දිද්දෙණියේ දර්මදාස - Grade four memories

අද උදේ මා පළ කළ "දද, දද, දද, දද, දද" සටහන දුම්රියේ යද්දී නැවත කියවන විට තවත් පැරණි මතකයක් සිතට නැගුණි.

ඒ ද-යන්නේ සින්දුව යි.

අප කුඩා කාලයේ මගේ මල්ලී ගේ උපන් දිනයකට අපේ සුනීතා පුංචි අම්මා විසින් අපූරු පොතක් තෑගි දී තිබුණි. එහි නම වූයේ සින්දු හෝඩියයි.

ඒ. එච්. පියසේන නමැති අයෙකු විසින් රචනා කර ඇති මෙම ග්‍රන්ථයේ මූලික අරමුණ වී ඇත්තේ, සිංහල හෝඩියේ අකුරු සින්දු යැයි මෙහි දී හැඳින්වෙන කුඩා කවි පන්ති මගින් ඉදිරිපත් කිරීමයි. එක් එක් අකුර සඳහා ඒ ඒ අකුර ඉතා බහුලව යෙදෙන කවි පෙළ බැගින් මෙහි යොදා ඇත.

කුඩා කවි පන්ති විසි හතරකින් යුතු ඒ එකතුවෙන්, මගේ මතකයේ හොඳින් ම රැදී තිබුණේ ද-යන්නේ සින්දුවයි. ඒ එහි කියවෙන අපූරු කතන්දරය නිසා යැයි සිතමි.

කෙසේ වුව ද, ද-යන්නේ සින්දුව පිළිබඳ මගේ මතකයේ ද අඩුපාඩු තැන් තිබුණු අතර, පසුගිය වරෙක ලංකාවට ගිය වේලේ සින්දු හෝඩිය පොතේ දෙවන (1998) මුද්‍රණයෙන් (සරසවි, නුගේගොඩ) පිටපතක් හදිසියේ ඇස ගැසී මිලට ගන්නට මට අවස්ථාව ලැබුණු නිසා නැවතත් ඒ කවි සියල්ල ම රස විඳිය හැකි විය.

ඔබේ රස වින්දනය පිණිස මෙන්න ඒ ද-යන්නේ සින්දුව.

දවස ගානෙ දිද්දෙණියේ
දර්මදාස හති දම දම
ගෙවල් වලට ඇවිද බෙදයි
දවස පත්තරේ

දර්මදාස මුලදි මුලදි
දළ දඬු දඟ දරු පැටියෙකි
ලද්දුව මද්දුම සීයයි
හොඳ හැටි හැදුවේ

දකුණු දණේ දදේ හැදී
දහදුක් විඳ විඳ ඉඳිනා
දම්බැද්දේ දයානන්ද
දර්මෙ ගෙ මිතුරා

දවසක් දා දයානන්ද
දදේට වෙද කමක් ගන්න
වෙද ගෙදරට ඇදෙන විදිය
දර්මෙට පෙනුණා

දයානන්ද හති දම දම
වද විඳ විඳ කොර ඇද ඇද
ඇදෙන විදිය දුටු දර්මේ
තදින් දුක්වුණා

දර්මදාස කිට්ටු වෙලා
දයානන්ද කරට අරන්
දොළෙන් එහා වෙද ගෙදරට
ගිහින් ඉන්දුවා

මේ දෙවෙනි මුද්‍රණයේ ඇති එකම අඩුව නම්, එදා අප කියවූ මුද්‍රණයේ රතු අකුරෙන් මුද්‍රණය කර තිබුණු ඉහත කවියේ ද-යන්න වැනි ඒ එක් කවියේ මූලික අකුර එලෙස වෙනසක් නොම කර, කළු පැහැයෙන් ම මුද්‍රණය කර තිබීමයි.

මේ සින්දු හෝඩිය කතෘ ඒ එච් පියසේන ගේ පොතේ පසු කවරයේ දැක්වෙන ඡායාරූපයයි.



සින්දු හෝඩිය පොතේ එන කවි පන්ති විසි හතරම මේ ආකාරයේ අපූරු නිර්මාණ වේ!

-රසිකොලොජිස්ට්

ප/ලි:
මේ ඒ. එච්. පියසේන යනු අතාවුද හෙට්ටිගේ පියසේන නම් පාසල් ගුරුවරයෙකු බවත්, ඔහු කලක් කොළඹ රාජකීය විද්‍යාලයේ සේවය කළ බවත්, ඔහු සමන් සහ අශෝක අතාවුදහෙට්ටි ගේ පියා බවත් ෆෙස්බුක් හරහා සචින් ජයනෙත්ති විසින් දන්වා ඇත.