දුයිෂෙන්ලාට වැරදෙන තැන - Just my opinion

තණ බිමක හරකුන් දෙදෙනෙකු තණ කමින් සිටි අතර ඉන් එකෙකුට තණකොළ අස්සේ තිබී මොනවා දෝ යමක් තදට හැපුණි. මූ කම්මැලි හරකෙකු වූ නිසා, ඒ මොනවාදැයි හරියට විපරම් කර නොබලා ඔහේ ගිල දමන්නට වූයේ පසුව වමාරා කන වේලේ දී, එය අනවශ්‍ය කෑමක් නම් ඉවත් කර දමන්නෙමි යන සිතුවිලේලෙනි.

නමුත්, මේ තණකොළ සමග හැපෙන ද්‍රව්‍යය හැපීම තරමක් අසීරු වූ නිසා, මේ හරකා දෙඇස ඇර ඒ මොනවාදැයි විපරම් කර බැලීය. තමා මේ කන්නේ සිනමා පටයක සෙලෝලයිට් කෑලි බව ඌ දුටුවේ එවිටය.

මේ බව දුටු එතැන සිටි අනෙක් හරකා "කොහොමද සහෝදරයා චිත්‍රපටිය හොඳද?" කියා විමසුවේ සරදමට ය.

"වරදක් නෑ මචං, හැබැයි මේකේ නවල් එක නං මීට වඩා හොඳට දැනුණා!" මුල්හරකා පිළිතුරු දුනි.

ඒ කථාවෙන් කියවෙන්නේ අප දන්නා සිංහල හෝ හොලිවුඩ් සිනමාවේ පමණක් නොව මා සිතන විදියට විශ්ව සිනමාවේම ඇති පොදු ප්‍රශ්නයක් පිළිබඳව සරදම් කතාවකි. ඒ ප්‍රශ්නය නම්, මුද්‍රිත නවකතාවක් හෝ කෙටිකතාවක් ආශ්‍රයෙන් සිනමා කෘතියක් නිපදවුණු විට ඒ සිනමා නිර්මාණයෙන් මුල් කෘතියේ රසය නොමරා ඉදිරිපත් කර ඇති ද යන්නයි.

අපට බොහෝ විට අසන්නට ලැබෙන්නේ, සිනමා අධ්‍යක්‍ෂක විසින් නවකතාව භක්‍ෂණය කර ඇතැයි යන මැසිවිල්ලයි.

මේ තත්වයට බොහෝ විට හේතුව වන්නේ සිනමා නිර්මාණය නැරඹීමට යන බොහෝ දෙනෙකු තමන් කියවූ නවකතාවෙන් ලද තෘප්තිය, ආස්වාදය නිසා සිනමා පටය නැරඹීමට යාමත්, එහිදී, සිනමාව යනු මුද්‍රිත කෘතියකට වඩා වෙනස් වූ ශ්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය මාධ්‍යයක් බවත්, එනිසා ම මුද්‍රිත කෘතිය සේම එය ද ස්වාධීන නිර්මාණයක් බවත් අමතක කිරීමත් ය.

නවකතාවේ තමා ගේ කියවීම, තමන් ගේ සිතේ මැවුණු චරිත ලක්‍ෂණ, හැසිරීම් සිනමා නිර්මාණයේ නොදකින මොව්හූ මුසප්පු වෙති.

මේ මා වෙනත් අය ගැන කරන දෝෂාරෝපණයක් නොවේ. මා ද, බැද්දේගම වැනි සිනමා පට නරඹද්දී, මේ තත්වයට පත් වී ඇත්තෙමි.

තමන් නොකියවූ නවකතාවක් ඇසුරෙන් නිමවුණු සිනමා පටය නැරඹීමේ වැදගත් වන්නේ ඒ නිසා ය.

දුයිෂෙන් නම් ගුරුවරයෙකු ද, අල්තීනා නම් කෙල්ලක ද, පොප්ලර් ගස් දෙකක් ද සම්බන්ධ ගුරු ගීතය නම් රුසියානු නවකතාවක සිංහල පරිවර්තනයක් ගැන මා මුලින්ම ඇසුවේ මීට වසර දෙක තුනකට පමණ පෙර ෆේස්බුක් හරහා ය. විශේෂයෙන් ම එහි ගොඩ නැගී ඇති සාර්ථකම කණ්ඩායමක් වන "පොත් කියවන අය" නම් සංවාද මණ්ඩපයේ දී ය.

මේ ගුරු ගීතය නම් පරිවර්තන කෘතියේ අන්තර්ගතයට වශී වූ අය දක්වන ප්‍රතිචාර මෙන්ම මේ කෘතිය සෝවියට් ප්‍රචාරකවාදී කඩමාල්ලක් ලෙස පිළිකෙව් කෙරෙන ප්‍රතිචාර ද මම පොත් කියවන අය කණ්ඩායම හරහා දැක ඇත්තෙමි. කෙසේ වෙතත්, රුසියානු පරිවර්තන කෘති විශාල සංඛ්‍යාවක් කියවා ඇති මා, ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙකු කියවා ඇති මේ කෘතිය කියවා නොතිබීම ගැන මට ඇති වුණේ පුදුමයකි.

වසර කිහිපයකට පෙර ලංකාවට ගිය අවස්ථාවක දී, ගුරු ගීතය පොත් පිටපතක් මා රැගෙන ආවේ එනිසා ය.

එසේ නමුත්, එය තවමත් එකදු වචනයක් නොකියවී මගේ පොත් අල්මාරියක කොහේ හෝ කොනක නිරුපද්‍රිතව තිබේ!

ගුරු ගීතය ඇසුරෙන් සිනමා පටයක් නිපදවෙන බව ද මට දැන ගන්නට ලැබුණේ අන්තර්ජාලය හරහා ය. ඒ සිනමා නිර්මාණය මා වසන ඕස්ටේ‍ර්ලියාවේ සිනුවර ප්‍රදර්ශනය කෙරෙන බව දැන ගන්නට ලැබුණු විගස එය නොවරදවා නැරඹිය යුතු යැයි මම තීරණය කළෙමි.

ගුරු ගීතය පොත මා තවමත් කියවා නැති නිසා මා දන්නේ සිනමා පටය ගැන පමණි. නිර්මාණයක් ලෙස සෑහෙන දුර්වලකම් තිබුණු ඒ සිනමා පටයේ නැරඹීමෙන් නම් කිසිවෙකු දුයිෂෙන් ගේ චරිතයට වශීවෙනු හෝ අල්තීනා ගේ චරිතය ගැන දුක්වෙනු හෝ ඇතැයි මම නොසිතමි.

කෙසේ වෙතත් මා මේ ලිපිය ලියන්නේ ගුරු ගීතය සිනමා නිර්මාණය ගැන විචාරයක් කිරීමට නොවේ.

සිනුවර ගුරු ගීතය සිනමා දර්ශනය සංවිධානය කළේ මා මිත්‍ර ජගත් බණ්ඩාර විසිනි. එයින් ලැබෙන ලාභය ඔහු සම්බන්ධ සංවිධානයක් විසින් පියාපත් යන නමින් ආරම්භ කර ඇති ලංකාවේ ළමුන්ට ශිෂ්‍යත්ව ලබාදෙන අරමුදලකට යොමු කරන බව කියවුණි. ටිකට් පත සඳහා මා වැය කළ ඩොලර් විසිපහෙන් ශාලා වියදම් හැර ඉතිරිවෙන සුලු මුදලෙන් යම් ප්‍රයෝජනයක් සිදුවෙන බවට දැනගත් මට ඇති වුණේ සතුටකි.

ජගත් බණ්ඩාර යනු එවකට සිඩ්නි නගරයේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ සංවිධායකවරයා විය. යුද්ධය පැවති සමයේ මානෙල් මල් විකුණුවේ ද ඔහු ය. අනුර කුමාර දිසානායක 2010 අග භාගයේ සිනුවරට පැමිණ පැවැත්වූ සම්මන්ත්‍රණ සභාවේ මූලාසනය ගත්තේ ද ඔහු ය. ජගත් බණ්ඩාර ඒ දිනවල කොළඹ සුගතදාස ගෘහස්ථ ක්‍රිඩාංගනයේ පැවැත්වුණු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ මහා සමුළුව අමතන ඡායාරූප ද මම දැක ඇත්තෙමි.

කෙසේ වෙතත්, සිනුවර යනු ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් ගේ වැයික්කියයි. එනිසා, වසර 2012 දී සිදුවුණු ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ බෙදී යාමේ දී සිනුවර බලය හිමිවූයේ පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්‍ෂයටයි. අත් අඩංගුවෙන් මිදී, ලංකාවෙන් පිටුවහල් කරනු ලැබූ ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් මුලින්ම ප්‍රසිද්ධව කතා කළ රැස්වීමේ මුලසුන හෙබවූයේ ද ජගත් බණ්ඩාර ය.

ඒ කරුණු වැදගත් වන්නේ වෙනත් මෙයටම අදාළ කරුණක් නිසා ය.

ගුරු ගීතය පරිවර්තිත නවකතාවේ එන දුයිෂෙන් නමැති පරමාදර්ශී ගුරුවරයා ගුරුකොට තම ජීවිතය හැඩ ගස්වා ගත් පොඩි දුයිෂෙන් කෙනෙකු ඊයේ බ්ලොග් ලෝකයට පිවිස ඇති බව අපි බොහෝ දෙනෙකු දනිමු. ඒ ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙකු ප්‍රිය කරන තරුණ වාමාංශික දේශපාලකයෙකු බව ද තව දුරටත් රහසක් නොවේ.

මා සිනමා නිර්මාණය තුළින් පමණක් දුටු ගුරු ගීතයේ දුයෂෙන් ගැන මට කිව හැක්කේ, ඔහු ක්‍රියා කළේ තමන් ගේ හෘද සාක්‍ෂියට අනුව වුවත්, ඒ එහිදී තමන් ගේ පක්‍ෂයෙන් නොහොත් රජයෙන් තමන්ට ලැබුණු නියෝගය සහ ඔහුගේ අවංක බලාපොරොත්තුව සමපාත වූ නිසා බවයි. සිනමා නිර්මාණයට අනුව පක්‍ෂයෙන් අණ ලැබුණු පසු ඔහු යුද බිමට ගොස් ඇත්තේ ද ඒ අනුව ම ය.

බ්ලොග් ලෝකයට සම්ප්‍රාප්ත වූ අපේ දුයිෂෙන් ගැන මට කීමට ඇති දේ මා මේ ආකාරයට "දුයිෂෙන් ගේ අඩවිය" බ්ලොගයේ සටහන් කළෙමි.

දැන් ඉතිං දුයිෂෙන් කවුදැයි දන්නා නිසා මේ ටිකත් කිව යුතුයි.

ඔබ හොඳ අවංක මනුස්සයෙකු බව මා හඳුණා ගත්තේ දේශපාලන චරිතයක් ලෙස ඔබේ කියුම් සහ කෙරුම් දැකයි. ඇත්තට ම පසුගිය අගෝස්තු මැතිවරණයේ බදුල්ල ප්‍රතිඵලයෙන් මා කම්පාවට වුනා කීවොත් නිවැරදියි.

දැන් මේ විස්තරය අසා බොහෝ දෙනෙකු මෙන් මා ද ඔබ ගැන සිතා සිටි දේ තවත් ස්ථිර වුණා.

නමුත් මේ ටිකත් කිව යුතුයි.

මගේ අත්දැකීමට අනුව, ඕනෑම හොඳ පුද්ගලයෙකු පක්‍ෂයකට බැඳුණු පසු තමන් ගේ හෘද සාක්‍ෂිය පාවා දෙන්න වෙනවා. පක්‍ෂයේ මතය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නට වෙනවා. ඔහු හෝ ඇයට තව දුරටත් තමන්ගේ ම හෘද සාක්‍ෂියක් නැතුව යනවා.

ප්‍රේමකුමාර් ගුණරත්නම් කියා කෙනෙකු පක්‍ෂයේ සිටයේ නැත වගේ බයිලා කියන්නට වෙන්නේ එවිටයි. ඒ එය පක්‍ෂයේ ප්‍රකාශය නිසායි.

ඔබට දිගටම තමන්ට අවංකව ක්‍රියා කිරීමට ලැබේවා යි මම ප්‍රාර්ථනය කරනවා.

එසේම, ප්‍රධාන පක්‍ෂ දෙකට බහුතර බලයක් නැති, ඔබේ පක්‍ෂයට බල තුලනය කළ හැකි පාර්ලිමේන්තුවක ඔබ ද සිටිනවා දකින්නට මා කැමතියි.

ඔබ මේවන විටත් "දුයිෂෙන් ගේ අඩවිය" බ්ලොගයේ පදනම සැපයෙන මුල් ලිපිය කියවා නැති නම්, එය අනිවාර්යෙන් ම කියවන මෙන් මම නිර්දේශ කරමි.

http://duishengeadawiya.blogspot.com/2016/05/blog-post.html

-රසිකොලොජිස්ට්