මෙහෙමත් මෝඩකමක් - What a fool...?

ඇත්තටම මෙය මෝඩකමක් යැයි සිතෙන්නේ අර හයින්සයිට් (අපරදෘෂ්ටිය) ද මොකක්ද එක නිසාය. ඒ සමගම ඒ මෝඩකම නො කළා නම්, කළාට පසු සිදුවුණු බලපෑ එකී නොකී කරුණු කාරණා සාධක සියල්ල එලෙසින් ම පැවතේයැයි ද මෙහි දී උපකල්පනය කෙරේ.

එය එසේ නොවේ නම් මෙය මෝඩකමක් කියා වර්ගීකරණය කිරීම ඇත්තටම අසාධාරණ ක්‍රියාවකි!

කතාව කෙටියෙන් මෙසේ ය.

මට අපේ නැන්දා කෙනෙකුගෙන් තෑගි ඔප්පුවකින් කුඩා ඉඩම් කැබැල්ලක් හිමිවිය.

නැන්දාගෙන් කීවාට නැන්දාගෙන් ම නොවේ. නමුත්, ඒ විස්තරය මෙතැනට කෙළින්ම අදාළ නොවන නිසා, නො ලියමි.

කුඩා කීවාට කුඩාමත් ම නොවේ. අක්කර තුන්කාලක් පමණය. හරියටම කියනවා නම් පර්චස් එකසිය තිහකි.

එය පැරණි රබර් යායකින් පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට බෙදී ගොස්, ඒ එක එක කොටස් අයිතිකරුවන් විසින් විකිණූ විට අපේ පවුලේ අය විසින් මිලට ගන්නා ලද කොටසකි.

කුඩා කාලයේ අප නැන්දලා ගේ නිවසට නිවාඩුව සඳහා ගිය විට ඔය රබර් යාය හරහා නාන්න ගිය අයුරුත්, රබර් ගස් උඩ දු පනින වඳුරන් නැරඹූ අයුරුත්, ශබ්ද නගමින් පුපුරා යන රබර් ඇටවලින් හුළං පෙති සෑදූ අයුරුත් මගේ මතකයේ තවමත් හොඳින් රැඳී ඇත.

කලින් අයිතිකරුවන්ගෙන් මිලට ගත් පසු මේ ඉඩමේ තිබූ රබර් ගස් ගලවා සිටුවන ලද පොල් පැළ, තෑගි ඔප්පුව අත්සන් කරන කාලයවන විට, කනාටු පොල් ගස් බවට පත්වෙමින් තිබුණි.

මේ ඉඩම් කෑල්ල ගැන මා අතින් යම් සඳහනක් කෙරුණු මොහොතක අපේ කාර්යාලයේ සේවය කළ ජ්‍යේෂ්ඨ මිතුරෙකු මා සමග මෙසේ කීවේ ය.

"රසික, ඔහේට තියෙන්නේ ඔය කියන කනාටු පොල් ගස් ටික ගලෝලා දාලා ඕකේ තේක්ක පැල ටිකක් හිටවන්නයි. ඒකට වැඩි මුදලක් යට කරන්න ඕනෑ නෑ. නමුත්, අවුරුදු විස්සකින් විතර තේක්ක ගස් කපන්න පුළුවනි".

අර අඹ ඇටයක් පැල කළ මුත්තා ගේ කතාව, කවි පෙළ සහ ගීතය කුඩා කාලයේ සිට කොයි තරම් වාරයක් අසා තිබුණ ද, අවශ්‍ය වේලාවට අපට ඕවා සිහිපත් නොවේ!

"බුදු අම්මෝ, අවුරුදු විස්සක් කියන්නේ කොච්චර දිග කාලයක් ද?" මම සිතුවෙමි. "තව අවුරුදු විස්සකින් මොනවායින් මොනවා වෙලා තියේද කියලා කාටද කියන්න පුළුවන්?"

එනිසාම, මිතුරා කළ ඒ යෝජනාව, ඒ කණෙන් ඇසී, මේ කණෙන් පිටව ගියේ ය.

මිනිසුන් වශයෙන් අප කළ යුතු හොඳම කර්තව්‍යයන් ත්‍රිත්වය වන්නේ පොතක් ලිවීම, පුතෙක් හැදීම සහ ගසක් වැවීම ය යනුවෙන් කියවෙන පඬිවදන මා එදා අසා නොතිබුණි. එය අසා තිබුණත්, අන් කර්තව්‍යයන් හා සසඳන විට මට ගස් වැවීම යනු අඩුම ප්‍රමුඛතවයක් ඇති ක්‍රියාවකි.

දැන් අර පෙර කී හයින්සයිට් එක සහිතව සලකන විට එදා මිතුරා ගේ යෝජනාව ඉවත දැමීමෙන් මා කර ඇත්තේ මෝඩකමකි.

මා එසේ කියන්නේ ඒ අවවාදය මට ලැබුණේ 1991 දී නිසා ය.

එදා තේක්ක වැවුවා නම්, අද ඒ ගස් සුවිසි වසරක් වයසැති ලී බඩු බාස් උන්නැහේලා ගේ ඇස කන නළවන ඒවා ය.

මගේ ඉඩමේ තිබූ අර කනාටු පොල් ගස් , තවමත් කනාටු පොල් ගස් මය.

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
මට තෑගි ඔප්පුව ලැබුණු කාලයේ ඒ හරියේ ඉඩම් මිල පර්චසයක් රුපියල් පන්දාහක් පමණ විය.

අහම්, අහම්!

ප/ප/ලි:
මේ 2015 සැප්තැම්බර් සාහිත්‍ය මාසය වෙනුවෙන් ලියවුණු සටහනක් නොවේ!.

සාහිත්‍ය මාසය වෙනුවෙන් ලියවුණු සටහන් කිහිපයක් මෙන්න.
1. කුරුලු හදවතේ හිලක් - Hole in the heart
2. කතෘ අත්සන් කළ පොත් ඔබ ළඟ තිබේද? - Autographed books
3. අහවල් පොත ලිවීම සහ පොත පෙරළීම පිළිිබඳ මගේ කතාව - Such is Life
4. අටේ පන්තියේ ළමයා ලියූ පොත් පිංච - Write a book, make a child and plant a tree!

(image: https://www.keralatourism.org/destination/nilambur-teak-plantations-malappuram/37)