පොප්ලින් ජංගි කොටේ - From Grade one to grade three

මා වසර පහක් පාසල් ගිය කණිෂ්ඨ විද්‍යාලයේ සිසු සිසුවියනට නියමිත වූ පාසල් නිල ඇඳුමක් නොවුණි. එයට හේතුව එක්කෝ මේ පාසල කොළඹ සිට සැතපුම් පහළොවක පමණ දුරකින් පිහිටියේ වුව ද එය ගම්බද ඉතා කුඩා පාසලක් පමණක් වූ හෙයින් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශයේ චක්‍ර ලේඛනවලට අසු නොවුණු නිසා විය හැක. නැතිනම් එකල කණිෂ්ඨ විද්‍යාලවලට නිල ඇඳුම් නියම කිරීමක් කිසිසේත් ම නොතිබුණු නිසා විය හැක.

ඒ කුමක් වුවත් අප පාසලේ සිසු සිසුවියන් පාසලට ඇන්දේ සාමාන්‍යයෙන් වෙනත් ගමන් බිමන් සඳහා අඳින ඇඳුම් පැළඳුම් බව, ඒ සඳහා සාධක ද සහිතව මගේ මතකයේ රැඳී ඇත.

පළමුවෙනි ශ්‍රේණියේ දී මා පාසලට ඇන්දේ පාට පොප්ලින් රෙදිවලින් නිමවූ කමිස සහ කලිසම් ය. මේ සමහර කමිසවල අත් නොතිබුණු අතර ඒවා මසා තිබුණේ අපේ අම්මලා ගේ බ්ලවුස් පතරොම් අනුසාරයෙනි. කමිස කොලර ද රවුම් හැඩයෙන් යුක්ත විය. ඒ සමගම සමහර කමිසවල බොත්තම් පේළිය හෝ බොත්තම් කිහිපය හෝ තිබුණේ කමිසයේ පිටුපසිනි. සාක්කු නම් එකක් නොව දෙකක් ම විය. නමුත් ඒවා තිබුණේ ද කමිසයේ දෙපස කෙළවර හරියේ ය.

එපමණක් නොවේ. මේ කමිස සමහර ඒවා සමනළයින් සහ මල් වැනි සුන්දර චිත්‍ර ඇප්ලික් කොට මසා හැඩ දමා තිබුණි.

කමිස සමග ගැලපෙන පරිදි කලිසම් ද මසා තිබුණේ එම පොප්ලින් රෙදි වර්ගයෙන් ම ය. ඒවායේ ප්‍රධානම ලක්ෂණය වූයේ ඉණ වටා ගිය ඉලාස්ටික් පටියයි. මීට අමතරව මේ කලිසම් සඳහා භාවිතා කළ පතරොම්වල පසුබිම හේතුවෙන් දෝ මේවායේ කිසිදු ආකාරයක සාක්කු යොදා නොතිබුණි.

ඉලාස්ටික් කලිසම් ඇඳීමේ ඇති වාසිය නම් පාසලේ විවේක කාලයේ දී මුත්‍රා කිරීම සඳහා වැසිකිළි පෙළ පිටුපසට ගිය විට (වැසිකිළි ඇතුළට ගියේ ගැහැණු ළමුන් පමණි) බොත්තම් ගැලවීම, ආපසු දැමීම වැනි භාරදූර වැඩ කිරීමට අප වැනි අවුරුදු පහේ කොල්ලන්ට සිදු නොවීමයි.

පාවහන් ලෙස මා පැළදුවේ එක්කෝ බාටා සෙරෙප්පු හෝ නැතිනම් පටි සපත්තු යුගලකි. මේස් දැමීමට සිදුවන නිසා සපත්තු පිළිබඳව අප කිසිවෙකුගේ වැඩි ප්‍රසාදයක් නොතිබුණි. මට මතක ආකාරයට ඉඳහිට ඇතමෙක් පාවහන් කිසිවක් නොමැතිව ද පාසලට පැමිණියහ.

අපේ පන්තිවල සිටි ගැහැණු ළමෝ බොහෝ දෙනෙකු පාසලට ඇන්දේ චීත්ත රෙදිවලින් මැසූ ගවුම් ය. ගුරුවරින් ගේ දරුවන් හෝ එවැනි පවුල්වල ගැහැණු ළමෝ වර්ණවත් කෘතිම රෙද්දෙන් මසා, විවිධ කැටයම් දමා අලංකාර කරණ ලද ගවුම් ඇන්දාහ. මේ බොහොමයක් ගවුම් එකල කොට්ට උර යැයි හැඳින්වුණු විලාසිතා වේ විය.

මා පාසලට ගිය මුල් වසර දෙක තුළ ඉහත සඳහන් ආකාරයට පොප්ලින් කමිස සහ කලිසම් ඇඳීමට එක හේතුවක් වූයේ සම්මත කමිස සහ කලිසම් සහිත පාසල් නිල ඇඳුමක් නියමව නොතිබුණු නිසා ම නොව මගේ මවට මෙන්ම පියාට ද නිවසේදී ම රෙදි කපා ඇඳුම් මසා ගැනීමේ දැනුමත්, ඒ සඳහා අවශ්‍ය සිංගර් මහන මැෂිමකුත් ද තිබුණු හෙයිනි.

මේ පහසුකම් තම නිවෙස්වල නොතිබුණු ඇතැම් පිරිමි ළමුන්, ඒ කාලයේදී ම ටවුමේ ටේලර් සාප්පුවෙන් මසා ගත් නිවරදිව අත් සහ සාක්කුවලින් යුතු වූ කමිසද, පොප්ලින් රෙදිවලින් නොව කලිසම් රෙදිවලින් මැසූ බොත්තම් සහ සාක්කු සහිත කලිසම් ද ඇන්දාහ.

සම්මත මෝස්තරයේ කමිස සහ කලිසම් ඇඳි ඒ සමහර සිසුන්ගෙන් "රසිකයා ජංගි අඳිනවා, බ්ලවුස් අඳිනවා" යැයි සරදම් ද මට විටෙක එල්ල විය. එසේ වුවද, ඒ සරදම් බස් ඉවසා සිටිනවා මිස, ඒ බව දෙමව්පියන්ට පවසා වෙනත් ඇඳුම් අවශ්‍යයැයි ඉල්ලීම් කිරීමට මම කිසිදා නොපෙළඹුණෙමි.

වාසනාවකට මෙන් මා පාසලේ තුන්වෙනි ශ්‍රේණියට පා තබත් ම, ගල්ලෑල්ල සහ ගල්කූරේ සිට අභ්‍යාස පොත සහ පැන්සල දක්වා උසසවීම් ලැබුවා සේම මට පොප්ලින් ජංගියේ සිට ටසෝ හෝ ඩ්‍රිල් වැනි නමකින් හැඳින්වු නියම ප්‍රමිතියේ කලිසම් රෙද්දෙන් ටවුමේ ටේලර් විසින් මැසූ කලිසම් දක්වා ද උසස්වීමක් ලැබුණි.

මා පාසලට අඳින කමිස ද නියම ප්‍රමිතියට මැසූ සුදු කමිස දක්වා වෙනස් විය.

මේ ලිපියේ යොදා ඇත්තේ මා පස්වෙනි ශ්‍රේනියේ සිටිය දී ගන්නා ලද ඡායාරූපයකි.

බලු මිනිසෙකු සහ මිනිස් බල්ලෙකු ගේ රේඛා චිත්‍ර ගල්ලෑල්ලේ ඇඳ මගේ නිහඬ විරෝධය පෙන්වීමට තුඩු දුන් හෝඩියේ පන්තියේ ගුරුවරිය ගේ ක්‍රියාව ගැන ඊළඟ ලිපියෙන් බලාපොරොත්තු වන්න!

-රසිකොලොජිස්ට්