය මුල් වරට කැඩෙන්නට ඉඩ තිබුණේ 1994 පැවති ජනාධිපතිවරණයේ දී ය. වාසනාවකට හෝ අවාසනාවකට හෝ මට එවර ඡන්දය නොතිබුණි. එය වයසේ ප්‍රශ්නයක් නොව ග්‍රාමසේවක විසින් කළ සේවයකි.

කෙසේ වෙතත්, දාහත් වසරක යූඇම්පී පාලනය අවසාන කරන්නට අන්තිම ඇණය ගසන්නට එදා ඡන්දය නොදුන්නද, ඡන්ද ප්‍රතිඵල අසා උද්දාම වෙන්නටත්, ඒ කාලයේ දී ද කබල රත් කිරීමට ප්‍රසිද්ධියක් දැරූ සෝභිත සාදු ගේ නාග විහාරයට යෑමට අපේ නිවස ඉදිරිපිටන් ගිය චබකු ගේ වාහනයට අත වනන්නටත් මට හැකි විය.

ටික දිනකින් ම මම ලංකාවෙන් පිට වී ගියෙමි. සාමය ඇති කරන්නටත්, දුෂණය, භීෂණය සහ දාහත් වසක ශාපය නිම කරන්නටත් සිතා බහුතරයක් දෙනා ඡන්දය දී පත් කරගන්නා ලද ජනාධිපතිවරිය සහ ඇගේ රජය ටික ටික චොර වෙමින් පවතින බව අන්තර්ජාලය ඔස්සේ දැන ගන්නට ලැබුණි.

ඇල්ටීටීය ත්‍රිකුණාමලයේ නැව් පුපුරවා නැවත යුද්ධය ඇරඹූ අතර, තවක්කාල්, එයාලංකා වැනි නොයෙකුත් කටකතා පැතිරී යමින් තිබුණි. යම් යම් මාධ්‍ය සහ පුද්ගලික නිදහස මර්දනය කෙරෙන රාජ්‍ය ක්‍රියා පිළිබඳව ද අසන්නට ලැබුණි. විපක්‍ෂයේ සිටි යූඇම්පීය ටික ටික අළු ගසා දමා නැගිටමින් සිටියේය.

කොටින්ම මා 1999 දෙසැම්බරයේ ලංකාවෙට එන විට යූඇම්පීකාරයෙකු වූ අපේ තාත්තා "රාවය" පුවත් පතේ නිත්‍ය පාඨකයෙකු වී සිටියේ ය. සඟරාව කාලයේ සිටම වාගේ මුලින් පුස්තකාලවලින් ද, පසුව 1992 පමණ සිට මිල දී ගෙන ද, 1995 දී ලංකාවෙන් පිටව ගිය දින දක්වා ම, රාවය කියවමින් සිටි මට මගේ දෙනෙත් අදහා ගැනීමට නොහැකි විය.

ජනාධිපති ඡන්දය ලං විය. චුවින්ගම් සහ බ්‍රේස්ලට් කතා නිසා දෝ මහගෙදර මහතුංලා වැනි තරුණයෝ අලි රූප සහිත බතික් සරම් ඇඳගෙන ජනාධිපති ඡන්දය ගැනත්, සක්සුදක් සේ සහතික රනිල් වික්‍රමසිංහ ගේ ජනාධිපති වීම ගැනත් උජාරුවෙන් කතා කළහ.

බුදු අම්මෝ!

මට සිහිවුනේ දාහත් අවුරුද්දක් තිස්සේ ජේ.ආර්, ප්‍රේමදාස, ලලිත්, ගාමිණී ඇතුළු යූඇම්පී නඩය විසින් ගෙන යනු ලැබූ දුර්දාන්ත පාලනය යි. දුෂණය යි. භීෂණය යි. රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපති වී, යූඇම්පී ආණ්ඩුවක් පත් වී ලංකාව නැවතත් ඒ තත්වයට යෑම ගැන සිතීම පවා එකල භයානක දෙයක් විය.

ඊට අමතරව, ජනවාර්ගික ප්‍රශ්නයට සාධාරණ විසඳුමක් ලබා ගත හැකි නම්, එසේ අපේක්‍ෂා කළ හැක්කේ වාමාංශික පක්‍ෂද ඇතුළත් ඒ පොදු පෙරමුණ යටතේ බවත් මම එකල විශ්වාස කළෙමි.

එනිසා, මගේ ප්‍රතිපත්ති මදකට ලිහිල් කර, විලිලැජ්ජාව නොතකා, ප්‍රතිගාමී ධනපති පක්‍ෂයක අපේක්‍ෂිකාවට ඡන්දය දීමට මා තීරණය කළෙමි. ඡන්දය දා උදේ පාන්දරින්ම කණිෂ්ඨ විද්‍යාලයේ ඡන්ද මධ්‍යස්ථානයට ගොස් පෙරදා ගත් ඒ තීරණය ක්‍රියාවට නැංවීමි.

දෛවයේ සරදම් යන යෙදුම ලංකාව සඳහා ප්‍රදර්ශනය කරමින් සියල්ල කණපිට හැරෙන්නට වැඩි කල් ගත නොවීය.

මගේ අගැයීම් මිනුම්වලට අනුව පොදු පෙරමුණ තව තවත් දුෂණයෙන් දුෂණයට ගිය අතර, ඔවුන් ගෙනා සාම යෝජනා කඩාකප්පල් විය. උතුරේ ප්‍රශ්නයට සාමකාමී විසඳුමක් යෝජනා කෙරුණේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ගේ රජයෙනි.

ඊළඟ ජනාධිපති ඡන්දයෙන් පසුව එදා 2009 දී පැවති තත්වය සහමුලින්ම කණපිට හැරුණි.

අපේ තාත්තා නම් තම ජීවිතයේ අවසන් වසරක කාලය දක්වා ම "රාවය" කියවීය.

-රසිකොලොජිස්ට්


(image: http://www.breakingnews.ie/world/obama-defeat-of-gun-control-bill-a-shameful-day-for-washington-591663.html)