මා අගෝස්තු දාහත්වෙනි දින ලංකාවට ආවොත් ඡන්දය දෙන්නේ කොයි ආකාරයටද? - How not to vote

දශක දෙකක පමණ කාලයක සිට නොරටක ජීවත්වෙන ලාංකිකයෙකු වන මම විටින් විට ලංකාගමනය කරමි. ඒ කාල වකවානු තීරණය වෙන්නේ හුදෙක්ම පුද්ගලික කාරණා මතය. ලංකාවේ මැතිවරණ පවත්වන දින තීරණය කෙරෙන ග්‍රහචාර, මට බටකොළ කවන සෙනසුරු මාරු හා සම්බන්ධයක් නොමැති නිසා, ලංකාවේ මා ගත කරණ සති කිහිපය ඇතුළත ඡන්ද විමසීමක් පැවතීමට ඇති ඉඩකඩ ඉතා අඩු ය.

එවැනි එකෝ ම එක අවස්ථාවක් 1999 දී උදා වූ අතර, එය මගේ ජීවිතයේ සන්ධි ස්ථානයක් ද විය. ඒ ගැන රසවත් විස්තරය පසුවට තබමි.

ඊයේ කල්‍යාණ මිත්‍ර ලියන කලාහිත බ්ලොගයේ පල වී තිබී මා කියවූ අපූරු ලිපියක් නිසා, මට මේ මස දාහත්වෙනි දා ඡන්දය පාවිච්චි කීරීමට ලංකාවට යන්නට ඇති ඉඩකඩ ගැන මම සිතින් සොයා බැලුවෙමි.

එහි දී මට පෙනී ගියේ, ඡන්දය පාවිච්චි කිරීම සඳහා ලංකාවට යාමට වැය කළ යුතු වෙන කාලය, ශ්‍රමය හා ධනය සොයා ගැනීම පිළිබඳ ප්‍රශ්නයට වඩා වඩා පිළිතුරු සොයා ගැනීමට අසීරු ප්‍රශ්නය නම් ඡන්දය ප්‍රකාශ කළ යුත්තේ කවර පක්‍ෂයට හෝ කණ්ඩායමට ද, එයිනුත් කවර අපේක්‍ෂකයින්ට ද යන්න බවයි.

මට ඇත්තේ උභතෝකෝටිකයකි. සමහර විට මෙය "චතුස්කෝඨිකයක්" ලෙස ද මට අර්ථ දැක්විය හැක.

මහින්ද රාජපක්‍ෂ ඇතුළු හොර නඩය නැවත අඩු වශයෙන් දස වසරකට පසුව මිස බලයට පත් වෙනවාට මගේ කිසිදු කැමැත්තක් නැත. මීට දශක දෙකකට පමණ පෙර කාලයේ තරමක හෝ ප්‍රගතිශීලී අදහස් කෙටි කාලයකට හෝ දැරූ සිරිලංකා පක්‍ෂය පසුගිය කාලය තුළ විනාශ වී ගිය ආකාරය කනගාටුදායක ය. මගේ අදහසට අනුව ඔවුන් නැවත බලයට පත් කළ යුත්තේ 2015 දක්වා පක්‍ෂයේ තනතුරු, ඇමතිකම්, උප ඇමතිකම්, මන්ත්‍රීකම් දැරූ සියලු දෙනාම පක්‍ෂයෙන් ඉවත් වූ පසුව පමණි. ඔවුන් වෙනුවට නායකත්වයට පත්විය යුතු කවුරුන්දැයි කියන්නට මට මේ මොහොතේ සිරිලංකා පක්‍ෂයේ දෙවෙන පෙළ නායකත්වය ගැන අදහසක් නැත.

වසර 1977 සිට 1994 දක්වා වූ එක්සත් ජාතික පක්‍ෂයේ පාලන ක්‍රමය ගැන මම හොඳින් දනිමි. එදා පොඩි එකෙකු ලෙස යුඇම්පිය ඡන්දෙන් දිනන බවට ඔට්ටුවක් අල්ලා රුපියක් පහක් දිනුවද, මා ජීවිතේට ඒ පක්‍ෂයට ඡන්දය දී නොමැත. දෙන්නට අදහසක් ද නැත. ඔවුන් බලයේ සිටි ඒ කාලයේ ලංකාව අගාධයට දැමූ, දුෂණයට, භීෂණයට වගකිව යුතු පිරිස් සහ ඔවුන් ගේ ප්‍රතිපත්ති ද මොනවාද ඉදිරියට ගෙන යනවා යැයි කියන එවුන් තවමත් යූඇම්පියේ සිටිති. ඔවුන් වෙනුවට අජිත් පී පෙරේරා, විජේදාස රාජපක්‍ෂ, එරාන් වික්‍රමරත්න, හර්ෂ ද සිල්වා වැනි පිරිසක් යුඇම්පියේ නායකත්වයට පත්විය යුතු බව මගේ අදහසයි.

ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ගැන ද මගේ පරිපූර්ණ පැහැදීමක් නැත. ජේවීපී ය යනු මා දේශපාලනය ගැන සැබෑ උනන්දුවක් ඇති කරගත් කාලයේ ඉතා හොඳ දැක්මක් තිබුණු පක්‍ෂයක් වුව ද, පසුව ඔව්හූ ජනප්‍රිය ජාතිවාදී මඩ ගොහොරුවේ ගිලී ගියහ. මහින්ද රාජපක්‍ෂ වැනි දුෂණ චෝදනා ලබා ඇති අය සමග ද, සරත් ෆොන්සේකා වැනි දුෂණවලට වරදකරුවෙකු වූ, මිලිටරිකාරයින් සමග ද සභාගයට ගොස් අසූචි ස්නානය කළහ. ජේවීපීය තුළ පෙර තිබූ ජීව ගුණය තව දුරටත් තිබේ දැයි මම නොදනිමි. කෙසේ නමුත්, සමන්ත විද්‍යාරත්න වැනි අය පිළිබඳව නම් මගේ ඇත්තේ ප්‍රසාදයකි.

ජේවීපියෙන් කැඩී ගිය කුමාර් ගුණරත්නම් ඇතුළු පිරිසේ මා දන්නා ප්‍රතිපත්ති සහ දර්ශනය පිළිබඳව යම් තරමක ධනාත්මක සිතුවිල්ලක් මට ඇතත් ඔවුන්ට මේ මැතිවරණයේ දී හුදු විරෝධයකින් ඔබ්බට ගිය බලපෑමක් ඇති කළ හැකි යැයි මම නො සිතමි.

මේ කරුණු අනුව, මා බොහෝ විට තීරණය කරනු ඇත්තේ ජේවීපියට ඡන්දය දෙන්නටයි.

දැන් මට ඇති ප්‍රශ්නය නම් ඒ සඳහා දින දෙකක් ගමනට වැයකොට, අඩු වශයෙන් සතියක් පමණ නිවාඩු අහිමි කරගෙන, ඩොලර් දෙදහසක් පමණ වැය කරගෙන ලංකාවට එනවාද නැති නම් විකල්ප ක්‍රියා මාර්ගයක් ගන්නවා ද යන්නයි. ලංකාවට ආවත් මගේ ඡන්දය තියෙන්නේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ නිසා සමන්ත විද්‍යාරත්නට මනාපය පල කරන්නට මට ඉඩ නැත.

එසේ නම් ඒ වෙනුවට මා කළ යුත්තේ කල්‍යාණ මිත්‍ර බ්ලොග්කරුවාට බදුල්ලට ගොස් සමන්ත විද්‍යාරත්නට ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නට උනන්දු කිරීමයි.

මගේ සැබෑ අපේක්‍ෂාව කෙසේ වෙතත්, රටේ මිනිසුන් ඡන්දේ දෙන්නේ මට අවශ්‍ය ආකාරයට නොවන නිසා, ප්‍රායෝගිකව සිතා බැලූ විට මා දැකීමට අදහස් කරන අවසාන ඡන්ද ප්‍රතිඵලය මෙසේ ය.

එක්සත් ජාතික පෙරමුණ = 80
එක්සත් ලංකා ජනතා සන්ධානය = 80
ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ = 40
දෙමළ ජාතික සන්ධානය = 20
මුස්ලිම් කොන්ග්‍රසය = 5

-රසිකොලොජිස්ට්

(image: http://the-mystery-case-files.wikia.com/wiki/Donkey(Shrek))